Ψαχνω για φεγγαρι αποψε...


Για αλλη μια φορα βυθισμενος στη γλυκια μελωδια του ονειρου...


Μονο εκει βρισκω πια γαληνη...στα σεναρια του αποκοιμισμενου μου εαυτου...


Τι κι αν εφυγες μακρια; Για μενα παντα μακρια ησουν.


Τι κι αν σε εψαξα; Τι κι αν χαθηκες;

Τι κι αν δεν υπηρξες ποτε. Η μοναξια ειναι η ιδια...


Το ιδιο σκληρη...το ιδιο απολυτη.


Διακρινω την παρουσια της και στην πλανη του ονειρου...


Κι ομως συνεχιζω να αγνοω το καλεσμα της...

Αρνουμαι να ξυπνησω σ'ενα κοσμο χωρις φεγγαρι...


Και η ιστορια συνεχιζεται...μια ιστορια που κυλαει με δικη μου καθοδηγηση...


Χαμογελαω ασυναισθητα...Πως αλλιως;


Το ξερω θα σε δω, θα σ'αγγιξω...Θα νιωσω ολα οσα για τοσο καιρο ειχαν ξεχαστει...


Και η μοναξια............δεν θα υπαρχει μοναξια..........