............................................................................................

..Φοβήθηκα. Έμαθα κάτι. Έμαθα..

..Όπου ανθίζει ο εγωισμός πεθαίνει η αγάπη..

..δίχως λόγια πολλά, δίχως εξηγήσεις, μονάχα με δικαιολογίες..

..μόνο λόγια κι υποσχέσεις που σβήσθηκαν πριν καν την κρατήσω στην αγκαλιά μου..

..πριν ακόμη καταλάβω τι αισθάνομαι..

..δε φταις εσύ..

..φταίω εγώ που ήθελα να το παίξω πρωταγωνιστής..

..γι' αυτό από 'δω και πέρα, δε θέλω αντιρρήσεις..

..πάντοτε μονάχα θεατής..

Περιμένω. Παρακολουθώ. Αισθάνομαι. Αμίλητος. Μονάχα ακούω. Πάντοτε θεατής. Μονάχα θεατής.

Χρόνια μαζί. Ευτυχισμένοι μαζί. Χρόνια έρωτας. Για πάντα μαζί. Κι όμως δυο κουβέντες αρκούν για να σβήσουν παρόν, παρελθόν και μέλλον. Άνθρωποι. Μονάχοι. Θεατές.

Χτυπάς εκεί που θέλεις. Δεν πρέπει. Μα το κάνεις. Ξεκοιλιάζεις αισθήματα, κόμπλεξ και πνίγεις πληγές με ένα δάχτυλο μονάχα αλάτι.

Άλλωστε γνωρίστηκαν εκεί που δεν έπρεπε. Σε λάθος μέρος. Τη λάθος στιγμή. Τότε που αυτός ήταν απογοητευμένος από τη ζωή κι εκείνη φοβόταν να ερωτευθεί.

Δεν υπάρχουν αγάπες, ούτε έρωτες, μονάχα αντίο. Κι όταν αγγέλοι εμφανιστούν ξανά να φοβάσαι μην τους πληγώσεις. Δεν υπάρχουν αντίο, ούτε φόβοι, ούτε ψέμα. Κι όταν αγγέλοι πέσουνε στην αγκαλιά σου να προσπαθείς να τους κρατήσεις με νύχια και με δόντια. Μονάχα να προσπαθείς..

.. κι όταν ερωτεύομαι, έλα τότε να με πείσεις πως η καρδιά είναι μονάχα ένας μυς..

Ότι γράφεις είναι προϊόν του σκοταδιού. Όχι του σκότους, αλλά της νύχτας. Όχι της σκιάς, μιας οποιασδήποτε σκιάς, αλλά του αγγέλου σου. Κι ας δειλιάζεις συνέχεια να εμφανιστείς στον ύπνο του. Ξέρεις μονάχα πως πάντοτε θα τον προσέχεις. Να 'ναι πάντοτε ευτυχισμένος. Κι εσύ? Εσύ μονάχα θεατής.

Όταν ανοίγεσαι, όταν ξεκουμπώνεις το μπλουζάκι σου, όχι για να μου δείξεις το στήθος σου, αλλά για να μ' αφήσεις ν' αγγίξω την καρδιά σου, τότε με μάτια ορθάνοιχτα θα μείνω, ότι μου έδωσες πίσω ποτέ να μην το πάρεις. Δε μετριούνται όλα με τα δάχτυλα. Δε χαζεύονται όλα με τα μάτια. Δεν ερωτεύεσαι μονάχα με το σώμα. Δεν αγαπάς μονάχα την ψυχή.

Θα κρατάω σταθερά. Δεν είναι γυαλί για να ραγίσει η καρδιά, δεν είναι γράμμα σε μπουκάλι οι σκέψεις μου. Δεν υπάρχει θάλασσα εδώ να στο αφήσω να 'ρθει να σε βρει το κύμα.

Και το παλεύω. Να το ζήσω. Να ευτυχήσω. Μα είναι δύσκολο, δεν είναι απλά μια αγάπη της γωνίας..

..Τα καταφέρνω, μα είναι δύσκολα τα αισθήματα να παίρνουνε ανάσα μετά βίας..

Φοβάμαι κάποτε αν σε δω και πια δε σε γνωρίζω.

Δε σ' έχω ακόμη δει κι όμως δε φοβάμαι να σε ζήσω.

Γυρίζω τους δείκτες του ρολογιού, πίσω, να σε ζήσω λίγο παραπάνω. Πόσα χαμόγελα μπορώ να κρατήσω να σε θυμάμαι?

Και φοβάμαι..

..Λένε πως όπου ένας έρωτας πεθαίνει..

..μια ανάμνηση φυτρώνει την αγάπη να ζεσταίνει..

Με τρώει, με κατασπαράζει ο χρόνος, οι υποχρεώσεις, η ίδια η ζωή.

Μα θα έρθω. Θα έρθεις. Και θα ζήσουμε. Κι αν ακόμη για σένα μιλώ, αν μονάχα για σένα μιλώ, είναι γιατί κάποια ψυχή κάποτε μου έμαθε ότι όλοι οι άνθρωποι δεν είναι ίδιοι. Τα μάτια μου φταίνε. Που βλέπουνε νεράιδες παντού, αλλά αγγέλους μόνο λίγους. Μόνον ένα. Μια φορά..

..Λένε πως όπου μένει η μυρωδιά ενός αρώματος και το οικείο βλέμμα ενός ξένου πια προσώπου..

..ότι ο χρόνος σου ζητά να επιστρέψεις όσα με τα δάκρυά σου ζητούσες ενώπιόν του..

..Λένε πως όπου κάποιος ζητάει μ' εγωισμό ότι δεν του ανήκει για πάντα να κάνει δικό του..

..ότι όλα αυτά που είχε πει ζητούν πίσω κάθε στιγμή και θα τον βρουν το βράδυ στ' όνειρό του..

Απλώς φοβάμαι κείνο το καλημέρα που θα πεις, όταν πια θα πάψεις να το εννοείς..

Γι αυτό και μένω μονάχα θεατής.....