Κοιμήσου καρδιά μου

Που θες να πας

Ποιος σε προσμένει?


Ποιος τάχα την αλήθεια


σου υπομένει


Σε ώτα μη ακουόντων


σε μάτια τυφλά


καταθέτεις


Με τόκο με τίμημα

τον πόνο?


Γιατί ?


Δεν έμαθες

απ’ τη ζωή


Σου μίλησε το δάκρυ.


Δε στο ‘πε?


Στις πονεμένες τις καρδιές


Πως νύχτωσε η αγάπη
Τι κι αν εσύ θα σπαρταράς


Στην προσμονή της


τι κι αν εσύ θα αγαπάς

Χαθήκαν τα όνειρά σου


Τι περιμένεις μοναχός
Μες τη βροχή
Θαρρείς ακόμη πως θα ‘ρθεί
Θαρρείς ?


Κλείνουν οι πόρτες τις ψυχής

Η παράσταση έλαβε τέλος
Συγκίνησε χειροκροτήθηκε
Χρώματα ντύθηκε
Είναι ο δρόμος της επιστροφής
Η τσέπη γεμάτη εύγε


Το μυαλό γεμάτο μπράβο


Και συ καρδιά αδειανή

Και συ καρδιά νεκρή


Κοιμήσου ….



(Οχι δεν έπαψα να σ αγαπώ Ρόδο μου αμάραντο ....


άλλα ....δε θέλω το μαύρο της ψυχής μου να βάψει ..


.τα τελευταία σου πέταλα μαύρα....

...μιας και στέρεψε το αίμα της καρδιάς μου


όχι για μένα για σένα ...εμένα μου φτάνει και ένα αγκάθι σου

για να ανθίσει η αγάπη μου..εκεί θα με βρεις στις σκιές.

έλα και κάρφωσέ το στην καρδιά μου Σ αγαπώ)