Ωκεάνιο ρεύμα από την Ανταρκτική αντιστοιχεί σε 100 Αμαζονίους

Αυστραλοί και Ιάπωνες ωκεανογράφοι κατάφεραν για πρώτη φορά να μετρήσουν την ταχύτητα ενός ωκεάνιου ρεύματος που κινείται στο βυθό από την Ανταρκτική μέχρι το νότιο Ινδικό Ωκεανό. Εξεπλάγησαν όταν διαπίστωσαν ότι μεταφέρει 12-30 εκατομμύρια κυβικά μέτρα νερού το δευτερόλεπτο, ροή 40 έως 100 φορές μεγαλύτερη από του Αμαζόνιου.

Το υποβρύχιο ποτάμι αποτελεί μέρος ενός παγκόσμιου δικτύου ρευμάτων που λετουργούν σαν ιμάντες μεταφοράς θερμότητας, οξυγόνου και θρεπτικών συστατικών σε όλη την υδρόγειο. Οποιαδήποτε διακοπή ή διαταραχή στα ρεύματα αυτά θα...
.

επηρέαζε άμεσα το παγκόσμιο κλίμα.

Το μέγεθος και η ταχύτητα του συγκεκριμένου ρεύματος εξηγεί γιατί οι μεταβολές του κλίματος στην Ανταρκτική μπορούν να επηρεάζουν τις κλιματικές συνθήκες ακόμα και στο βόρειο ημισφαίριο, επισημαίνει το περιοδικό Nature όπου δημοσιεύονται τα αποτελέσματα της έρευνας.

Το ρεύμα σχηματίζεται από ψυχρό νερό, πλούσιο σε οξυγόνο, που βυθίζεται στο βόρειο άκρο της Ανταρκτικής, απέναντι από την Αυστραλία, Στη συνέχεια κινείται βόρεια μέχρι τον Ινδικό, σε βάθος άνω των 3.000 μέτρων, αγκαλιάζοντας στην πορεία του το υποθαλάσσιο υψίπεδο των Νήσων Κεργκουέλεν.

Η ύπαρξή του ήταν ήδη γνωστή, η ταχύτητα και η ροή του όμως δεν είχαν μετρηθεί με ακρίβεια. Με επικεφαλής τον Γιασούσι Φουκαμάτσι του Πανεπιστημίου Χοκάιντο στο Σαπόρο της Ιαπωνίας, οι ερευνητές πόντισαν συσκευές μέτρησης της θερμοκρασίας, της ταχύτητας και της αλατότητας εκεί που πίστευαν ότι βρίσκεται το ρεύμα και τις άφησαν εκεί για δύο χρόνια.

Όταν τις ανέσυραν και ανέλυσαν τα δεδομένα, αντιλήφθηκαν ότι το υποβρύχιο ποτάμι έχει πλάτος 50 χιλιομέτρων και είναι το ταχύτερο ωκεάνιο ρεύμα που έχει ανακαλυφθεί στο Νότιο Ημισφαίριο.Η κατανόηση της λειτουργίας του ρεύματος ίσως θα βοηθούσε τους επιστήμονες να προβλέψουν την εξέλιξη της κλιματικής αλλαγής.

Οι πρώτες ενδείξεις είναι ανησυχητικές. Στο υποθαλάσσιο υψίπεδο Κεργκουέλεν, από όπου περνά το ρεύμα, καταγράφονται ήδη «ξεκάθαρες ενδείξεις» ότι η αλατότητα του νερού μειώνεται, λόγω της επιτάχυνσης στο λιώσιμο των πάγων της Ανταρκτικής.

    ΠΟΙΟΙ ΕΛΕΓΧΟΥΝ ΤΟ ΔΝΤ ΚΑΙ ΤΙΣ ΚΕΝΤΡΙΚΕΣ ΤΡΑΠΕΖΕΣ ΣΕ ΟΛΟ ΤΟ ΠΛΑΝΗΤΗ;



Τα παπαγαλάκια των ΜΜΕ μας βομβαρδίζουν συνεχώς με ονόματα και διεθνή ιδρύματα που πιέζουν την χώρα μας οικονομικά.

Ουτε ένας απο αυτούς όμως τους δημοσιογράφους δεν τόλμησε να πεί, ποιοί είναι αυτοί που στραγγαλίζουν την μια μετά την άλλη τις οικονομίες της ανθρωπότητας και τις οδηγούν στην καταστροφή.

Η αλήθεια είναι οτι για να φθάσουν στο σημείο να ελέγχουν την παγκόσμια οικονομία εργάστηκαν σκληρά και με αλληλεγγύη.

Αλλά ας πάρουμε τα πράγματα απο την αρχή.

