VOULIARATINOS

GlitterGraphics
English French German Spain Italian Dutch Russian Portuguese Japanese Korean Arabic Chinese Simplified


commentscute


thanks Comments

Σάββατο 16 Οκτωβρίου 2010

.......Άνθρωποι που περπατούν τριγύρω….



Γκρίζα χρώματα, μουντά κι ίδιες οι μέρες…


Μοναξιά, Έρημη γη χωρίς αρώματα Φόβος…


Είχα ξεχάσει πως είναι το χαμόγελο της καρδιάς
Το χαμόγελο που σε συνεπαίρνει κάθε στιγμή, χωρίς να το καταλάβεις…

Έτσι ήταν η ζωή μου πριν έρθεις….


Και ήρθες εσύ….μια αχτίδα στη σκοτεινιά μου…


Από πού ήρθες? Πως γλίστρησες στην πόρτα μου?


Μια αχτιδούλα που υπόσχεται τόσα πολλά …


Πώς να της αντισταθείς? Μέσα σε τόσο γκρίζο μία αχτιδούλα είναι Ζ Ω Η!!!!!!!!


Χτύπησες την πόρτα της καρδιάς μου κ σου άνοιξα δειλά…..


Φοβόμουν …..


Την ήξερα αυτήν την αχτιδούλα από παλιά…..

Τόσο όμορφη και λαμπερή, μα φέρνει τόσο πόνο…..

Ξέχασα το χθες…..το άφησα πίσω…..

Κοίταξα την αχτιδούλα και μαγεύτηκα με το χαμόγελό της…

Είπα :¨όλες οι αχτίδες δεν έχουν το ίδιο φως….μοιάζει να ‘ναι διαφορετική….....

1 σχόλιο:

  1. Κράτησέ την σφιχτά...
    είναι εκείνη η αχτίδαπου μέσα στο χειμώνα φερνει καλοκαίρια...

    Τα φιλιά μου... φως που παλλεται..

    ΑπάντησηΔιαγραφή