Ομοιότητες...




Το υλικο μας είναι κοινο...

κυτταρική μορφή συναισθηματικής απομόνωσης...

Ποτέ κανείς δεν ήταν μόνος στην τροχιά των αστεριών...

εκει συναντας το απομακρυσμένο...

το απροσπέλαστο...

το ανέγγιχτο.....

εκει ενωνεται η Αρχη με το Τελος...

εκει ο χωρος γίνεται χρονος και το αντιστροφο...

Εκεί στο απέραντο, που γεννιέται ο παλμός της καρδιάς...



Κοιτα στο βαθος του ορίζοντα...

ενας τεραστιος καθρεφτης φερνει κοντα σου το φως ενος ήλιου μακρινού...

το ίχνος των ματιων μου κουκίδα μικρής διάστασης....

κι ομως σε βλέπω....

χαϊδευω τη μοναξια στο κατωφλι της φυγης...



Πορευεσαι μονος σου...

μα παντα μια σκεψη και μία ομοιότητα θα συντροφευει το βήμα σου...

σαν ίχνος αντανακλασης κατω από το υδατινο δαπεδο των αστεριων...

το είδωλό μου ξαπλώνει πάνω στο περίγραμμά σου...

αναπαράγομαι, διαιωνίζομαι για να χωρέσω τις ομοιότητές μας...



Πόσο μοιάζουμε!...

Σαν δύο αστερια μακρινά, που φαντάζουν δίδυμα Όνειρα...

Ξετυλίγομαι, αποχωρίζομαι τα περιττά

και εκεί, στην γύμνια μου επάνω,

χαραγμένο το όνομά σου....

Σαν να είχαμε χωρίσει κάπου μέσα στο χρόνο - Ψυχές σε διάσπαση..

και ήρθε η στιγμή να ξαναγίνουμε Ένα...


--

Ευχαριστώ για το κίνητρο!...



Η Ιδέα μετουσιώθηκε σε σταγόνα από kakia_p