...............................................................





Ξεκίνησα να παίζω τον δικό μου σκοπό,
τον δικό μας σκοπό...
Διάλεξα τις πιο όμορφες νότες...
τις πιο τρυφερές...
αυτές που μας ταίριαζαν...
Ακουγόταν στα αυτιά μας σαν μελωδία...
μάθαμε με αυτόν...
Προσθέσαμε χρόνο...
αφαιρέσαμε λόγια...
βάλαμε μια αγκαλιά...
βγάλαμε ένα δάκρυ...
Κάναμε ότι μπορούσαμε καλύτερο για να μην είναι μόνο ένας σκοπός...
Κάναμε ότι μπορούσαμε για να τον κάνουμε ζωή...

Kαι εκεί που έχω μάθει να ζω...
εκεί που παίρνω χαρά...
βλέπω πως κάποιες νότες δεν σου ταιριάζουν και δεν μου ταιριάζουν...
Καταλαβαίνω πως κάποιες από αυτές δε θες να τις ακούς...
και άλλες δε θέλω εγώ να ακούω...
Η ζωή που είχα φτιάξει με αυτές τελειώνει σιγά σιγά...
και ο σκοπός θα σταματήσει να ακούγεται...


Προσπάθησα αλλά δεν κατάφερα να πάρω...
Προσπάθησα αλλά δεν θέλησες να μου δώσεις...
Κρίμα...
ήταν μια πολύ όμορφη μελωδία...
για μένα πανέμορφη.......