VOULIARATINOS

GlitterGraphics
English French German Spain Italian Dutch Russian Portuguese Japanese Korean Arabic Chinese Simplified


commentscute


thanks Comments

Κυριακή 12 Ιουνίου 2011

                        .............................................................



Είναι σπάνιες οι φορές που τον έλεγχο χάνω. Έχω μάθει στα πόδια μου να πατώ δίχως να κρατώ κανενός το χέρι για βοήθεια. Κι όταν γευθώ το φρέσκο χώμα από κάποιο αδίστακτο χέρι, δε μένω για ώρα σκυμμένος, ανταποδίδω τις στάχτες μ' ένα φύσημα. Άλλωστε θυμήσου... και ο πιο βαρύς χειμώνας μυρίζει πάντα καλοκαίρι!
Φίλους δεν κάνω εύκολα. Τώρα θα μου πεις τι σε νοιάζει εσένα..! Άσε με μένα να παίζω παιγχίδια με το διάολο. Κι ας μην καταλαβαίνεις τι θέλω να σου πω. Εκεί είναι η μαγεία. Πιο μετά από το τέλος το δραματικό. Πιο βαθιά από το πιο σκοτεινό λαρύγγι..
Μια φορά μονάχα. Μια φορά να ερχόσουν και να μου έλεγες "σε πάω ρε γι' αυτό που κρύβεις κι όχι γι' αυτό που δείχνεις." Όχι για τη φρέσκια φάτσα μου. Όχι για το χαιρέκακο χαμόγελο μου. Όχι για την αστείρευτη μαλακία μου. Αλλά για το τίποτά μου, τ' απόκρυφο μεγαλείο μου του σκοταδιού μου, το fansy τέλος μου, το πιο όμορφο απογοητευμένο αντίο μου.
Είμαι σίγουρος πως κάπου κει έξω είναι τα χαμένα μου. Αδέλφια μου ή όχι είν' όλα εκείνα που μου μοιάζουν. Η έμπνευση δε γεννιέται, χαρίζεται. Μη ρωτάς από ποιον. Κι αν σου πω δε θα με πιστέψεις! Ο Θεός δεν είναι πάντοτε πνεύμα..
Δεν υπάρχουν σταυροί, βουνά, λαγκάδια και αγάπες. Είν' όλα στιγμές κάποιων τρανών ψυχών που ήθελαν να παρατείνουν λιγάκι τις άχαρες ζωές τους. Τόσο μεγάλα λόγια από κάτι τόσο μικρές καρδιές! Ποτέ δε μου ανήκαν..
Με μάτια μονίμως κόκκινα. Με δυο αυτιά που κάνουν για καμιά δεκαριά. Ακούω. Δε μιλάω. Γράφω. Κι εισπράττω ικανοποίηση. Ικανοποίηση από κάθε προσβολή μου. Από την πιο δειλή αποδοκιμασία μου. Ξέρεις? Ακόμη κι αν στα πατώματα με ρίξεις, εγώ πέτυχα τον σκοπό μου. Ασχολήθηκες μαζί μου! Μεγάλη μαγκιά, δε νομίζεις? Κάλλιο να 'μαι φωτεινός και να με χλευάζουν, παρά να 'μαι σκιά και να μ' έχουν στα ώπα ώπα. Κατάλαβες τι θέλω να σου πω ή πάλι σε μπερδεύω?

