.............................................................









Ένας τόπος εικονικός -μη τόπος- που προσομοιάζει με το ντιβάνι ενός ψυχιάτρου.
Την ίδια δουλειά -να μιλάς στον τοίχο με την εντύπωση πως τα λες σε ευήκοον ους- μόνον που εδώ δεν υπάρχει θεραπεία, δεν υπάρχει ίαση, μόνον βύθισμα:
Στην αυταρέσκεια ή στην αυταπάτη.
Στον εγωισμό ή στις ψευδαισθήσεις.
Διαλέγετε και παίρνετε, ανάλογα με τις αντοχές σας και την δύναμη του χαρακτήρα σας.
Την ιδιοσυστασία σας.

Οι ανόητοι θα την πατήσουν. Όσοι έχουν κενά να κλείσουν στην καθημερινότητά τους, όσοι διψάνε για αναγνώριση, όσοι θέλουν να μικρύνουν τις οπές διαφυγής της φιλαρέσκειάς των φορώντας παραμορφωτικά γυαλιά στην αυταρέσκειά τους, ή επιθυμούν να αναστηλώσουν αυτόν τον ταλαίπωρο ερωτικό τους κόσμο που -κυρίως αυτός- διψάει μανιωδώς για σοβαντίσματα ψευδαισθήσεων, σαφώς και θα νομίσουν πως εδώ είναι η διέξοδος.
Πως ανέξοδα θα παραστήσουν ότι κάτι πέτυχαν.
Θα κλείσουν τα μάτια υπνωτισμένοι και θα ακούνε μόνον τις Σειρήνες.
Θα νομίζουν πως κάτι έγινε.

Δεν έγινε.
Περνάς τις μέρες σου μπρος σε μια φωτεινή οθόνη ενώ η ζωή σου σκοτεινιάζει.

Και οι αμετανόητοι θα προσπαθήσουν να πάνε και στο επόμενο βήμα, να φέρουν το εικονικό στο πραγματικό.
Μα τα παιχνίδια δεν έχουν διάρκεια.
Κι όταν κάποιος ως τέτοιο υπολογίζεται ευθύς εξ αρχής, είναι και αναλώσιμο.

Τα αθύρματα, συμφύρματα με ό,τι φθηνό.

Φυσικά όμως υπάρχει και η σεμνή χρήση του νετ ως πηγή πληροφοριών, γνώσεων κλπ.

Ευτυχώς!