................................................................

Δεν ξέρω…
Δεν ξέρω αν μπορώ να σε καταλάβω…
Κάνω μεγάλες προσπάθειες…
Μου είναι δύσκολο…
Δεν είναι μόνο η διαφορετικότητα του ανθρώπου με άνθρωπο…
Είναι και η διαφορετικότητα του φύλου…
Εσύ γυναίκα, εγώ άντρας…
Δύο εντελώς διαφορετικοί κόσμοι, δύο εντελώς διαφορετικές κοσμοθεωρίες…
Ο άντρας, εγώ, πιο απλός, πιο ξεκάθαρος, ως ‘κατασκευή’…
Η γυναίκα, εσύ, πιο πολυσύνθετη, αποτελούμενη από πιο πολλά κομμάτια…
Προσπαθώ να λύσω τον γρίφο σου…
Προσπαθώ να μάθω τον τρόπο λειτουργίας σου…
Να μπορώ να καταλαβαίνω, χωρίς πολλές σκέψεις, ενστικτωδώς θα έλεγα, τον τρόπο που γυρίζει ο κόσμος μέσα στο κεφάλι σου…
Δύσκολο το εγχείρημα…
Και το πιθανότερο είναι ότι δεν θα τα καταφέρω ποτέ…
Με πιάνει απελπισία…
Βέβαια, έχω να ομολογήσω, ότι η βοήθειά σου είναι μεγάλη…
Κάνεις τα πάντα, ερμηνεύεις, εξηγείς, αναλύεις την σκέψη σου, για να μπορέσω να σε καταλάβω…
Για να μπορέσω να σε ακολουθήσω…
Και φτάνω σε ένα σημείο που το προσεγγίζω το θέμα…
Πάντα όμως κάτι διαφεύγει…
Μια μικρή λεπτομέρεια…
Η οποία κάνει την διαφορά…
Την όποια διαφορά…
Ξέρεις, πιστεύω ότι ως άντρας είμαι πιο προβλέψιμος…
Πιο σταθερός, πιο συγκεκριμένος, πιο μέσα σε πλαίσια…
Εσύ από την μεριά σου, βασιζόμενη στην πολυπλοκότητα των αισθημάτων και των σκέψεών σου, οδηγείσαι σε μία αντίστοιχη πολυπλοκότητα συμπεριφοράς, ακατανόητη από εμένα…
Και αυτό μας φέρνει σε αντιπαράθεση…
Και σε αδιέξοδο, κάποιες φορές…
Με υπερθεματίσεις του τύπου ‘δεν με καταλαβαίνεις’, ‘εμένα, ποιος θα με καταλάβει;’, ‘μα, καλό μου, γιατί δεν μπαίνεις ποτέ στη θέση μου;’, οδηγούμαστε σε μία ρήξη μεταξύ μας, ευτυχώς πρόσκαιρη…
Από την άλλη, δεν τολμώ να μην παραδεχτώ, ότι και ‘συ κάνεις αντίστοιχες φιλότιμες προσπάθειες να αντιληφθείς τη δική μου θέση επάνω στη δική σου πολυπλοκότητα…
Και σ’ ευχαριστώ γι’ αυτό…
Θέλω να πιστεύω ότι ξέρεις ότι προσπαθώ…
Προσπαθώ καλή μου…
Και θέλω να το καταλάβεις…
Θέλω και προσπαθώ…
Για να σε καταλάβω…