Άκου...




Φόρεσα την ανάγκη κατάσαρκα,

ζεστάθηκαν οι ανασφάλειες

και τα χνώτα πνίγηκαν στον ύφαλο των ποιημάτων…

Ένα μεθύσι ανυπότακτης ευαισθησίας

ξηλώνει το ζεστό ρούχο,

ξεπροβάλλουν γυμνές οι αυταπάτες μου ….

γίνονται δεύτερη φύση

της αλήθειας που κρύβω μέσα μου…….

Ο κόσμος… η ζωή… το Όλο που μας περιβάλλει

χάρτης ασυνάρτητης πορείας

κι εγώ κουκίδα πολύχρωμης αναζήτησης

σ’ ένα τοπίο ανυπόμονης καρτερικότητας

να διεκδικώ το μυστικό που μας ενώνει,

να διεκδικώ το φως που σκιαγραφεί τη σκιά σου

πάνω στο ίχνος της ανάγκης μου για Έρωτα…

Ο κόσμος μου… η ζωή μου………

Το Όλο που κρύβω μέσα μου

αναπαράγουν τον χτύπο της φλέβας

που δημιούργησε το κίνητρο της κίνησης

και ακόμη και μέσα στην αδράνεια και στη σιωπή,

στη φλέβα μου μουρμουρίζει το αίμα και δαμάζει τα βήματά μου

στο οργασμικό μονοπάτι που χαράζει η απόλαυση

στο χάρτη της δημιουργίας…

Προσθέτω το ίχνος της ύπαρξής μου δίπλα στις συντεταγμένες σου…

Ατενίζω μαζί σου το λιμάνι του Απείρου

και Όλα νότες επιδέξιου συνθέτη

που ταξιδεύει την ακουστική μας ευαισθησία στον ήχο της ζωής…

Μη μιλάς…

Αφουγκράσου…………

………ακόμη και το χάδι απόψε φοράει τις νότες που του πρέπουν.....