..............................................





Κάπως έτσι θα έπρεπε να περιγράφεται η ζωή...

Εύθραυστη...
Και το ξεχνάμε...

Αυτό είναι και το λάθος μας...
Είμαστε τόσο αγνώμονες...

κάνουμε σχέδια...

τρέχουμε να προλάβουμε ανούσια πράγματα...

αφήνουμε την καθημερινότητα να μας περικυκλώσει ...

και κάπου εκεί...

ίσως κάποτε θυμηθούμε πόσο τυχεροί είμαστε που ζούμε...

Είναι στιγμές που αφήνομαι...

Απολαμβάνω τα πάντα γύρω μου σαν να τα βλέπω για πρώτη φορά...

Μπορεί να είναι τα ίδια πράγματα...

το θέμα όμως είναι πως συχνά...

στεκόμαστε...

τυφλοί και τίποτα δεν διαπερνά τις αισθήσεις μας...
Δεν είναι όμως κρίμα να έχεις μπροστά σου μια ζωή με τα όποια καλά και άσχημα της και να ξεχνάς να τη ζεις;

Θέλω να τη ζήσω και πιστεύω πως μπορώ να το κάνω και φυσικά θα το κάνω!!
Τίποτα δεν μένει όπως έχει...

όλα αλλάζουν ...

μεταβάλλονται ...

αλλά με λίγη προσπάθεια και χαμόγελο μπορώ να το πετύχω...
 Το μόνο που χρειάζομαι είναι λίγος αυθορμητισμός και αισιοδοξία παραπάνω!!
Σε όποιον περισσεύει ας φέρει λίγο και από δω!!

Περπατούσα πριν καιρό σε ένα χωματόδρομο λίγη ώρα πριν δύσει ο ήλιος και μπροστά μου βρισκόταν ένα ψηλό βουνό...
Στην απότομη άκρη μιας πλαγιάς του... σχεδόν στην κορυφή...
 βρισκόταν ένα δέντρο...
 γερμένο...
 ολομόναχο...
 μα φαινόταν τόσο περήφανο!
Το ζήλεψα αυτό το δέντρο και θα'θελα να ήμουν στη θέση του...
Να έχω ολόκληρη την θέα της θάλασσας και του ορίζοντα μπροστά μου και ανάμεσα από τα κλαριά μου να περνούσε ο δροσερός αέρας...
 Να μπορούσα να είχα την ελευθερία του και το προνόμιό του να βρίσκεται εκεί ψηλά έστω και μοναχό μα ευτυχισμένο...
Μπορεί να σας φανεί παράξενο αλλά και που το σκέφτομαι με κάνει χαρούμενο και νιώθω τόσο ζωντανος μέσα μου..........