VOULIARATINOS

GlitterGraphics
English French German Spain Italian Dutch Russian Portuguese Japanese Korean Arabic Chinese Simplified


commentscute


thanks Comments

Δευτέρα 18 Οκτωβρίου 2010

Ερωτας σαν βροχη...
Οχι σαν καταιγιδα...
σαν βροχη....
Να φευγει και να ερχεται...
Να δυναμωνει και να χαμηλωνει...
Να δροσιζει και να πνιγει...
Να`απορροφαται απο τη γη,να χανεται...
Πως εζησα ετσι;
Γιατι δεχτηκα κατι μισο για μενα;
Γιατι προσπαθησα να κρατησω στις χουφτες μου κατι,που ηξερα οτι θα μου δωσει μονο μια ψευδαισθ...ηση δροσιας και μετα θα μ`αφησει πιο διψασμενο απο πριν,με τα χειλη ξερα και την καρδια στεγνη;
Πως μπορεσα να δεχτω να συμπληρωνω τη βροχη με τα δακρυα μου,για κατι που γνωριζα οτι ηταν ματαιο;
Ειδα χιλιαδες ηλιοβασιλεματα μονος μου,ο ηλιος βουτουσε στο τιποτα κι εγω πνιγομουν στη μοναξια...
Ακουσα εκατονταδες κεραυνους και με φοβισαν λιγοτερο απο τη σιωπη της αδειας ζωης μου...
Μυρισα χιλιαδες λουλουδια,αλλα το αρωμα τους δεν πλημμυρισε την αοσμη ζωη που ο <<ερωτας σαν βροχη>>με καταδικασε να ζησω....
Γευτηκα δεκαδες εδεσματα,αλλα μονο πικρα στα χειλη μου...
Αγγιξα απαλα το κορμι της,κρατησα στη μνημη της αφης μου καθε ποντο του σωματος της και αγκαλιαζα μονος μου τον εαυτο μου τις μοναχικες μου ωρες,με την ψευδαισθηση πως ηταν εκεινη που με χαιδευε,εχοντας την στα ακροδαχτυλα μου...
Γελασα δυνατα στην αρχη της ζωης μου και συνεχισα να χαμογελω απο συνηθεια,χωρις ποτε τα ματια μου να παρουν χρωμα απο τα χαμογελα που ζωγραφιστηκαν στο προσωπο μου,αλλα δεν ζεσταναν την ψυχη μου...
Εκλαψα πολυ για δυο ζωες,απο απελπισια,απο λαχταρα για καποιον που ηρθε κοντα μου για να μου φερει την επιγνωση οτι η ευτυχια ειναι στιγμες....
μονο στιγμες...
Και οι περισσοτερες κλεμενες......
Ζωγραφισα με φωτεινα χρωματα τις ωρες που ήμουν μαζι της αλλα η πραγματικοτητα ξεθωριαζε τους πινακες μου,οταν δεν τους βυθιζε στο χρωμα της απελπισιας...
Εγραψα το <<σ`αγαπω>>σε χιλιαδες χαρτια και τα εσκισα αμεσως μετα,σκορπιζοντας γυρω μου τα κομματια τους,οπως σκορπισμενη ηταν η ζωη μου...
Πονεσα τοσο που ματωσα και την ιδια στιγμη ημουν εγω πηγη πονου για καποιον που εν γνωσει μου υπεφερε οσο κι εγω...
Αγνοησα την αγαπη,γιατ δεν ηταν με τους δικους μου ορους...
Καταδικασα τον εαυτο μου στη μοναξια,δραπετευοντας απο τους δρομους οπου μπορει να σε συναντουσα,επιλεγοντας να φυγω εγω,<<ο δυνατος>>,τη στιγμη που η αδυναμια μου να σε κερδισω ηταν γραμμενη στον αερα που ανεπνεα...
Και μετα...
μετανιωσα...
Και γυρισα να ψαξω στο παρελθον αυτο που μου ελειπε στο παρον,μα δεν υπηρχε τιποτα εκει για μενα.
Η αληθινη αγαπη ειχε φυγει...
Την ειχα διωξει εγω.....
Ειχα διωξει οτι αξιζε και ειχα κρατησει το τιποτα..........

1 σχόλιο:

  1. Το τίποτε κρύβει το ΟΛΟ..
    ξανακοίταξε τα χέρια σου....
    ΟΛα είναι μεσα στα χερια σου...
    εσυ διαλέγεις..
    παντα εσύ διάλεγες..
    αυτή τη φορά ασε την καρδιά σου να διαλέξει..
    θα μετουσιώσει το Τιποτε στα Πάντα...

    είναι το θαυμα της Αγαπης..
    και το μονο που θελει είναι
    να αφεθεις....

    φιλιά...

    ΑπάντησηΔιαγραφή