Πείραμα Ζωής...

Κορεσμένη η ανάγκη μου

κι εγώ να ξεχειλίζω…

Δοχείο μικρό το κορμί…

Ίζημα μίγματος που δεν διαλύεται

το αέρινο συναίσθημα που ρευστοποιήθηκε…

και οι σταλίδες που στερεοποιήθηκαν στο βυθό της ανάλυσης…



Δεκτική στις μίξεις…

με δείγματα ερεθισμάτων ασυμβίβαστα…

αναμοχλεύω το μίγμα μου

Ψυχής απόσταγμα…

μέσα στου Καιρού το εργαστήρι…



Μαθητευόμενη στο βάθος του Χρόνου…

σε πειραματικό στάδιο η προσπάθεια αφομοίωσης…

και του Δασκάλου το ραβδί

γυμνό πάνω στα χέρια μου

καταθέτει την επιταγή της ανταπόκρισης

στον πειραματισμό με αντιδράσεις άυλων που υλοποιούνται…

ενέργειας που μεταλλάσσεται σε μάζα…



Κι εγώ με χέρι που τρέμει,

γυμνή προέκταση του φόβου της αποτυχίας

να βουλιάζω συναισθηματικά στο δοχείο συλλογής..

εκεί που τα μόρια των σωμάτων

αντιδρούν με τις συναισθηματικές μου φορτίσεις…

υπό το άγρυπνο βλέμμα της αυστηρότητας…



Δεν υπάρχει δεύτερη ευκαιρία…

Η Ζωή ένα πείραμα χωρίς επανάληψη...