VOULIARATINOS

GlitterGraphics
English French German Spain Italian Dutch Russian Portuguese Japanese Korean Arabic Chinese Simplified


commentscute


thanks Comments

Κυριακή 5 Ιουνίου 2011

                  .................................................................



..Κάποιος μου 'πε να προσέχω..
..μα κάποιος άλλος μου ΄πε να βγάζω όση τρέλα έχω..
..κάποιος μου ΄πε να μην τρέχω..
..μα κάποιος άλλος μου ΄πε να βιαστώ γιατί πολύ χρόνο δεν έχω..
..εγώ προτίμησα ν' απέχω..
Όταν κάποιος ξεκινάει, κάποιος άλλος έχει ήδη φτάσει και τον κοιτάζει με συμπόνοια. 
Μακάρι η συμπόνοια να μην κουβαλούσε μέσα της τόση ντροπή. 
Τόση δειλία. 
Τόση λύπηση.
Όταν κάποιος σου λέει να προσέχεις πάρτον στα σοβαρά.

Δε θα βρεις πολλούς.
Δεν έχει σημασία αν προσέχεις ή όχι. 
Σημασία έχει να βρίσκεται πάντοτε κάποιος κοντά σου να σου το λέει. 
Γιατί πίσω από ένα "να προσέχεις" κρύβεται μια έγνοια. 
Κανένα ψέμα.
Όταν κάποιος δακρύζει πάντοτε κάποιος γελάει. 

Μεγαλώνουμε στα παραμύθια και ζούμε στα παραμύθια.
Δεν υπάρχει πραγματικότητα. 
Αν το ψάξεις, θα το δεις.
Ένα παραμύθι είναι η μόνη αλήθεια.
Φτιάχτηκε με βάση την αλήθεια. 
Γιατί αλήθεια είναι μονάχα το μυαλό.
Και η ψυχή.
Και τα δύο. 
Έτσι, όσοι δε δέχονται το ένα, ταυτίζονται με το άλλο. 
Η μόνη αλήθεια ζει στα στήθια.
Όταν κάποιος φροντίζει για τον ευατό του, τον χαρακτηρίζουν εγωιστή.

Όταν κάποιος πασχίζει και καταπιέζει έναν έρωτα όμως, τον φωνάζουν εραστή. 
Δεν είναι όλα όνειρο, είναι εφιάλτης. 
Είναι η ζωή μια παρεξήγηση, μια λανθασμένη εικόνα της θείας χάριτος, μια φωνή με χροιά φάλτση εκ γενετής, μια νότα δίχως πεντάγραμμο για να αράξει. 
Είναι η ζωή ένα ταξίδι δίχως πλοηγό, δίχως Υιό του θεού να σου δαμάσει τα κύματα, να σου ανοίξει χώρο να περάσεις δίχως να βραχείς, δίχως φεγγάρι όταν είσαι ερωτευμένος, δίχως τον άνθρωπό όταν η αγάπη νικά, δίχως φωτιά όταν τριγυρίζεις στην κρύα νυχτα δίχως φωτιά στα στήθια.
Όταν κάποιος κοιτάζει μπάλα την Κυριακή, κάποιος προτιμά να γραντζουνά μία κιθάρα. Όταν κάποιος φυλάει κατουρημένες μπλε και πράσινες ποδιές για να βολευτεί, κάποιος άλλος προσπαθεί να μάθει βιολί.
Όταν κάποιος ζει στην ουτοπία του και προτάσσει σα δικαιολογία ότι δεν έχει χρόνο να σε δει, κάποιος άλλος κοιμάται 5 ώρες την ημέρα, κάνει 3 δουλειές κι όμως έχει κουράγιο "πάμε μια βόλτα" να σου πει.

Χάθηκε η θέληση.
Αυτοκτονεί καθημερινώς η αλήθεια. Γεννήθηκε κωφός ο σεβασμός.
Μεγάλωσε και θέριεψε η κακία. Κι η αυτοεκτίμηση σκληρός, αδούλευτος, απαίδευτος κακός εγωισμός..
Όταν κάποιος βλέπει μια γυναίκα, τη φαντάζεται στα τέσσερα. Ενώ κάποιος άλλος της προσφέρει απλά ένα λουλούδι..
Όταν κάποιου τα μαλλιά ασπρίζουν απ' το άγχος να βγάλει χρήματα, κάποιου άλλου ασπρίζουν από το άγχος να προλάβει να μελετήσει τη ζωή σε βάθος. 

Είν' διαφορετικό να είσαι γκριζομάλλης επιχειρηματίας και διαφορετικό να 'σαι γκριζομάλλης άνθρωπος σοφός..
Όταν κάποιος ωρύεται στους δρόμους και τα φανάρια, κάποιος άλλος πιάνει τη δεξιά αργή γραμμή κι ευχαριστιέται την ηρεμία που σου προσφέρει μια σίγουρη πορεία στη ζωή..
Όταν κάποιος μιλάει και λέει φαμφάρες, μιλά, δε σταματά, δε σκέφτεται πριν μιλήσει, τότε κάποιος άλλος σιωπά και κερδίζει όλης της ζωής το φορτίο και τη ρήξη.

Παθαίνει, μαθαίνει, πεθαίνει στιγμή με τη στιγμή κι αναγεννιέται από τη στάχτη της συμπόνοιας. 
Αχ, αυτή η λύπηση..
Όλα έχουν πάρει λάθος τροπή. 

Χάθηκε πια, εξαφανίστηκε η φυσική ομορφιά. 
Η ουσιαστική ομορφιά.
Η πραγματική ομορφιά. 
Τα κραγιόν δεν καλύπτουν τις ατέλειες της ψυχής, όπως και το ρουζ δεν καλύπτει τα κόμπλεξ της ζωής.
Ένας περίπατος στο πράσινο χάθηκε. 
Περίπατο θα ΄χεις πάντοτε, πράσινο δε θα ΄χεις κάποτε. 
Δεν ερωτεύονται πια οι άνθρωποι. 
Όχι με το πραγματικό νόημα του έρωτα.
Η βία ταυτόσημη με το παιδικό παιχνίδι. Κόμπλεξ και παιδικές πληγές πέρα από κάθε λογική και εποχή. Αντί γι' αυτά θα έχουμε κεραίες. 
Η πράξη του έρωτα θα πραγματοποιείται on-line. 
Αντί για πέος θα κουβαλάω καλώδιο και η γυναίκα υποδοχή για να μου δίνει ρεύμα. 
Το φαγητό να κλείνει τις πληγές, υγεία και άθληση στ' αζήτητα.
Ψάχνουμε χρόνια το φάρμακο για τον καρκίνο κι όμως τον κουβαλάμε καθημερινά στην τσέπη μας, στην τσάντα μας, στ' αυτιά μας.
Τα αυτιά μας χαλάνε, τα πνευμόνια μας βαριανασαίνουν, τα νεύρα μας με χάπια για να μείνουν σταθερά.
Που είναι η παιδικότητα?
Ποια πρότυπα?
Η φυσική πράξη αναπαραγωγής έγινε μόνιμη ιδέα και κόμπλεξ μιας γενιάς για κλάματα. 
Δεν είναι φυσιολογικό όλο αυτό. 
Δεν είναι ο σκοπός της ζωής, δεν είναι οι άνθρωποι δύσκολοι, είναι κενοί. 
Άλλαξε νόημα η ζωή. Άλλαξε ο κόσμος, υποφέρω..
Όταν δένεται το χαμόγελο, λέει, με τη θλίψη, η αγάπη κερδίζει τον αγώνα. 

Όλοι σιωπούν.
Όλοι έχουν τις στιγμές τους, έτσι κι εγώ. 

Βαρέθηκα. 

Κάποιος να μας σώσει από την πτώση. 
Κάποιος να μας κρατήσει το χέρι στο χαμό. 
Κάποιος..
Μέσα μονάχα σε λίγες καρδιές ζούνε όλα ετούτα, ξέρω...

Κανείς δε θέλει να τα σκέφτεται. 
Κανείς δεν έχει ΧΡΟΝΟ να τα σκέφτεται. 
Καληνύχτα ευατέ μου.
Καληνύχτα οπου κι αν εισαι.....ειστε.....

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου