Last Summer....




Είχα τις φλέβες μου μόνο για να σ’ αγαπάω…

να μουρμουρίζει το αίμα μου τ’ όνομά σου…

να κυκλοφορεί ανεξέλεγκτα μέσα στη ροή του το μυστικό του εθισμού σου..



κι όμως..



τώρα τις καίω με πεταλούδες νοσοκομειακής διείσδυσης

κι ένα κόκκινο υγρό μού υπόσχεται ζωή,

γιατί σε ένα αδέξιο γύρισμα του χρόνου

ένας όγκος πολλαπλασιάστηκε ακανόνιστα στους αδένες μου…



Διάβρωσε τον εαυτό μου…

Ξέχασα το όνομά μου

και τον τρόπο που το γευόσουν,

καθώς το συλλάβιζες αργά…

Τώρα ψυχανεμίζομαι το φόβο σου…

Δε θα σου πεθάνω όμως… το υπόσχομαι…



Και του χρόνου τέτοια μέρα

θα κρατάω το χέρι σου ζεστό

μπροστά στα καλοκαίρια που μας περιμένουν…



Κι όλες οι φλέβες μου θα μουρμουρίζουν πάλι

ΜΟΝΟ το όνομά σου…