......................................................................

Δεν έχω μάθει να κλαίω τους αποχωρισμούς μου…
Δεν έχω μάθει να πονάω σε κοινή θέα…
Δεν έχω μάθει να θρηνώ τις προσωπικές μου λύπες…
Τη ζωή μου πάντα, την ζούσα στον ρυθμό του αγαπημένου μου χορού, στα 9/8…
‘Πάντα γελαστός και γελασμένος’, όπως τραγουδάει και ο μεγάλος Δημήτρης…
Χόρεψα και χορεύω τη ζωή μου όρθιος σε καθετί που θα μου έρθει…
Χόρεψα και χορεύω σαν τον μεθυσμένο, όταν η ζωή κυλάει ήρεμη…
Χόρεψα και χορεύω σαν τον πυροβολημένο, όταν η ζωή και οι καταστάσεις της με χτυπάνε και πρέπει να βρεθεί το σώμα μου αντιμέτωπο με τα χτυπήματα αυτά…
Χόρεψα και χορεύω σαν τον εκστασιασμένο, όταν η ζωή μου χαρίζει την αγάπη και τον έρωτα…
Πάνω στο χορό αυτό, ξεσπάω και γελάω ή κλαίω…
Πρώτα για μένα και μετά για όλα τα άλλα…
Ανοίγω τα χέρια μου, σαν φτερά αετού και προετοιμάζω τις πτήσεις μου…
Προετοιμάζω τις ανόδους και τις καθόδους μου…
Και χαίρομαι εξίσου τον καθαρό ουρανό με το εξαγνισμένο χώμα…
Έμαθα να καίω εμένα και να χορεύω, τελετουργικά, πάνω στα αποκαΐδια της ύπαρξής μου…
Μόνος μου πάντα…
Έτσι έμαθα…
Έτσι έζησα…
'Eτσι ζω...
Έτσι χόρεψα…
Πάντα στα 9/8…
Πάντα στην κόψη…
Πάντα όρθιος…
Πάντα αντρίκια…...