Ο ζωγράφος...
Έρχεσαι… εισέρχεσαι σαν αχτίδα φωτός μέσα στις ρωγμές μου… μπαίνεις…… διαχέεσαι… απλώνεσαι… σκορπάς… γίνεσαι λιακάδα στο τοπίο της εσωτερικής μου μοναξιάς… Ποτέ δεν είμαι μόνη πια… είσαι παρουσία αόρατου αγγίγματος… είσαι αντανάκλαση σκέψης που μετουσιώνεται σε ρίγος, σε ζέστη πάνω στο κορμί… Δεν κλειδώνομαι πια μέσα σε τοίχους… με έμαθες να αναπνέω ελεύθερη πίσω από τις κλειστές πόρτες, μέσα στα σκοτεινά δωμάτια, κάτω από τον θολό ουρανό της καθημερινότητας…


Ο ήχος διέσχισε την πηχτή ατμόσφαιρα της ρύπανσης των αναλώσιμων σχέσεων… έγινε μουσική και μετά εσωτερική μελωδία… χάρη σε σένα … Έμαθα να σιγοτραγουδάω στιχάκια εφηβικής ερωτικής έκρηξης… μεγαλώνω μέσα στα χέρια σου κι όμως παραμένω κοριτσάκι…. δικό σου…


Καθρεφτίζομαι μέσα στα μάτια σου και βλέπω το χρόνο πίσω μου να κυλάει κι εγώ να μένω στάσιμη μέσα στο υγρό των ματιών σου φορώντας ένα χαμόγελο ευτυχίας, που ζηλεύουν οι μοίρες, γιατί δεν κατάφεραν να ανακαλύψουν το κόκκινο μελάνι που το ζωγράφισε…

Οι μοίρες που γράφουν την ιστορία του κόσμου, την ιστορία του καθενός, δεν κατάφεραν να ανακαλύψουν την κόκκινη απόχρωση που δημιούργησε το φιλί σου σε συνδυασμό με το κρασί που μεθάει τα χείλη σου… Αυτήν την απόχρωση που ζωγράφισε στο πρόσωπό μου ένα αδιόρατο, αλλά αισθητό χαμόγελο ευτυχίας… Την αξία και το νόημά του δεν το καταλαβαίνουν όλοι…… την παρουσία του όμως τη νιώθουν και οι πιο αδιάφοροι…

Τώρα μένει να ζωγραφίσεις τα μάτια μου. Εκεί μέσα στους οπτικούς μου λαβυρίνθους χάνεται η ζωή πίσω από αναμνήσεις… πίσω από οράματα… πίσω από εστιάσεις σε σημεία του χρόνου, που ίσως σε φέρουν σε μένα… Έχω μάθει να μη βεβιάζω τις καταστάσεις. Κυλάω με τα γεγονότα… Γίνομαι ποταμάκι που γλυκαίνει το χρόνο… Συμφιλιώνομαι μαζί του… Αντέχω να περνάει από πάνω μου όλος αυτός ο όγκος υδάτινου χρόνου που διαβρώνει το είναι μας…… κι όμως μένω ίδια… το κοριτσάκι που γνώρισες…… που χάθηκε μέσα στα μάτια σου, στο βαθύ σου ταξίδι, σε ένα πρώτο ταξίδι έξω από τα προβλεπόμενα…


Φέρε μου χρώματα…… ξαπλώνω … γίνομαι ο καμβάς σου… χάραξέ μου καμπύλες και αποτύπωσε τη σκέψη σου πάνω μου…να γίνω χάρτης του ερωτικού σου προσανατολισμού… να γίνω αποτύπωμά σου… ζωγράφισε με τα δάχτυλά σου…βούλιαξέ τα μέσα στα χρώματα και κάνε με πολύχρωμη…

Θα είσαι ο ζωγράφος… Θα είμαι ο καμβάς σου…… σου αφήνομαι……… Αν δεις να κρυώνω, ντύσε με … αν δεις ότι ζεσταίνομαι, ζωγράφισε πάνω μου θάλασσες δροσιάς… Αν δεις ότι σε νοσταλγώ και να εξαρτώμαι απόλυτα από σένα, ζωγράφισε πάνω μου το είδωλό σου… να γίνουμε ένα… Έστω μέσα από τα χρώματα… τις γραμμές… τα σχέδια…τις καμπύλες…τα σκίτσα…… τις ζωγραφιές…τις αποτυπώσεις… τα όνειρα…

Η Ιδέα μετουσιώθηκε σε σταγόνα από kakia_p