VOULIARATINOS

GlitterGraphics
English French German Spain Italian Dutch Russian Portuguese Japanese Korean Arabic Chinese Simplified


commentscute


thanks Comments

Δευτέρα 25 Οκτωβρίου 2010

.......................

Για μια στιγμή που θα μείνει μέσα σου χαραγμένη, χρειάζονται δύο άνθρωποι ή παραπάνω. Πρωταγωνιστές και σκηνοθέτες ταυτόχρονα στο εκάστοτε έργο που η στιγμή καθορίζει. Μια λάθος κίνηση αλλάζει το ρου της ζωής. Μια σωστή κίνηση χρωματίζει τη στιγμή, της δίνει ξεχωριστή οντότητα και παρουσία μέσα στην καθημερινότητά μας και ταυτόχρονα κομβικό σημείο σκέψης και αναπόλησης στο μέλλον. Πασχίζουμε να ζήσουμε στιγμές ευτυχίας, καμιά φορά χωρίς να υπολογίζουμε τίποτα, γνωρίζοντας όμως ότι η ευτυχία κοστίζει ακριβά. Και ποιός άραγε σκέφτεται προκαταβολικά τί θα ακολουθήσει, όταν νιώθει πως η ευτυχία χτυπάει δειλά δειλά την πόρτα του; Αφήνουμε τον εαυτό μας, τη ψυχή μας, το σώμα μας να στροβιλιστεί στου πάθους τα δίχτυα, αφήνουμε ελεύθερη την καρδιά μας να αγαπήσει και να αγαπηθεί χωρίς όρια.



Το ίδιο μπορεί να συμβεί και στις ερωτικές - συντροφικές σχέσεις, μα και στις φιλικές. Δίνεις τον εαυτό σου, δείχνεις με κάθε τρόπο την αγάπη σου με πράξεις μα και με λόγια, εισπράττεις αγάπη και φροντίδα και νιώθεις γεμάτος ως άνθρωπος. Βλέπεις τους φίλους ή/και σύντροφό σου να απολαμβάνει τη φροντίδα και την αγάπη σου και τότε η ευτυχία σου διπλασιάζεται. Τί γίνεται όμως όταν διαπιστώνεις πως οι άνθρωποι που πίστευες μέχρι χθες ότι είναι δίπλα σου, στην ουσία είχαν ημερομηνία λήξης, σαν τα προϊόντα που βρίσκουμε στα σούπερ μάρκετς; Χα... εκεί ακριβώς νιώθεις πως όλα γύρω σου καταρρέουν, ή τέλος πάντων κάπως έτσι. Είναι σαν να νιώθεις να πέφτεις σε ένα μεγάλο λάκκο - παγίδα γεμάτο από λάσπη. Και σε εκείνο το σημείο, συνειδητοποιείς πως όλα όσο τόσο καιρό νόμιζες ή αισθανόσουν, ήταν μια φούσκα.


Δε ξέρω αν για όλα αυτά ευθύνονται οι λάθος επιλογές ανθρώπων ή απλά οι λάθος συγκυρίες. Όσες φορές έχω προσπαθήσει να αναλύσω το συγκεκριμένο ερώτημα μέσα μου και άλλες τόσες που το έχω συζητήσει, δεν κατέληξα πουθενά. Νιώθω σαν να είμαστε τα πιόνια σε μια παρτίδα σκάκι με γύρω μας αμέτρητους πύργους να εμποδίζουν κάθε μας κίνηση. Και όταν καταφέρνουμε τελικά να κινηθούμε στο επόμενο τετράγωνο μας περιμένει άλλος ένας πύργος που καλούμαστε να προσπεράσουμε. Ο βασιλιάς και η βασίλισσα κοιτούν ατάραχοι τις κινήσεις μας, σαν να γνωρίζουν εκ των προτέρων το αποτέλεσμα.


Την επόμενη κίνησή μου δεν την έχω προγραμματίσει. Τα δεδομένα είναι μάλλον συγκεκριμένα, από όσα μπορώ να αντιληφθώ. Όσο κι αν θέλω να εθελοτυφλώ ως προς κάποιες καταστάσεις, ξέρω πως είναι λάθος για το σήμερα. Για το αύριο δε ξέρω. Κανείς δε ξέρει. Απόψε ήθελα συγκεκριμένους ανθρώπους δίπλα μου. Μάλλον εξαφανίστηκαν με αξιωματικούς και ίππους σε μια ξεχασμένη παρτίδα. Άνθρωποι, επιλογές, στιγμές...

1 σχόλιο:

  1. Οι άνθρωποι δεν είναι παιχνίδια, ούτε προϊόντα ..
    Δεν παίζουν με κανόνες, ούτε έχουν ημερομηνία λήξης......

    Δεν υπαρχει τέλμα, εκτός κι αν ΕΣΥ που είσαι ο Δεκτης το ορίσεις...

    Εγω τις σχέσεις μου τις θελω ισόβιες - το αιώνιες θα έγραφα μα παλι θα φαινόμουν υπερβολική ...

    Μέσα από κυκλικες αυτοτελής διαδικασίες
    εξελίσσεται η σχεση και σταδιακά αναπτύσσεται το συναίσθημα,
    σε τετοιο βαθμό που τιποτε δεν μπορεί ΠΟΤΕ α το απειλήσει πραγματικα...

    Μόνο μην μου πεις "κουραστηκα"..

    Είτε σαν φίλος, είτε σαν σύντροφος..
    θα ακολουθήσει απαθεια και αδιαφορία...
    και αυτός είναι ο πραγματικός θανατος μιας σχεσης...

    Φιλιά..... ακουραστα.....

    ΑπάντησηΔιαγραφή