Σκαρώνω το αύριο με το δικό μου τρόπο. Το τονίζω μη σου διαφύγει! Κι αφού διαφέρει τόσο απ' τα συνηθισμένα, εδώ είναι τα όμορφα, στα στήθια μου βαθιά από καιρό ριζωμένα..
Και γουστάρω! Να ταράζω τα νερά! Ν' αφήνω να αιωρούνται σκέψεις και έννοιες δίχως να δίνω εξήγηση καμιά!
Και να γουστάρω ακόμα παραπέρα όταν νευριάζεις..
Κι όταν με πλήγωνες που έστρεφα προς το λαιμό σου το μαχαίρι δίχως να το καταλαβαίνεις.
Ούτε με νοιάζει για τον κόπο μου. Ούτε προσπαθώ πια ν' αλλάξω τον τρόπο μου. Τ' ανώδυνα δεν έχουνε καμία γλύκα. Αν δεν πονέσεις πως θα θυμάσαι τη στιγμή? Πνίγεσαι στον καθημερινό σου πάτο, ενώ εγώ απολαμβάνω την κάθε μου στιγμή βουτηγμένος στην απόλαυση. Η μεγαλύτερη ειρωνεία είναι να γεύεσαι το ίδιο σου το δηλητήριο κι η μεγαλύτερη ηδονή να πίνεις κρασί από το νεκροπότηρό σου. Μακάβριο? Όπως πάντα! Και γουστάρω...
Θέλεις να παλέψουμε? Λίγη στάχτη στα μάτια, μια κλωτσιά στ' αχαμνά και σ' έχω..
Τι νομίζεις, παίζω τίμια? Πάντοτε. Εμπιστοσύνη όμως δε σου έχω. Οπότε..

Μ' ένα αλλόκοτο ήθος, παράτερα απ' το πλήθος..
Και γουστάρω να σε κάνω να πονάς, αφού πρώτα δοκιμάσω το μαχαίρι πάνω μου..
Άγαλμα η καρδιά που το χέζουν τα πουλιά.
Τέρμα οι περιπέτειες σε χίλιους δύο κόσμους.
Τέρμα τ' αναφιλητά κι οι προδοσίες έπιασαν τόπο.
Καιρός να με κερδίσεις ρε ζωή, σε περιμένω τόσα χρόνια.
Συγχώρα με που μισώ ότι αγαπάς.
Δε βγήκαμε όλη απ' την ίδια μήτρα. Πρόσεχε μωρό μου που πατάς.
Δε θα θάψω το παρελθόν μου. Ποτέ! Θα το 'χω μπροστά μου κάθε αυγή και κάθε που κρύβεται ο ήλιος θα κλαίω για κείνο. Το μαξιλάρι θα τ' απλώνω στο κορμί σου κάθε πρωί και πάλι το δειλινό στεγνό θα 'ναι, έτοιμο για νέα ποτάμια δάκρυα. Γουστάρω..
Εξάλλου για να με αντιμετωπίσεις πρέπει να προετοιμαστείς καλά. Να μάθεις τα τρωτά μου σημεία. Όλα. Και να σου πω και κάτι? Δεν έχω κανένα!! Αλήθεια ρε. Μονάχα την αυτοπεποίθηση. Μονάχα εκεί να με χτυπάς και θα πέφτω συνεχώς. Αλλά αυτό το ξέρεις ήδη..
Αδιάφορος γεννήθηκα. Και ζω ευτυχισμένος.
Ευαίσθητος πλάσθηκα. Και ζω ευτυχισμένος.
Ερωτευμένος πάντοτε. Ζω ευτυχισμένος λέμε!
Κι όλοι οι εχθροί μου στην άλλη άκρη. Βουβή ομήγυρη. Κι εγώ προσπαθώ. Να μαθαίνω καινούριες λέξεις για να τους αντιμετωπίζω. Να μαθαίνω αλήθεια απ' τη σιωπή τους. Να 'ξερες μονάχα πόσα έχεις ακόμη να μάθεις κι εσύ για να έρθεις να με βρεις. Αντίκρυ ο εγωισμός.. Και μ' αρέσει...

Τούτη η ξεφτίλα. Χαζή ξανθιά αντάμα. Κι ο πράσινος φρουρός ξελιγωμένος να την κοιτάζει στα οπίσθια. Τι κρίμα! Η αγάπη εκεί δεν κατοικεί..
Κάπου τα όμορφα, λέει, ζητάνε αγκάλιασμα. Περιμένω ρε. Περιμένω..

Κι αν τα όμορφα για σένα είναι όλα όσα βρίζω, τραβήξου πιο πέρα γιατί καιρό θα σε πρήζω..

Μείνε αν θέλεις με το καλό, ή αν δε γουστάρεις απλά φύγε..
Μια ζωή θ' ανατέλλω, πάρ' το χαμπάρι..
Μια ζωή στο φως..
Κι ας μην το δείχνω πουθενά..
Αυτή είναι η μαγκιά..
Άντε γεια.....


Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου