Βαρκούλα Διαφυγής...



Ξεσήκωσέ με να φύγουμε…

Πάρε με από αυτό το τοπίο

της άγριας απομάκρυνσης από την εκλογίκευση…


Λίγο ακόμη και θα σκεπαστώ

από σωρούς καμένα ξύλα..


Η φωτιά του παραλόγου

καίει άυλα αντικείμενα της σκέψης…

Μέσα μου, το αδέσμευτο τοπίο διογκώνεται

και κρύβει τόνους κομμένες από τη ρίζα ελπίδες,

σπασμένα κλαδιά αισιοδοξίας…


Όλα τώρα παραδόθηκαν

σε μία αυτόνομη φλόγα νοερής καταστροφής…

Φοβάμαι τα όνειρα

που δείχνουν πως πεθαίνω…

Έστω και νοερά ν’ αγγίξω το κρύο κορμί της βεβιασμένης αυτοκτονίας

νιώθω όλη την πραγματικότητα

να διαβρώνεται από φοβίες αυθαίρετης και ανυποχώρητης παραλογίας…


Όγκοι υδάτινων φόβων με σκεπάζουν

και ένα κύμα ασύλληπτης προτροπής

με ωθεί να πέσω στο κενό,

μήπως και σώσω κομμάτια αυτοελέγχου...

Με στοίχειωσε το είδωλο του ονείρου...

κι όλοι οι δαίμονες φοράνε τ'όνομά μου..

κάτι ραγισμένα σκαλοπάτια γκρεμίζουν το βήμα μου

και μετέωρη όλο πέφτω....

όλο πέφτω ..

μέσα σε βυθούς αδιέξοδης ικεσίας...

με την ανάσα μου να τρέχει

πάνω στο νεύρο της σιωπής ενός αδιανόητου πανικού..

και ένας απόηχος να φωνάζει..

και να Εκλιπαρώ:
Δώσε μου μία συλλαβή – Βαρκούλα Διαφυγής…

Πάρε με από αυτό το τοπίο!.....


Η Ιδέα μετουσιώθηκε σε σταγόνα από kakia_p