είναι ένα σημείο πάνω της, που απ την αρχη είχε σημαδέψει στο κορμί της


ανάμεσα σε άλλα...

μια μυστικη πτυχη που εμφανίζεται μονάχα σ' εκείνες τις σπάνιες περιπτώσεις που αφήνεται να χαλαρώνει χωρις να προσέχει το πως θα φανει στους άλλους

χωρις να νοιάζεται για τους καθρέφτες

είναι τότε σαν να πέφτει, ή ν'ανεβαίνει, μια αυλαία

ανάλογα πως θα το δει κανεις, αν τύχει και προσέχει

ανάλογα με το πως νοιώθει εκείνη

κι εκείνος, που πάντα είχε το κουσούρι να μην προσέχει τα έκδηλα και τα προφανη, τό'χει σημαδέψει

ξέρει και περιμένει εκείνες τις στιγμες υπομονετικα

σαν λαγωνικο που φερμάρει στη μυρωδια ενος άγριμιου

μένει ακίνητος καρφωμένος στη θέα εκείνης της πτυχης σαν να την βλέπει για πρώτη φορα

την αγκαλιάζει με τα μάτια του

ρουφάει τη μυρωδια της σαν τον αέρα μετα από μακροβούτι

και κάθε μα κάθε φορα, αυτη η μυρωδια καίει τα πνευμόνια του μ ένα κάψιμο ζωογόνο

δεν είναι το σχημα μόνο, ή η υφη, το χρώμα, η γεύση, είναι όλα μαζι και τίποτε

τίποτε απ'όλα και όλα

είναι μια λεπτομέρεια

μια μικρη ασήμαντη λεπτομέρεια, αν καλοδει κανεις το σύνολο

δεν θα πήγαινε όχι το μυαλο, μα ούτε καν το βλέμμα κάποιου

αναρωτιόταν μήπως ο ηλίθιος είχε δίκιο να κοιτάζει το δάχτυλο...

κι έπειτα, εκείνη η πτυχη είναι η δικη του μυστικη σπηλια

δεν το έχει μοιραστει ούτε μαζι της

ίσως να τό'χει καταλάβει

ξέρει πως δεν μπορει εύκολα να της κρυφτει άλλωστε

δεν μπορει, δεν θέλει, δεν του χρειάζεται, δεν του αρέσει...

μα ούτε και της το λέει

σαν ένα μυστικο παιχνίδι μεταξυ τους

ένα πολυ προσωπικο, αδιόρατο, εκστατικο παιχνίδι

σαν κι αυτο που κι δύο ξέρουν πως ο μοναδικός κανόνας είναι το ποιος θα αντέξει, το αποτέλεσμα είναι δεδομένο, κι ο χαμένος, αυτος που παραδίνεται πρώτος...

συνήθως χάνει εκείνος

αλλα απόψε θέλει να πάρει τη ρεβάνς...

ανάβει νωχελικα τσιγάρο και κοιτάζει κατα τη θάλασσα μέσα απ τη τζαμαρία

ο νους του αλλου...

η μουσικη πάει κι έρχεται

εκείνη στην προσφιλη της στάση

σταυροπόδι πάνω στο ψηλο σκαμπω να κοιτάζει το λιγοστο κόσμο,

σιγοτραγουδάει μια παλια επιτυχια του Barry

γυρίζει στα δεξια της να κοιτάξει μια παρέα που μπαίνει

κάνει την αδιόρατη κίνηση

η αυλαία πέφτει

είναι η στιγμη του...

κέρδισε.....