Μας έλεγαν τα «παπαγαλάκια» στην TV οτι κάποιος οίκος ...


... Moody’s μας υποβαθμίζει συνεχώς και ανεβάζει τα spread.

Δεν μας είπαν ποτέ όμως ποιοί βρίσκονται πίσω απο τον οίκο Moodys.

Ο οίκος Moody’s αποτελείται απο διάφορους διεθνείς «Guru» της οικονομίας που κάνουν προβλέψεις. Ενας απο αυτούς είναι και ο γνωστός σε όλους μας Τζόρτζ Σόρος, που είναι Εβραίος στην καταγωγή. Είναι μάλιστα ο δεύτερος μεγαλύτερος επενδυτής.


Τώρα είμαστε πλέον στο Διεθνές Νομισματικό Ταμείο. Μας είπαν οτι Πρόεδρος του είναι ο Ντομινίκ Στρος Καν. Δεν μας είπαν όμως οτι είναι Εβραίος.Το Ευρωπαϊκό Νομισματοκοπείο είναι χτισμένο στο μέρος που ήταν κτισμένο το νομισματοκοπείο των Ρόθτσιλντ στην Φρανκφούρτη.

Οσοι έχουν δεί το ντοκυμαντέρ «Money Masters» γνωρίζουν οτι η Κεντρική Τράπεζα της Αγγλίας ανήκει εδω και 200 χρόνια στην εβραϊκή οικογένεια Ρόθτσιλντ.

Η ίδια οικογένεια μαζί με μερικές άλλες κατέχουν και το πλειοψηφικό πακέτο της Ομοσπονδιακής Τράπεζας των ΗΠΑ(FED), της οποίας πρόεδρος είναι ο επίσης Εβραίος Benjamin Bernanke.


Πρόεδρος της Κεντρικής Τράπεζας της Ελβετίας είναι ο Jean-Pierre Roth, που είναι επίσης Εβραίος.

Οι μεγαλύτερες εμπορικές τράπεζες του πλανήτη είναι εβραϊκών συμφερόντων.

Η μεγαλύτερη ιδιωτική τράπεζα στον πλανήτη είναι η J.P Morgan. Οταν πέθανε ο ιδρυτής της και ανοίχτηκε η διαθήκη του φανερώθηκε οτι στην πραγματικότητα του ανήκε μόνο το 10% απο όλη την περιουσία.

Το ίδιο ισχύει και για την Goldman Sachs.


Το αφεντικό της Deutsche Bundesbank(Γερμανική Ομοσπονδιακή Τράπεζα), είναι ο Axel Weber, εβραϊκής καταγωγής.

Ιδιας καταγωγής είναι και ο Josef Ackermann, πρόεδρος της μεγαλύτερης ιδιωτικής εταιρείας της Γερμανίας, της Deutsche Bank.

Πως γίνεται οι Εβραίοι να αποτελούν το 0,2%( http://en.wikipedia.org/wiki/Jew) του παγκόσμιου πληθυσμού και ταυτόχρονα να κατέχουν το 90% των καίριων πόστων διοίκησης της ανθρωπότητας;


Πως γίνεται να ελέγχουν το Χόλυγουντ, τα ΜΜΕ, τα Διεθνή Χρηματοπιστωτικά ιδρύματα, να είναι Πρόεδροι, Πρωθυπουργοί και υπουργοί σε ξένα εκτός του Ισραήλ κράτη, να τους ανήκουν οι μεγαλύτερες πετρελαϊκές εταιρείες, οι μεγαλύτερες εταιρείες δημοσκοπήσεων, οι μεγαλύτερες εταιρείες παραγωγής τροφίμων, οι φαρμακευτικές εταιρείες, οι εταιρείες παραγωγής όπλων.

Πως γίνεται πίσω απο όλες τις μεγάλες «πολυεθνικές» εταιρείες να κρύβονται εβραϊκά κεφάλαια;


Αν δεν το ερευνήσετε και συνεχίσετε να αναμασάτε τις ηλίθιες «προοδευτικές» εκφράσεις που σαν κασετόφωνο αναπαράγουν τα παπαγαλάκια των δήθεν αντιρατσιστικών και αντιεξουσιαστικών χώρων τότε οι Εβραίοι θα πετύχουν τον τελικό στόχο τους που είναι η εγκαθίδρυση παγκόσμιας κρυπτο-ιουδαϊκής κυβέρνησης.

Αν αποφασίσετε επιτέλους να διαδώσετε την αλήθεια αφού πιστείτε και οι ίδιοι κάνοντας την προσωπική σας έρευνα, τότε έχουμε ελπίδες να ελευθερωθούμε.


Οι Εβραίοι έχουν εξασκήσει εδω και χιλιάδες χρόνια την τακτική του «διαίρει και βασίλευε» στους μη Εβραίους και μεταξύ τους προωθούν ο ένας τον άλλον με απόλυτη αλληλεγγύη. Το αποτέλεσμα είναι αυτό που σας περιγράψαμε παραπάνω.

Τα παραμύθια περι «πολυπολιτισμικού παραδείσου» είναι κατασκευασμένα με σκοπό την διάλυση των Εθνών.


Και όπως έλεγε και ο Ντοστογιέφσκι «Καθώς οι εβραίοι κυρήττουν τον σοσιαλισμό και τον ριζοσπαστισμό,θα κρατήσουν τις ρίζες τους και θα μείνουν ενωμένοι και αφού όλα τα πλούτη της Ευρώπης πάνε χαμενα, οι Τράπεζες των Εβραίων θα είναι ακόμη εκεί.»


Σήμερα το σχέδιό τους είναι σε τελικό στάδιο. Σε όλες τις μεγάλες κυβέρνησεις, στα καίρια ειδικά πόστα έχουν τοποθετήσει τους δικούς τους ανθρώπους.

Η οικονομική κρίση που περνάμε σήμερα δεν θα «περάσει». Είναι κατασκευασμένη για να στραγγαλίσει ότι έχει απομείνει απο τις εθνικές οικονομίες των κρατών.

Θέλουν να καταρρεύσουν οι οικονομίες. Αυτός είναι ο στόχος τους.

Οποιοι το αρνούνται και δεν παραθέτουν στοιχεία είναι όργανά τους.

Οποιοι μιλούν ακόμη για το «κεφάλαιο» και τους «κερδοσκόπους» γενικά και αόριστα, είτε είναι άσχετοι είτε είναι υπάλληλοι των Διεθνών Τραπεζιτών, που ανήκουν βέβαια σε ένα έθνος.


Η μόνη μας διέξοδος είναι η αφύπνιση όσο το δυνατόν περισσότερων Ελλήνων.

Είτε σε προσωπικές συζητήσεις, είτε μέσω mail, είτε με οποιοδήποτε άλλο τρόπο πρέπει αυτά τα στοιχεία να διαδοθούν.

Δεν πρέπει να αφήσουμε να γίνουν οι Ελληνες και η ανθρωπότητα θύματα της παραπληροφόρησης των Εβραιοκρατούμενων ΜΜΕ.

Την ώρα που εκατομμύρια ανθρώπων πεθαίνουν σε πολέμους, αυτοί πλουτίζουν. Αυτό συμβαίνει εδω και χιλιάδες χρόνια. Πρέπει κάποτε να σταματήσει η εξαπάτηση της ανθρωπότητας.

                       Απροστάτευση η Ελληνική Εθνική Μειονότητα στη Βόρειο Ήπειρο



Οι Αλβανοί διεκδικούν ακόμη και αναγνώριση της αλβανικής ως επίσημης γλώσσας του Ελληνικού Κράτους, όταν οι Έλληνες της Βορείου Ηπείρου επιβιώνουν σε συνεχές καθεστώς τρομοκρατίας και καταπίεσης.
Υπό διαρκές καθεστώς τρομοκρατίας παραμένει η Ελληνική Εθνική Μειονότητα στη Βόρειο Ήπειρο, με την αλβανική κυβέρνηση να επιδεικνύει για πολλοστή φορά προκλητική αδιαφορία για τη προστασία των στοιχειωδών ανθρωπίνων δικαιωμάτων των μελών της Μειονότητας. Tην ώρα που στους Αγίους Σαράντα βρισκόταν σε εξέλιξη η Συνδιάσκεψη της "ΟΜΟΝΟΙΑΣ" για την αναδιαμόρφωση του Καταστατικού της, στη γειτονική Χειμάρρα έκανε την εμφάνισή του το εξτρεμιστικό "Μέτώπο για την Εθνική Ενοποίηση" (Fronti per Bashkimin Kombetar) με μέλη που ταξίδεψαν από το ...
... Κοσσυφοπέδιο, την πΓΔΜ και το Μαυροβούνιο. Σύμφωνα με πληροφορίες, συνέταξαν υπόμνημα με θέμα την "Τσαμουριά", απαιτώντας την ανέγερση μνημείου για τους Τσάμηδες και το "σεβασμό της αλβανικής μειονότητας μέσα στα τρέχοντα σύνορα της Ελλάδας"(!), ζητώντας την κατάργηση της εμπόλεμης κατάστασης με την Αλβανία και την αναγνώριση της αλβανικής γλώσσας ως επίσημης γλώσσας σε περιοχές που κατοικούνται από πολίτες αλβανικής εθνικότητας σε όλη την Ελλάδα!
Ο Αλβανός πρόεδρος αποφάσισε την -εντός των ημερών- πρωτοφανή για τα δεδομένα των Τιράνων, αποφυλάκιση 357 κρατούμενων, μεγαλοψυχία που δεν έδειξε όμως και για τους πέντε οικογενειάρχες Έλληνες της Χειμάρρας, που αμετάκλητα είναι ερήμην καταδικασμένοι σε 3,5 χρόνια φυλάκιση, επειδή στις αιματηρές δημοτικές εκλογές τον Οκτώβρη του 2003 ύψωσαν την Ελληνική Σημαία σε διαδήλωση διαμαρτυρίας, για την επιχειρούμενη βία και νοθεία στις κάλπες, στην προσπαθεια του καθεστώτος να μην επανεκλεγεί ο ομογενής Δήμαρχος Βασίλης Μπολάνος. Οι Βαγγέλης Κολύλας, Φρέντυ Μπελέρης, Κώστας Λαζάρης και Άγγελος Κοκαβέσης, που ζούν μόνιμα στην Ελλάδα, αν περάσουν τα σύνορα για να επισκεφθούν στη Χειμάρρα τους γονείς τους, θα οδηγηθούν στις Αλβανικές φυλακές.
Ακόμη και σε κηδείες είναι υποχρεωμένοι να μπαίνουν κρυφά στην Αλβανία, τη στιγμή που οι εδώ Αλβανοί νομιμοποιηθέντες λαθρομετανάστες διαβιούν σε καθεστώς ελευθερίας που αγγίζει τα όρια της ασυδοσίας, για να μη μιλήσουμε για το ζήτημα της Ιθαγένειας...

                              ΕΠΕΙΓΟΝ: Τα Σκόπια σε κατάσταση πολέμου!



Όπλα και κοσοβάροι αντάρτες εντοπίστηκαν στα Σκόπια!Σύγκρουση ανταρτών με αστυνομικές δυνάμεις και έναν νεκρο. Η μπαρουταποθήκη των Βαλκανίων έτοιμη να εκραγεί και να σηματοδοτήσει μεγάλες αλλαγές στην Ευρώπη...

Σε κατάσταση υψηλής ετοιμότητας κήρυξε ο Νίκολα Γκρούεφσκι το κρατίδιο των Σκοπίων, αναμένοντας ανά πάσα στιγμή σοβαρή στρατιωτική παρέμβαση Κοσοβάρων Αλβανών εντός του Σκοπιανού εδάφους.

Σύμφωνα με πληροφορία ανώτατου στελέχους της κρατικής μηχανής των Σκοπίων, έχει κηρυχθεί σε κατάσταση συναγερμού και απόλυτης ετοιμότητας ολόκληρος ο κρατικός μηχανισμός και έχει απαγορευτεί η μετακίνηση σε ...


... όλους τους κρατικούς λειτουργούς μεσαίου και υψηλού βαθμού.

Συγκεκριμένα, έχει απαγορευτεί ακόμη και η μετακίνηση εκτός πόλης (στα περίχωρα) της πόλης των Σκοπίων, όλων των κρατικών λειτουργών, κάθε βαθμίδας.

Τί συνέβη όμως και η κυβέρνηση Γκρούεφσκι προχώρησε σε αυτά τα μέτρα ασφαλείας;

Σύμφωνα με μήνυμα που στάλθηκε μέσα από το κρατίδιο των Σκοπίων και από ανώτατο στέλεχος του κυβερνητικού μηχανισμού:


"Στο Τανουσέμπσκι βρέθηκαν πάρα πολλά όπλα, και έχουν εντοπιστεί πολλοί αντάρτες μεταφερόμενοι από το Κόσοβο. Είναι πολύ επικίνδυνα, υπάρχει περίπτωση να έρθουν ξανά στο 2001. Δεν γνωρίζουμε τίποτε, μπορεί να έχεις δίκιο (για πόλεμο). Σήμερα έγινε επείγουσα συνάντηση με τους ανωτέρους.... Μας έχουν απαγορεύσει να βγούμε από τα Σκόπια"...

Το μήνυμα είναι σαφέστατο και αναμένεται από στιγμή σε στιγμή η έκρηξη. Εξάλλου, η προειδοποίηση του αμερικανού πρέσβη προς τον Νίκολα Γκρούεφσκι (πριν από 2 ημέρες) ήταν σαφής: "Κλείστε το θέμα με το όνομα"... Και όπως φαίνεται, οι ΗΠΑ βιάζονται όσο και ο Παπανδρέου, για να κλείσουν θέματα, αλλά και για να "πιέσουν" με μία πιθανή έκρηξη στην ευρύτερη περιοχή.

Το κείμενο στα Σκοπιανά:

"Vo Tanushevci e pronajdeno golema kolichina na oruzje ima mnogu teroristi ufrleni od kosovo postoi opasnost da se povtori 2001.Ne se znae nishto moze ti imashe pravo (za vojna).Deneska imavme ITEN SOSTANOK so GLAVNI ne znam i dali ke mozam da odam kaj roditelite.Imame zabrana za izlez od Skopje"...
Τι συμβαίνει άραγε και όλοι βιάζονται για να οριστικοποιήσουν αλλαγές -που αφορούν την χώρα μας- στην περιοχή;


Σύμφωνα με τελευταίες πληροφορίες, έχει υπάρχει ήδη μία σύγκρουση της αστυνομίας με ομάδα παραστρατιωτικών και υπήρξε ένας νεκρός κοσοβάρος αντάρτης. Η σύγκρουση έγινε σήμερα το πρωί και από εκείνη τη στιγμή υπάρχει μία παράξενη σιγή που αναμένεται να φέρει ριζικές και τραγικές αλλαγές, που θα επηρεάσουν και την Ελλάδα...

Οι αμέσως επόμενες ημέρες, μυρίζουν μπαρούτι και αίμα... δυστυχώς...

              Εως 50% ακριβότερα πουλάνε οι πολυεθνικές στην Ελλάδα



Οι μισθοί πέφτουν, αλλά οι Ελληνες εξακολουθούν να πληρώνουν ακριβότερα, έως και κατά 50%, από τους άλλους Ευρωπαίους τα εμπορεύματα στα ράφια των σούπερ μάρκετ.

Την ώρα που οι μισθοί στο Δημόσιο ψαλιδίζονται, σε μια προσπάθεια να μειωθεί το έλλειμμα, και οι μισθοί στον ιδιωτικό τομέα βρίσκονται στην... κλίνη του Προκρούστη από την Ε.Ε., την ΕΚΤ και το ΔΝΤ στο όνομα της ανταγωνιστικότητας, οι πολυεθνικοί όμιλοι που ελέγχουν την ελληνική αγορά βασικών καταναλωτικών αγαθών εξακολουθούν να πουλάνε τα προϊόντα τους ακριβότερα στην Ελλάδα από ό,τι σε άλλες χώρες της Ευρωπαϊκής Ενωσης. Μπορεί ο γενικός διευθυντής του ΔΝΤ, Ντομινίκ Στρος-Καν, να ζήτησε μείωση μισθών και τιμών σαν φάρμακο για να βγει η χώρα από την κρίση, όμως ...


... στην Ελλάδα φαίνεται ότι η μείωση ισχύει μόνο για τους μισθούς και όχι για τις τιμές των προϊόντων.

Και αυτό γιατί η ελληνική αγορά βασικών καταναλωτικών αγαθών παραμένει μη ανταγωνιστική, με ολιγοπωλιακή δομή στους βασικούς κλάδους της που ελέγχονται κυρίως από πολυεθνικές εταιρείες, γεγονός που τους επιτρέπει να πουλάνε ακριβότερα από ό,τι σε άλλες χώρες της Ευρώπης.


Τι δείχνουν τα συγκριτικά στοιχεία

Ερευνα τιμών που πραγματοποίησε το «Χρήμα» σε τρεις ευρωπαϊκές χώρες (Βέλγιο, Γαλλία, Μεγάλη Βρετανία) και στην Ελλάδα δείχνει ότι σε αρκετά προϊόντα- κυρίως πολυεθνικών εταιρειών- τα οποία κατέχουν σημαντική θέση στο καλάθι των Ελλήνων καταναλωτών, οι διαφορές τιμών σε σχέση με το κόστος σε άλλες χώρες είναι μεγάλο. Για παράδειγμα, δημητριακά για παιδιά, γνωστής εταιρείας, οι Ελληνες τα αγοράζουν στην τιμή των 2,86 ευρώ το πακέτο, όταν οι Βρετανοί πληρώνουν για το ίδιο προϊόν 1,89 ευρώ (51% φθηνότερα) και οι Γάλλοι 2,25 ευρώ (27% φθηνότερα).


Για την αγορά ίδιας οδοντόβουρτσας ο Ελληνας καταναλωτής πληρώνει 3,74 ευρώ και ο Βρετανός 2,46 ευρώ (52% φθηνότερα), ενώ για την ίδια συσκευασία αναψυκτικών ο Ελληνας πληρώνει 3,1 ευρώ, ο Βέλγος 2,76, ο Γάλλος 2,3 και ο Βρετανός 2,68 ευρώ. Η κατάσταση αυτή στην αγορά δεν είναι σημερινή, όμως με δεδομένη την οικονομική κρίση και τη μείωση των εισοδημάτων των ελληνικών νοικοκυριών το πρόβλημα μεγεθύνεται, καθώς οι Ελληνες διαθέτουν μόλις το 94% της αγοραστικής δύναμης του μέσου Ευρωπαίου σύμφωνα με στοιχεία της Ευρωπαϊκής Στατιστικής Υπηρεσίας (που δημοσιοποιήθηκαν τον Δεκέμβριο του 2009) και πληρώνουν ακριβότερα τα προϊόντα σε σχέση με τους πλέον εύπορους της Ε.Ε., μεταξύ των οποίων είναι οι Αγγλοι, οι Γάλλοι και οι Βέλγοι, που η αγοραστική τους δύναμη είναι μεταξύ 110% και 130% του μέσου όρου.


Στο στόχαστρο της Επιτροπής Ανταγωνισμού

Το μεγάλο άνοιγμα στην ψαλίδα των τιμών στα προϊόντα αρκετών πολυεθνικών εταιρειών στην Ελλάδα και την υπόλοιπη Ευρώπη βρίσκεται ήδη στο στόχαστρο της Επιτροπής Ανταγωνισμού, που δείχνει αποφασισμένη να «κυνηγήσει» τις πολυεθνικές που απαγορεύουν στους λιανεμπόρους να κάνουν τις δικές τους, παράλληλες εισαγωγές των προϊόντων τους προκειμένου να εξασφαλίσουν καλύτερες τιμές για τους πελάτες τους.

Η έρευνα της Επιτροπής εστιάζεται σε 16 κατηγορίες προϊόντων καθημερινής χρήσης (στοματικής υγιεινής, μαλλιών, σώματος, ξυριστικά, απορρυπαντικά όλων των ειδών, ρούχα, είδη οικοσκευής κ.ά.) και μελετά από το περασμένο καλοκαίρι συμβάσεις ανάμεσα σε λιανεμπόρους και πολυεθνικές αναζητώντας αθέμιτες πρακτικές που έχουν ως αποτέλεσμα τις φουσκωμένες τιμές στην Ελλάδα. Οπως λένε στελέχη της Επιτροπής Ανταγωνισμού, οι ρήτρες απαγόρευσης παράλληλων εισαγωγών αποτελούν σημαντική παράβαση, με πολλαπλές επιπτώσεις στην αγορά.


«Η ρήτρα απαγόρευσης παράλληλων εισαγωγών αποτελεί ένα βασικό εργαλείο που χρησιμοποιούν ορισμένες εταιρείες, με αποτέλεσμα να στρεβλώνουν τον ανταγωνισμό δημιουργώντας τις προϋποθέσεις για αποκλίσεις τιμών σε ίδια προϊόντα που διακινούνται σε διαφορετικές χώρες», λέει στέλεχος της Επιτροπής. Η πρακτική που ακολουθούν σε αρκετές περιπτώσεις πολυεθνικές εταιρείες, είναι να μην ανταγωνίζεται η μια θυγατρική τους (που, για παράδειγμα, δραστηριοποιείται στην Ελλάδα) μια άλλη θυγατρική που δραστηριοποιείται σε άλλη χώρα της Ε.Ε., και αυτό επι τυγχάνεται με τη δέσμευση των λιανεμπόρων να μην πραγματοποιούν μόνοι τους εισαγωγές της πολυεθνικής από άλλη χώρα σε χαμηλότερες τιμές. Με αυτόν τον τρόπο οι επιχειρήσεις καταφέρνουν να μοιράζονται τις εθνικές αγορές. Ιδιαίτερη σημασία στις μέχρι τώρα έρευνες της Επιτροπής Ανταγωνισμού φαίνεται να έχει και το γεγονός ότι, ακόμα και σε περιπτώσεις που έχουν παύσει οι απαγορευτικές ρήτρες, οι αλυσίδες σούπερ μάρκετ εξακολουθούν να μην προχωρούν σε φθηνότερες εισαγωγές από άλλες χώρες, κάτι που προκαλεί σκέψεις για ενδεχόμενες «συνεννοήσεις» μεταξύ των εταιρειών και των λιανεμπόρων «κάτω από το τραπέζι». Ηδη η Επιτροπή Ανταγωνισμού έχει διαπιστώσει αθέμιτες πρακτικές στον κλάδο των απορρυπαντικών παραπέμποντας δύο από τις μεγαλύτερες πολυεθνικές που δραστηριοποιούνται στη χώρα αλλά και αλυσίδες σούπερ μάρκετ οι οποίες είχαν συναινέσει σε αυτό. Στην πρώτη περίπτωση, η Επιτροπή διαπίστωσε την ύπαρξη αντι-ανταγωνιστικών συμπράξεων (ρήτρες απαγόρευσης παράλληλων εισαγωγών) κατά παράβαση της εθνικής και κοινοτικής νομοθεσίας σε συμβάσεις που είχε συνάψει η εταιρεία Unilever Ηellas ΑΕΒΕ με 6 αλυσίδες σούπερ μάρκετ κατά τη χρονική περίοδο 2000-2002. Μάλιστα, για την υπόθεση αυτή η Επιτροπή επέβαλε τον περασμένο Απρίλιο συνολικό πρόστιμο στους εμπλεκομένους συνολικού ύψους 8 εκατ. ευρώ. Αθέμιτες πρακτικές εντόπισε η Επιτροπή και σε μια ακόμα περίπτωση, στην οποία εμπλέκονται οι εταιρείες Colgate Ρalmolive και Colgate Ρalmolive Εμπορική, καθώς και λιανέμποροι. Η υπόθεση αυτή βρίσκεται σε εξέλιξη, καθώς η Ολομέλεια της Επιτροπής έκρινε το περασμένο καλοκαίρι ότι θα πρέπει η έρευνά της να επεκταθεί και σε άλλες κατηγορίες προϊόντων που διακινεί η εταιρεία στην Ελλάδα.

Κοστολογικοί έλεγχοι για τις ανατιμήσεις προϊόντων
Το μεγάλο άνοιγμα της ψαλίδας στις τιμές αλλά και οι αυξήσεις σε βασικά καταναλωτικά αγαθά έχουν μπει στο μικροσκόπιο και του υπουργείου Οικονομίας. Στη Γενική Γραμματεία Εμπορίου βρίσκονται στην τελική ευθεία για την εφαρμογή του ελέγχου των «ενδο-ομιλικών τιμολογήσεων», το λεγόμενο «transfer pricing». Η υπουργός Λούκα Κατσέλη έχει δώσει εντολή στον γενικό γραμματέα Εμπορίου, Σ. Κομνηνό, να προχωρήσει στην εφαρμογή του ελέγχου των «ενδο-ομιλικών τιμολογήσεων».
Πρόκειται για μια πρακτική που εφαρμόζεται ήδη σε 16 χώρες της Ε.Ε. Το μέτρο αυτό επιβάλλει στις πολυεθνικές επιχειρήσεις να δικαιολογούν και να τεκμηριώνουν με οικονομικά κριτήρια τους λόγους για τους οποίους προχωρούν σε αυξήσεις των τιμών των προϊόντων τους.


Αυτό στην Ελλάδα θα γίνει με την αποστολή στοιχείων στο υπουργείο Οικονομίας, το οποίο και θα προχωρά στους απαραίτητους ελέγχους. Ετσι, οι αρμόδιες υπηρεσίες θα παραλαμβάνουν τα κοστολογικά στοιχεία των εταιρειών και θα εξετάζουν αν δικαιολογούνται οι αυξήσεις αλλά και οι αποκλίσεις των τιμών σε σύγκριση με άλλες χώρες της Ευρώπης. Με την εφαρμογή του μέτρου αυτού το υπουργείο εκτιμά ότι θα καταφέρει να περιορίσει τη μεγάλη διαφορά τιμών σε διάφορα βασικά προϊόντα, τα οποία οι Ελληνες καλούνται να πληρώσουν πολύ ακριβότερα από άλλους Ευρωπαίους, αλλά και τις αδικαιολόγητες αυξήσεις.


Η Γενική Γραμματεία Εμπορίου, σε συνεργασία με το Ινστιτούτο Σώματος Ορκωτών Ελεγκτών, αρχίζει την εκπαίδευση υπαλλήλων, οι οποίοι θα αποτελέσουν ειδική ομάδα για τον έλεγχο των στοιχείων. Στην αναζήτηση δεδομένων και στη σύγκριση χρήσιμων στοιχείων εργαλείο θα αποτελέσει το ειδικό ηλεκτρονικό πρόγραμμα «Αmadeus», το οποίο χρησιμοποιείται από όλα τα κράτη που εφαρμόζουν το «transfer pricing».


