........................................................

 

 

 

Για σένα χαμόγελο θα γίνω..

Άγγιξε το μέτωπό μου. Καίει. Τυλιγμένος με μάλλινη κουβέρτα μετρώ τους κόμπους της. Τυλιγμένη με το παράπονό μου μετράς χιλιόμετρα. Πόσες φορές έκανα πίσω και πόσες παραπάτησα προσπαθώντας να ισορροπήσω στον πολυπόθητο ιστό σου! Δε μπορώ να συμμαζέψω την αγάπη μου. Που τόσο γρήγορα κέρδισες. Δίχως κόπο κανένα. Σου τη χάρισα απλόχερα. Δίχως ανταλλάγματα. Ή έστω με καμιά νοερή αγκαλιά που και που. Μακάρι ποτέ να μην κοπεί..

..είναι ψαλίδι σαν τη χαρά που κόπηκε στη μέση..
..μα ακόμα ονειρεύομαι και ας μην τους αρέσει..

Και για σένα, που μπορεί η ίδια να μην είσαι, ψίθυρος θα γίνω..

Ψίθυρος να μοιάζω, να χώνομαι στα παντού σου δίχως να ρωτώ. Στα μαλλιά, στα χείλη, στο στήθος, στους λοβούς των αυτιών σου να ξαποσταίνω. Μόνος μου μιλώ. Στον ευατό μου ψιθυρίζω όσα κάποτε έχασα. Όσα τώρα θ' αποκτήσω. Θέλω να κερδίσω. Θα σε κερδίσω. Σε αγώνα άνισο. Τώρα δυνάμωσα. Τώρα έμαθα πως τίποτα δεν παραμένει αιώνιο. Τα ίδια λάθη ξανά δε θα κάνω. Θα μαθαίνω από μένα. Από σένα. Από όλα.

Ό,τι σου λέω έχει νόημα. Ή μάλλον κάπου στοχεύει. Η μελαγχολία έχει το στόχο της. Ο έρωτας. Η αγάπη. Ο πόθος. Η ηδονή. Διαφέρουν οι άνθρωποι. Σκέφτομαι πολύ, μου λένε. Δεν έχει σημασία τι..! Σημασία έχει ότι δεν κοιμάμαι δίχως να σε σκεφτώ. Σημασία έχει ότι το παράπονο κατοικεί στην πιο κρυφή κι ανυπόφορη γωνιά της καρδιάς μου. Πως να το ξορκίσω? Δεν ξέρω αν το θέλω. Κι ας μου στερεί πολλά..

Άλλωστε γράφω για σένα..

..είναι μολύβι, σ' αυτό που το μυαλό μου βρίσκει διέξοδο..
..επάνω στο χαρτί, έτσι ώστε να μην τρελαθεί..

Για σένα..

Άλλοτε νιώθω πως στην αγκαλιά σου θέλω να χαθώ. Άλλοτε να σ' αγγίξω με τα χείλη μου στο μέτωπο. Στα κατακόκκινά σου μαγουλάκια. Άλλοτε μιλώ για σένα. Άλλοτε όχι. Δε θέλω να σε μπερδεύω. Εσύ δε μπερδεύεσαι? Θέλω και δε θέλω. Ή μάλλον θέλω αλλά δεν ξέρω αν πρέπει να το θέλω. Και ποιος ορίζει αν πρέπει ή δεν πρέπει? Ελπίζω όχι η δειλή μου η σκιά..

Για σένα..

Που όλα τα τραγούδια μιλούν για σένα..

Που όλα τα ποιήματα σε καθρεφτίζουν..

Που οι κρύες νύχτες σε περιμένουν για να ζεσταθούν..

Κάποτε έγραφα γι' αυτό που ήθελα..

Τώρα δεν ξέρω αν πρέπει να γράφω γι' αυτό που βρήκα..

Για σένα..

Χίλιες φορές σου είπα ότι έκανα σκληρή την καρδιά μου. Πέτρινη. Μονάχα το δάκρυ να της αλλάζει χρώμα, να την καθαρίζει που και που απ' τα αγριοαισθήματα που φυτρώνουν όταν την αφήνω αχρησιμοποίητη για καιρό..

Μου έμαθαν μα ποτέ δεν έμαθα σε κανένα..

Έμπνευσή μου..

Απόλαυσε το ταξίδι κι ας μη σε φέρει στο λιμάνι μου..

Ξεχωριστός ο προορισμός..

Αν αξίζει δε θα χαθεί..

Θα έρθει..

Δίχως γιατί..

..αυτή είναι όλη μου η η ζωή.....