..............................................................

 

 

 

Έι, θέλεις να μου χαρίσεις ένα χαμόγελο?

Εσύ.

Εσύ που διαβάζεις αυτή την πρόταση. 

Και την άλλη. 

Εσύ που καταλαβαίνεις τι θέλω να πω δίχως να προλάβω να κουνήσω τα χείλη μου. 

Διχώς να σε μπερδευεί ο τονίσμος.

Για κάποιο λόγο πέρασες από 'δω, σωστά? Μπορώ να μάθω το λόγο? 

Κι αν δεν το μάθω δε θα σκάσω κιόλας. Έτσι, γιατί ομόρφυνε ο κόσμος ξαφνικά κι ας μην έχει ούτε σταγόνα απ' το χαμόγελό της.

Ποιος χέστηκε αν είναι δίπλα μου στη ζωή, αφού δε με διαβάζει.

Ποιος νοιάστηκε αν ξυπνάει πλάι μου τα πρωινά, αφού την προηγούμενη άλλον αγκάλιαζε κι αλλού ήταν ο νους σου. 

Για κάτι τέτοια αξίζει να χαμογελάς, για κάτι να χορεύεις γυμνός απάνω στην ταράτσα. 

Και τα κοριτσάκια να χαζεύουν ην πτώση σου.

Και θα ΄ναι υπέροχη αυτή τη φορά. 

Θα τη θυμούνται όλοι. Απ' την πιο ψηλή ταράτσα θα πέσεις.

Απ' τον πιο ψηλό όροφο του μυαλού.
Ξενυχτάς τα βράδυα και γουστάρεις γιατί είσαι πάλι μόνος. Βρίζεις δαίμονες και άμα λάχει και θεούς γιατί τέλειωσε το ρημαδιασμένο το κρασί, πάνω που άρχισε να σε ζαλίζει. 

Να ξενυχτάς πάνω στην κοπελιά σου και να πληρώνεις ενοίκιο για ένα σπίτι δίχως παράθυρα.

Να τραγουδάς δίχως κιθάρα. 

Να χοροπηδάς στο κρεβάτι μέχρι ν' ακούσεις το "μπλινκ" από την πρώτη σούστα που δε θ' αντισταθεί στην ανέλπιστη χαρά σου για ζωή.

Να κλαις γιατί απλούστατα έχεις πολύ καιρό να λυπηθείς για κάτι και μαζεύτηκε πολύ δάκρυ και τις χούφτες του κανείς για να στο μαζέψει. 

Το μαξιλάρι να μουσκεύει κάθε βράδυ και να γουστάρεις περισσότερο γιατί το φεγγάρι που σε κοιτάζει μ' απορία δεν καταλαβαίνει ούτ' αυτό τον κρυμμένο πόνο σου. 

Να γουστάρεις που τα κόμπλεξ δέσανε γερά με την ψυχή σου και δε μπορείς τώρα να κάνεις βήμα χωρίς εκείνα. 

Να ερωτεύεσαι όποια κοπελιά σταθεί στο διάβα σου, ενώ η έμπνευση να ΄χει χαλάσει όλα τ' ακριβοπληρωμένα τετράδιά σου.

Να σ' ερωτεύονται εκείνες γιατί όμορφα λόγια με φεγγάρια και παραμύθια εν ζωή τις αραδιάζεις, αλλά εσύ τ' άλλο πρωί να μη θυμάσαι ούτε τ' όνομά τους. 

Δεν είναι ότι δεν τα εννοείς, είναι που η στιγμές σου οι όμορφες δεν κρατάνε ποτέ παραπάνω. 

Παραπάνω απ' αυτό που έχεις ονειρευθεί.
Είν' τα μπαλκόνια που γουστάρεις να κάθεσαι. 

Και να κάθεσαι. Και να κάθεσαι. 

Δίχως τίποτε να κάνεις.

Μονάχα να την κοιτάζεις.

Και που και που να τη φυλάς στα χείλη. 

Έτσι, για να σπάσει η μονοτονία της σιωπής.

Είν' τα βαράκια που σφίγγουν τα χέρια σου γιατί ξαφνικά την είδες αθλητικός τύπος επειδή βρήκες γκόμενα. (Καλώς μαλάκας είσαι κι εσύ!)

Κι εκείνη ποτέ τίποτε για σένα. (Την αλήθεια λέω μονάχα!)
Να σπας την ευαισθησία σου σε κομμάτια.

Να σ' έχει παρατήσει από καιρό ο εγωισμός. 

Να χτυπάς το κεφάλι σου στον τοίχο μα να μη πονάς. 

Να τα παρατάς όλα. 

Νευρικά να γελάς. 

Να θες να φύγεις. 

Μα που να πας! 

Να θες να της πεις πως την αγαπάς! 

Άσκοπα στους δρόμους να γυρνάς.

Να προσπαθείς να φτιάχνεις ρίμες με τις σκέψεις σου. 

Να δένεις κουβάρι τα συναισθήματά σου. 

Να μην έχεις κανένα να σε προσέχει.

Να μη θέλεις κανένα να σε φροντίζει. 

Να τα 'χεις όλα παρατήσει. 

Να μην κάνεις επισκέψεις σε σκέψεις άλλων. (Ο μπάσταρδος ο χρόνος φταίει γι' αυτό!) Να κοιμάσαι με το φως του ήλιου και να ξυπνάς κάτω απ' την ομορφιά του νυχτερινού ουρανού.

Κι όλο και κάποιος να βρίσκεται να πει ότι όλα αυτά που σκέφτεσαι, που νιώθεις, που πιστεύεις και που βγάζεις στο χαρτί είναι ψεύτικα. 

Κι εσύ κάθε φορά να προσπαθείς να το διαψεύσεις.

Ε, όχι.

Πάρε μια καληνύχτα απλά γι' απόψε κι αύριο ίσως λάμψει η αλήθεια και για σένα.

Πλάι στον ήλιο σου. 

Μάθε να ξεχωρίζεις. 

Και βάλε την κρίση εκεί που ξέρεις! 

Γιατί είναι βαριά λέξη και δε μπορείς να την κουβαλήσεις μονάχος. 

Αλλά εκεί που πρέπει μπορείς να τη χωρέσεις! 

Καληνύχτα..