Τα απαράδεκτα παιχνίδια των ξένων δημοσιογράφων
Ας βάλουμε τα πράγματα στη θέση τους για όλους αυτούς τους ανίδεους ή επικίνδυνους βλάκες που έρχονται στη χώρα μας και νομίζουν ότι επειδή έχουν μικρόφωνο στο χέρι ή γράφουν σε μια εφημερίδα που εξυπηρετεί συμφέροντα, ότι έχουν το δικαίωμα να θεωρούνται δημοσιογράφοι.

Δημοσιοκάφροι μπορεί, δημοσιογράφοι όμως, ποτέ!


Τον τελευταίο καιρό παρατηρείται μια άνευ προηγουμένου επίθεση κατά της Ελλάδος από ξένους «δημοσιογράφους» οι οποίοι με μεγάλη ευκολία, και ...


... εντελώς αβίαστα υποστηρίζουν ότι οι Έλληνες παίρνουν 3.500 ευρώ σύνταξη, πηγαίνουν στα cazino, δεν εργάζονται, φοροδιαφεύγουν σε ποσοστό 99% και άλλες πολλές ανοησίες και απαράδεκτες γενικεύσεις. Είναι σαφές, ότι ένα τέτοιο είδους ρεπορτάζ είναι απαράδεκτο και προσβλητικό, και σε καμιά περίπτωση δεν στέκει δημοσιογραφικά. Προφανώς ο ρεπόρτερ που κάνει ένα τέτοιο ρεπορτάζ στην καλύτερη περίπτωση είναι ανίδεος και βλάξ, ενώ στην χειρότερη κακεντρεχής και κατευθυνόμενος. Γιατί; Γιατί μπορεί κανείς πολύ εύκολα να διαπιστώσει ότι δεν ισχύουν όλα τα παραπάνω ως εξής:
Από τους δείκτες ευημερίας και ΑΕΠ της χώρας αλλά και από το γεγονός ότι στην Ελλάδα έχει περιοριστεί η αυτοκατανάλωση. Σε αυτή την περίπτωση θα πρέπει να εξεταστεί ο λόγος Gini και να σχηματιστεί η καμπύλη LORENZ για να μπορεί να διαπιστωθεί η συνολική διανομή του εισοδήματος. Να το πω απλά...Ας υποθέσουμε ότι έχουμε 10 άτομα, τα 9 με μηδενικό εισόδημα και ο ένας με εισόδημα 1.000.000 ευρώ... Ο μέσος όρος είναι σαφώς 100.000 ευρώ κατά κεφαλήν. Κατά πόσον όμως είναι "δίκαιη" η μοιρασιά όταν οι 9 λιμοκτονούν και ο ένας υπερ-ευημερεί; Ο μέσος όρος λοιπόν επηρεάζεται αρκετά από τις ακραίες τιμές και στη Ελλάδα έχουμε πολλές από δαύτες. Γι' αυτό το λόγο πρέπει να εξετάζουμε το ποσοστό ανισοκατανομής του εισοδήματος. Ο λόγος Gini είναι ένα μέτρο της ανισότητας, που στηρίζεται στην καμπύλη Lorenz και παίρνει τιμές μεταξύ 0, που δηλώνει την τέλεια ισότητα και 1, που δηλώνει την τέλεια ανισότητα. Από την άλλη πλευρά, ο δείκτης S80/S20 αναφέρεται στο μερίδιο του εισοδήματος του «πλουσιότερου» 20% του πληθυσμού προς το εισόδημα του «φτωχότερου» 20% του πληθυσμού.


Τα συμπεράσματα λοιπόν που βγαίνουν εξετάζοντας αυτούς τους δείκτες είναι τα ακόλουθα:


α.) Το ποσοστό κινδύνου της φτώχειας στην Ελλάδα είναι μεγαλύτερο από τις χώρες της Ε.Ε.


β.) Πλήττονται κυρίως άτομα με χαμηλό εκπαιδευτικό επίπεδο, άνεργοι. μερικώς απασχολούμενοι, συνταξιούχοι και μονογονεϊκές οικογένειες. Υπάρχει η τάση διάχυσης της φτώχειας και σε νεώτερες ομάδες πληθυσμού και σε ανώτερες βαθμίδες εκπαίδευσης.


γ.) Ο ένας στους τρείς φτωχούς ανήκει στον οικονομικά ενεργό πληθυσμό


δ.) Ο ένας στους τέσσερεις φτωχούς είναι συνταξιούχος
ε.) Περιορισμένη αναδιανεμητική επίδραση των κοινωνικών παροχών. Αν και τα κοινωνικά επιδόματα δεν φτάνουν για όλους τους δικαιούχους, μειώνουν το ποσοστό της φτώχειας κατά 3,5% ενώ οι συντάξεις κατά 18,3%, το σύνολο των κοινωνικών μεταβιβάσεων κατά 21,8% σε αντίθεση με τις χώρες της Ε.Ε. που το ποσοστό είναι 27%.


Το συμπέρασμα λοιπόν είναι ότι

η Ελλάδα δεν ευημερεί και δεν ευημερούσε ποτέ και βρίσκεται σε πολύ χαμηλότερα επίπεδα κοινωνικών παροχών από τις χώρες της Ε.Ε. που σε συνδυασμό με την έλλειψη οργάνωσης και υποδομής κάνουν τα πράγματα ακόμα χειρότερα.

Γιατί όμως, ο ξένος τύπος επιμένει στον κιτρινισμό, στα ανόητα άρθρα και στον σαχλαμαρισμό;


1.) Διότι τους αρέσει να δημιουργούν θέματα από εκεί που δεν υπάρχουν προκειμένου να πουλήσουν την φυλλάδα τους μιας και άρθρα που δεν στηρίζονται με επιχειρήματα, μόνο για φυλλάδες κάνουν

2.) Ενδεχομένως να παίζουν κερδοσκοπικά – επιχειρηματικά ή πολιτικά παιχνίδια.


3.) Οι δημοσιογράφοι τους είναι ανόητοι και κερδοσκόποι, ανίκανοι για οικονομικό ρεπορτάζ, πράγμα απίθανο. Μάλλον κάτι άλλο συμβαίνει. Μήπως είναι κατευθυνόμενοι και παίρνουν άνωθεν εντολές; Μήπως το θέμα «Ελλάδα» πουλάει σε επίπεδο μικροπολιτικής του κώλου και εμμέσων πλην σαφώς θέλει να φθείρει την Ελλάδα, ενόψει μάλιστα τουριστικής περιόδου;

Το να βγαίνει ένας δημοσιογράφος με το μικρόφωνο στο χέρι και να τρέχει πίσω από τις γιαγιάδες ρωτώντας "Πόσο παίρνεις γιαγιά; Πας στο καζίνο;" δεν είναι δημοσιογραφία, ούτε δείκτης ευημερίας αλλά καφρίλα. Εκτός αν ανακαλύφτηκε νέος τρόπος δειγματοληπτικής ή δημοσιογραφικής έρευνας και δεν το ξέρουμε.


Με αγάπη λοιπόν σε όλους αυτούς τους ξένους δημοσιοκάφρους – βλάκες, που επισκέπτονται την χώρα μας για να μας γελοιοποιούν με ανυπόστατα ρεπορτάζ τους λέμε:

«Δημοσιογράφος που εξυπηρετεί συμφέροντα είτε επιχειρηματικά είτε προσωπικά σε επίπεδο εντυπωσιασμού είναι "δημοσιοκάφρος του πέους" και ίσως να του αρμόζει ανάλογη αντιμετώπιση, σε αυτόν και την εφημερίδα που στηρίζει τέτοιου είδους ανυπόστατα ρεπορτάζ…». Αυτό βέβαια, μπορεί και να αρέσει σε κάποιους...