κι η απάντηση μπρος μου στέκει


καλός ή κακός οιωνός

ποιός γνωρίζει!



-δεν θέλω να ξέρω-



κι άνθισα τόσες εποχές για χάρη σου,

άδικα;

πως όχι;



κοίτα με όμως... θα ξανανθίσω

η άμυνα της φύσης βλέπεις

σ' ό,τι την πονά...



κράτησα καλοκαίρια στην καρδιά

και άνοιξη στα χείλη

μα μες τα χέρια κράτησα

του φθινοπώρου δείλι



-όχι εσκεμμένα, θέλω να το πιστέψεις-



κι ένα αεράκι θέλησε στο φως να ταξιδέψει

την ταλαιπωρημένη μου ψυχή!!



μέσα στο βλέμμα τ' ουρανού

στο μπλε και το γαλάζιο



γεύση αλμυρή...



όχι, δεν είμαι μόνος...

κι ας έρχονται στιγμές που το πιστεύω...