σε μιας ακρογιαλιάς την άκρη
στάθηκε του ονείρου μας πτυχή

καθώς η νύχτα αναλύεται σε μυριάδες άστρα


φαντάζεις λιγότερο εύθραυστη και ευσυγκίνητη


απ' ότι εκείνη ...


και τότε μέτρησα τη δύναμή μου
μέσα στης σελήνης την αυγή
επιδιώκοντας να γύρει στη μεριά μου
ημισέληνη αγάπη ονειρική …

-οι δύο όψεις της που πάντα μας διχάζουν-


τάχα ποιος ν’ αγαπάει πιο πολύ!