ΤΟ ΑΚΑΤΑΛΟΓΙΣΤΟ ΛΟΙΠΟΝ....


Σαν παιδί ονειρεύομουν τα απλά πράγματα...

Σαν έφηβος την όμορφη πρίγκηπισα του παραμυθιού...

Σαν αντρας... την τέλεια οικογένεια...

Ολα τα ανέφικτα δηλαδή

Μεγαλώνοντας καταλαβαίνει κανείς το αντίτιμο των πράξεων του

διψάς λοιπόν για τα απλά πράγματα που μπορεί να σου προσφέρει η ζωή... κι όμως είναι τόσο δύσκολο τις περισσότερες φορές...

Κι αν κάποια στιγμή νιώσεις την ικανοποίηση ότι έφτασες στην πηγή και κατέκτησες ένα στόχο σου τότε μια άλλη σκληρη πραγματικότητα έρχεται να σου θυμήσει ότι τίποτα στον κόσμο αυτό δεν κατακτιέται δίχως το ανάλογο αντίτιμο...

Βαρύ το φορτίο της σιωπής της ψυχής σου...

Βαρύ και το το φορτίο της μοναξιάς, του χωρίς να είσαι μόνος...

Καποιος κάποτε ειπε πως "Η αγάπη ομορφαίνει με κάθε μοιρασμένη χαρά και δυναμώνει με κάθε μοιρασμένη λύπη".

Οχι ρε φίλε.... μας κούρασε η μετριότητα.... τα καλύτερα χρόνια της ζωής μας μες τη μετριότητα και τώρα η ιστορία επαναλαμβάνεται....

Δεν εχουμε να δώσουμε υπομονή πλέον, συγκατάβαση και ανεκτικότητα...ΔΩΣΑΜΕ...

& εξάλλου ποιος θα μας ξεχρεώσει τη ψυχολογική φθορά..?

Ο καθένας ζητάει ζητάει ζητάει...χωρίς να είναι διατεθειμένος να δώσει τα αυτονόητα και μόνον για να μη παρεξηγηθούμε...

Μα τόσο δύσκολο είναι...?

ΕΙΛΙΚΡΙΝΕΙΑ, ΖΕΣΤΑΣΙΑ, ΤΡΥΦΕΡΟΤΗΤΑ.....Γ Α Λ Η Ν Η.......

Τι διάολο...εμείς είμαστε ανίκανοι..? ή όλοι οι υπόλοιποι καλομαθημένοι... και καλοβολεμένοι...?

Μα πόσο πιο γλυκά να μας πεθάνεις πια....

ή μάλλον οι νεκροί πόσες φορές νομίζεις μπορούν να πεθάνουν...?

Κοίταξέ μας...όσο κι αν εθελοτυφλείς... τη δική σου αυτοκαταστροφή υπονομεύεις....

Εμείς έτσι κ αλλιώς... τι είχες....ακατανόμαστη...? Τι είχα πάντα...?

Εσύ...σκέφτηκες το πως θα ξεβολευτείς...?

Βιάσου να προλάβεις το επόμενο ...θύμα σου.... όσο το καθυστερείς η κλεψύδρα γίνετε ο χειρότερος εχθρός σου....

Και μια τελευταία εμμεση συμβουλή....



H αγάπη δεν ξέρει από αξιοπρέπεια. Η αγάπη είναι μεγαλειώδης και τολμηρή........

Aλλά τι ξέρεις εσύ από αγάπη & τόλμη...?