"Έχει σημασία το πως περνάς το μήνυμα"
Έλλειψη Επικοινωνίας

Πόσοι άνθρωποι συνειδητοποιούμε την έλλειψη επικοινωνίας που έχουμε με τους γύρω μας? Πόσοι άνθρωποι παραπονιόμαστε για αυτήν?

Πολλοί!


Πόσοι αναρωτηθήκαμε ποτέ... "Μήπως η σκέψη μου ήταν σωστή αλλά δεν είχα τον σωστό και τον κατάλληλο τρόπο να δώσω στον άλλον να καταλάβει αυτό που ήθελα?"

Πραγματικά δεν ξέρω!

Αν και το πρόβλημα συνεννόησης είναι παγκόσμιο!

Δεν ξέρω πόσοι αναρωτήθηκαν αν έχουν μερίδιο ευθύνης στην ασυνεννοησία που επικρατεί.

Επίσης αν κάποιοι συνειδητοποίησαν μέρος της ευθύνης τους σε όλα αυτά δεν γνωρίζω αν έκαναν και την προσπάθεια να το βελτιώσουνε.


Πόσες φορές έχουμε χρεώσει τον συνομιλητή μας σε οποιοδήποτε επίπεδο σχέσης, εργασιακής, οικογενειακής, συντροφικής, φιλικής, ότι δεν μας καταλαβαίνει?

Είμαστε σίγουροι ότι το μήνυμα που θέλουμε να περάσουμε...

Αυτό που νιώθουμε ή που σκεφτόμαστε, το μεταφέρουμε με τον καταλληλότερο τρόπο?

Με τα σωστά λόγια που θα βοηθήσουν το εκάστοτε συνομιλητής μας να καταλάβει αυτό που θέλουμε να του πούμε, την κατάλληλη στιγμή, κάτω από τις κατάλληλες συνθήκες?
Πόσες φορές δώσαμε ένα ραντεβού ή λάβαμε ένα "ναι συμφωνώ" σε κάτι που εκ των υστέρων είδαμε ότι δεν τηρήθηκε?


Η ζωή μου, μου δείχνει καθημερινά πως πάσχουμε από έλλειψη συνεργασίας...και επικοινωνίας...

και καμία φορά αυτό συμβαίνει και μεταξύ ανθρώπων που πραγματικά επιθυμούν μέσα από την καρδιά τους να συνεννοηθούν και να επικοινωνήσουν...

Άρα... Αφού θέλουνε… Τι φταίει άραγε?


Μου έχει τύχει να κλείνω ραντεβού σε συγκεκριμένο χρόνο και τόπο και αυτός που περίμενα να καταλήγει να με περιμένει σε άλλο σημείο τελικά...

Ποιος φταίει?

Εκείνος που πήγε αλλού ή εγώ που του είπα που να πάει?

Εκείνος που δεν άκουσε σωστά ή εγώ που δεν το είπα ξεκάθαρά?


Με λίγα λόγια θέλω να πω πως... Δεν φταίει μόνο ο άλλος για ότι δεν κατανοεί...

Κι αν όταν εγώ έκλεισα το ραντεβού ο φίλος μου ήταν στον δρόμο και επικρατούσε πανικός και δεν άκουσε καλά?

Μήπως φταίω και εγώ που δεν επέμεινα ή που δεν ξεκαθάρισα ή που δεν ζήτησα επιβεβαίωση ότι κατάλαβε που θα συναντηθούμε,

ή που δεν του μίλησα για τον τόπο και χρόνο του ραντεβού μας κάποια άλλη στιγμή?

Που θα ήταν πιο ήρεμος και όχι μέσα στον πανικό του?

Κι αν έχω κάνει σε κάποιον μια πρόταση και εκείνος μου απάντησε "Ναι συμφωνώ" και εγώ το συμπεριέλαβα στα σχέδια μου, παρατήρησα πότε του το είπα?

Παρατήρησα αν είναι αφηρημένος, αν εκείνη τη στιγμή ασχολείται με κάτι άλλο και μου απάντησε μηχανικά?

Και στη χειρότερη περίπτωση κάνοντας μια συμφωνία με κάποιον, λαμβάνω υπ' όψιν μου το κατά πόσο συνεπής είναι? Αν τον γνωρίζω φυσικά!

Μήπως θα έπρεπε να διπλό επιβεβαιώσω κάποια άλλη στιγμή τη συμφωνία μας?


Ακούγεται κουραστικό αλλά… Μήπως και σε εμάς δεν έχει τύχει να μας κατηγορούν για κάτι που ούτε καν θυμόμαστε?

Δεν θα θέλαμε να μας το έχουν πει σε κάποια άλλη στιγμή? Κάπου που να ακούμε τι μας λένε, όταν δεν είμαστε σε πανικό, όταν δεν είμαστε αφοσιωμένοι στη δουλειά μας, κουρασμένοι κτλ.

Δεν θα είχαμε γλιτώσει πολλές εντάσεις με αυτόν τον τρόπο?

Καταλήγω λοιπόν πως πιθανότατα σε ότι ασυνεννοησία προκύπτει,

δεν φταίει μόνο ο άλλος που δεν άκουσε, δεν κατάλαβε, συμφώνησε αλλά αθέτησε το λόγο του κτλ.

Άλλα κι εμείς που δεν δίνουμε με τον σωστό τρόπο, το κατάλληλο μήνυμα αλλά και τη σωστή ώρα που ο άλλος είναι διατεθειμένος αλλά και σε κατάλληλη ψυχολογική κατάσταση να το καταλάβει...


Είναι καλό να σεβόμαστε τον χώρο, τον χρόνο, αλλά και την ψυχολογική κατάσταση στην οποία βρίσκεται ο συνομιλητής μας,

όπως είναι καλό το ίδιο να ζητάμε κι εμείς για εμάς!


Αν δεν είμαστε σε θέση, κατάλληλη κατάσταση, γιατί θα πρέπει να πιεστούμε να απαντήσουμε σε κάτι άμεσα?

Ότι δεν μας αρέσει να μας κάνουνε γιατί να το κάνουμε εμείς προς άλλους?


Είναι ζήτημα σεβασμού προς τον άλλον και θέσεων σεβασμού και κατανόησης και προς τον ίδιο μας τον εαυτό.

Πρέπει να βρίσκουμε τον τρόπο .. Τον κατάλληλο τρόπο ... που ο κάθε ένας μπορεί να κατανοήσει, να καταλάβει αυτό που του λέμε για να έχουμε το επιθυμητο αποτελεσμά.


Μια δεύτερη σκέψη που κύλησε μέσα στο μυαλό μου παρακολουθώντας το βίντεο αυτό είναι:

Το θέμα της Προσφοράς προς κάποιον άλλον!


Πολλές φορές μπήκαμε στη διαδικασία από ενδιαφέρον να βοηθήσουμε κάποιον!

Ο κάθε ένας μας πάντα δίνει αυτό που μπορεί να δώσει και ανάλογα με το πνευματικό - ψυχικό - υλικό επίπεδο στο οποίο βρίσκεται.

Συνηθίζουμε όμως να ζητάμε πάντοτε αυτό

που πιστεύουμε πως θα μας κάνει καλό,

την ώρα που πιστεύουμε ότι θα μας ωφελήσει

με τον τρόπο που εμείς και πάλι πιστεύουμε ότι είναι το σωστό!


Ναι! Αλλά… ξέρουμε τα πάντα?

Κι αν κάποιος έχει κάτι να μας προσφέρει που δεν μας πέρασε καν ποτέ από το μυαλό ότι υπάρχει καν

κι όμως που πρόκειται να μας βοηθήσει ή να μας εξυπηρετήσει σε κάποια ανάγκη μας?

Γιατί να μην είμαστε λίγο πιο διαλλακτικοί?


Φυσικά κάνεις δεν είπε να μας προσφέρουν ότι να ναι και εμείς να αποδεχόμαστε τα πάντα!

Λίγη διάκριση δεν βλάπτει!

Για παράδειγμα, θα χρησιμοποιήσω τα λόγια μιας φίλης μου που νομίζω πως θα βοηθήσουνε . Έμένα πάντως με βοήθησαν πόλυ.


"Αν θες να φτιάξεις τα μαλλιά σου αλλά δεν ξέρεις σε ποιο καλό κομμωτήριο να πας, δεν θα ρωτήσεις τον Αχτένιστο που χτενίζεται.

Αλλά αυτόν που τα μαλλία του είναι περιποιημένα!"


Έχει ο κάθε ένας μας την ευθύνη του εαυτού του, για το ποιον διαλέγει, για να δεχτέι τη βοήθεια του!

Επίσης έχει ο κάθε ένας την ευθύνη για τον ποιον διαλέγει να βοηθήσει αλλά και για τον τρόπο με τον οποίο θα προσπαθήσει να τον βοηθήσει!

Γιατί πολύ απλα:

Αν ρωτήσει τον Αχτένιστο που να πάει να χτενιστει, θα καταλήξει Αχτένιστος και αυτός!


Αν πάλι εμείς είμαστε οι καλοχτενισμένοι όσο και να επιμένουμε να πείσουμε τον Αχτένιστο να πάει να χτενιστεί...

Το πιο πιθανό είναι ότι ... Δεν θα πάει ποτέ!

Άσε που στη προσπάθεια μας να το κάνουμε αυτό μπορεί και να μας πείσει ότι το αχτένιστο είναι και το καλύτερο Λουκ!


Άλλη μια σκέψη που κύλησε μέσα μου παρακολουθώντας το βίντεο και αυτή σε σχέση με τη προσφορά είναι πως:

Όταν κάποιος κινείται με πραγματικό ενδιαφέρον, ακόμα κι αν αυτό που προσφέρει είναι από το υστέρημά του, « Εκ του περισσεύματος της καρδιάς του» δηλαδή,

όσο λίγο και αν φαίνεται αυτό που προσφέρει δεν είναι καθόλου λίγο...Άλλά... Σημαντικό πολύ!

Και καλό θα ήτανε να το εκτιμάμε….


Σε σχέση με τη προσφορά που κάνουμε εμέις σε κάποιον ...

Η συζήτηση του πως την κάνουμε, του τι προσφέρουμε δηλαδή και πως... είναι πολύ μεγάλη!!!
Θα παραθέσω ορισμένες σκέψεις μου ... και παρακαλώ συμπληρώστε με ή διορθώστε με.


Άκουσα κάτι κάποτε, που το κράτησα γιατί ένιωσα ότι θα με ωφελήσει όπως και πραγματικά έγινε ως τώρα και για αυτό το μοιράζομαι με όλους εσάς.


Αγάπη είναι να δίνεις αυτό που έχει πραγματικά ανάγκη ο άλλος, με τον τρόπο που το έχει ανάγκη!

Αν πραγματικά τον αγαπάς ψάχνεις να βρεις τι είναι αυτό και πως να του το προσφέρεις!


Για παράδειγμα:

Αν κάποιος διψάει αλλά εσύ είσαι καλός μάγειρας και αγαπάς αυτόν που διψάει,

δεν θα του δώσεις φαγητό γιατί θα σκάσει!

Όσο καλός μάγειρας κι αν είσαι!

Θα ψαξεις να βρεις νερό για να του δώσεις!

Αν κάποιος πεινάει και δεν έχεις φαγητό να προσφέρεις αλλά πολύ νερό... Μάθε να μαγειρεύεις κάτι για να του το προσφέρεις!
Αν κάποιος θέλει νερό και η αγάπη σου για αυτόν είναι δυνατή και θες να του δώσεις όλο το νερό του κόσμου ... Μη!!!

Να πιει θέλει ο άνθρωπος και όχι να πνιγεί!!!
Αν κάποιος θέλει απλά να φάει!

Φτιάξε ένα πιάτο φαγητό, όσο χρειάζεται και δως του αυτό!

Όχι εξ αιτίας της πολύς αγάπης που το έχεις, να κλειστείς όλη την ημέρα στη κουζίνα φτιάχνοντας "όλον τον τσελεμεντέ" και στο τέλος αφού φάει να σκάσει!

Άσε που κι εσύ θα αγανακτήσεις και θα νιώσεις άσχημα που μετά από τόσο κόπο και δίνοντας τοοοοσα πολλά εκείνος δεν το εκτίμησε ούτε το αξιοποίησε!

Όμως… Να φάει ήθελε ο άνθρωπος... Δεν λιμοκτονεί!!!


Τα παραθέτω λίγο χιουμοριστικά και σαφώς συμβολικά .

Αν παρατηρήσουμε προσεκτικά όμως το συμβολισμό και όλα αυτά τα μεταφέρουμε σε όλες τις στιγμές τις ζωής μας,

και στην κάθε φάση που θελήσαμε να προσφέρουμε σε κάποιον ή που λάβαμε τη προσφορά από κάποιον,

θα τα δούμε όλα πολύ διαφορετικά και θα δούμε πως υπάρχουν αντιστοιχίες σε όλα τα στιγμιότυπα, αυτά της ζωής μας!
Επίσης:
Θα είμaστε ευγνώμονες για την κάθε προσφορά που λάβαμε όσο μικρή και αν ήταν.
Θα καταλάβουμε πως κι εμείς δεν προσφέρουμε την αγάπη μας πάντα με τον καλύτερο και τον σωστότερο τρόπο

όπως το ίδιο συμβαίνει και με τους γύρω μας που δεν την προσφέρουν κι αυτοί με τον σωστό τρόπο προς εμάς πάντα...
Θα συνειδητοποιήσουμε έτσι ότι το ίδιο λάθος το έχουμε κάνει κι εμείς αρκετές φορές.

Κι έτσι θα πάψουμε να εκνευριζόμαστε με αυτούς που κατά καιρούς κατηγορούμε ότι μας πνιγούνε ή ότι μας πιέζουν ή ότι δεν μας δίνουν αυτό που θα θέλαμε ή ότι δεν εκτιμάνε τη προσφορά που τους κάναμε.
Θα μπούμε στη θέση τους και θα τους νιώσουμε αλλά και θα προσπαθήσουμε πιο όμορφα να τους εξηγήσουμε ότι...

" Δεν θέλω τόσο πολύ φαγητό, δεν λιμοκτονώ" ή "Νερό θέλω γιατί διψάω, δεν πεινάω!"
ή δεν θα εκνευριστούμε και θα είμαστε πιο δεκτικοί όταν το ίδιο το ακούσουμε από κάποιον άλλον προς εμάς!
Νομίζω ότι είπα αρκετά όμως και από τη δική μου πλευρά, κάλυψα όσο μπορούσα το θέμα.
Περιμένω τις δικές σας απόψεις για να συμπληρώσουμε ο ένας τον άλλον!