.............................................................




- Τι με κοιτάς έτσι;
- Προσπαθώ να βρω.
- Τι;
- Γιατί σ’ αγαπάω τόσο.
- Βλέποντάς με θα το βρεις; 
Γιατί δεν ρωτάς την καρδιά σου;
- Άλλα τα μάτια της καρδιάς, αλλά τα μάτια του σώματος.
- Ποια εμπιστεύεσαι περισσότερο;
- Εξαρτάται.
- Από τι;
- Από το μέγεθος της ακρίβειας επαλήθευσης που αναζητάω.
- Δηλαδή;
- Αν θέλω να εξακριβώσω αν μία διάσταση σε ένα σχέδιο είναι σωστή, αρκεί να διαβάσω σωστά την ένδειξη που μου δείχνει το κλιμακόμετρο. Άρα, εμπιστεύομαι τα μάτια του σώματος.
Μένω στο 1ο επίπεδο επαλήθευσης.
Έτσι και με την αγάπη μου. 
Μόνο που εδώ, τα μάτια της καρδιάς λειτούργησαν σε 1ο επίπεδο.
Τα εμπιστεύτηκα και προχώρησα.
- Δηλαδή, τώρα χρειάζεσαι 2ο επίπεδο επαλήθευσης και ζητάς τη συνδρομή από τα μάτια του σώματος; 
Λίγο αργά δεν νομίζεις;
- Ποτέ δεν είναι αργά για επαληθεύσεις.
Ποτέ δεν είναι αργά για πιστοποιήσεις. 
Εξάλλου, μιλάμε για μία σχέση που είναι εξελισσόμενη. 
Δεν μιλάμε για ένα σχέδιο που έχει αποτυπωθεί και είναι εκεί, ίδιο κι’ απαράλλαχτο.
- Εξελισσόμαστε, ελισσόμαστε και αλλάζουμε;
- Ακριβώς.
- Και ζητάμε επαλήθευση και επιβεβαίωση;
- Αυτό δεν κάνουμε;
- Τουλάχιστον, καταλήγουμε σε ένα συμπέρασμα;
- Καταλήγουμε.
- Και ποιο είναι αυτό;
- Ότι μας αρέσει να παρατηρούμε το αντικείμενο του πόθου και του πάθους μας. 
Μας αρέσει να κοιτάμε την ή τον αγαπημένο μας. Μας αρέσει να βλέπουμε την αγάπη μας.
Επάνω στην όψη τους, καθρεφτίζεται το ωραιότερο συναίσθημά μας. 
Καθρεφτίζεται η ωραιότητα της ψυχής μας.
Μας κάνει καλύτερους ανθρώπους.
Μας εξευγενίζει και μας εξευμενίζει.
- Ενδιαφέρουσα άποψη.
- Βρίσκεις;
- Ναι.
- Και εσύ, στο ίδιο συμπέρασμα καταλήγεις;
- Εγώ, έχω ένα ακόμη πλεονέκτημα. 
Βλέπω μία υπέροχη γυναίκα, ερωτική και ερωτεύσιμη.
Είμαι διπλά τυχερός.
Έτσι δεν είναι;
- Εσύ το ξέρεις αυτό.
- Ναι. Εγώ το ξέρω, εγώ το ζω.
- Χαίρομαι.
- Και ‘γώ…