Ολιγοπώλια και τεχνολογική υστέρηση οι μαύρες τρύπες της ανταγωνιστικότητας

ΡΕΠΟΡΤΑΖ: ΜΑΡΙΑ ΒΑΣΙΛΕΙΟΥ

Εισάγουμε πολύ περισσότερα από όσα παράγουμε ή εξάγουμε. Η μόνιμη επωδός αναλυτών, οικονομολόγων και διεθνών οργανισμών που έκρουαν τον κώδωνα του κινδύνου εδώ και χρόνια, βρίσκεται πάλι στο προσκήνιο. Αφορμή η πρόταση του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου για να ενισχυθεί η ανταγωνιστικότητα της ελληνικής οικονομίας, χρειάζεται να μειωθούν οι μισθοί στον ιδιωτικό τομέα. Ομως, ειδικοί υποστηρίζουν κατηγορηματικά ότι η ενίσχυση της εξωστρέφειας της χώρας περνάει μέσα από ευρύτερες και πιο ριζικές διαρθρωτικές αλλαγές.

Φταίνε τα ολιγοπώλια

«Οι μισθοί δεν συμβάλλουν στην επιδείνωση της ανταγωνιστικότητας», δηλώνει κατηγορηματικά ο κ. Γκίκας Χαρδούβελης, καθηγητής Χρηματοοικονομικής στο Πανεπιστήμιο Πειραιώς και οικονομικός σύμβουλος του ομίλου Εurobank ΕFG. Κατά την άποψή του, «η χαμηλή ανταγωνιστικότητα οφείλεται κυρίως στον τρόπο λειτουργίας των αγορών προϊόντων και υπηρεσιών, οι οποίες κυριαρχούνται από ολιγοπωλιακές πρακτικές, με αποτέλεσμα να μη λειτουργεί ο ανταγωνισμός». Ως αποτέλεσμα, τα παραγόμενα προϊόντα και υπηρεσίες διατίθενται σε υψηλές τιμές, εξέλιξη που μειώνει τη ζήτηση των εγχωρίως παραγόμενων προϊόντων, όχι μόνο στο εσωτερικό αλλά και στο εξωτερικό. «Οταν διαθέτεις πιο ακριβά προϊόντα από αυτά που παράγονται σε άλλες χώρες, πώς είναι δυνατόν να πουλήσεις;», παρατηρεί ο κ. Χαρδούβελης, ο οποίος απορρίπτει κατηγορηματικά την προοπτική μείωσης των μισθών στον ιδιωτικό τομέα και υποστηρίζει ότι «η άνοδος των μισθών ακολούθησε την αύξηση της παραγωγικότητας».


Σχεδόν σε όλες τις κατηγορίες αγαθών οι εισαγωγές είναι πολλαπλάσιες των εξαγωγών. Ανάμεσα σε περίπου 100 κατηγορίες, μόνο σε 11 οι εισαγωγές ξεπερνούν τις εξαγωγές και η αξία τους καταλαμβάνει πολύ μικρό μέρος του εμπορικού ισοζυγίου. Οι εξαγωγές είναι μεγαλύτερες σε κατηγορίες όπως είναι τα βρώσιμα φρούτα, τα λάδια, τα είδη ζαχαροπλαστικής, τα παρασκευάσματα λαχανικών και φρούτων, το μαλλί, το βαμβάκι, το αλουμίνιο, τα κοινά μέταλλα. Επιδόσεις που δείχνουν ότι η διάρθρωση της ελληνικής παραγωγής έχει μείνει πίσω και ανταποκρίνεται στη ζήτηση περασμένων δεκαετιών.


Αντίθετα, στα προϊόντα υψηλής τεχνολογίας οι εισαγωγές απορροφούν ετησίως σημαντικά κονδύλια, ενώ οι εξαγωγές είναι εξαιρετικά χαμηλές. Το 2009 οι εισαγωγές σε μηχανές και εξοπλισμό έφτασαν τα 6,2 δισ. ευρώ, ενώ οι εξαγωγές ήταν μόλις 867 εκατ. ευρώ. Οπως παρατηρούν στελέχη της Τραπέζης της Ελλάδος, η χαμηλή διαρθρωτική ανταγωνιστικότητα συνδέεται με την αδυναμία της εγχώριας προσφοράς να ανταποκριθεί επαρκώς στη σύνθεση, αλλά και τον ρυθμό ανόδου της εγχώριας και της εξωτερικής ζήτησης.

Κόντρα στη ζήτηση η παραγωγή

«Στην Ελλάδα παράγουμε προϊόντα χαμηλής τεχνολογίας, ενώ η ζήτηση, τόσο στο εσωτερικό όσο και στο εξωτερικό, είναι για προϊόντα μέσης και υψηλής τεχνολογίας», παρατηρεί ο κ. Γιάννης Στουρνάρας, γενικός διευθυντής του Ιδρύματος Οικονομικών και Βιομηχανικών Ερευνών. Οπως επισημαίνεται, άλλωστε, σε έκθεση του ΙΟΒΕ, αν και τα τελευταία χρόνια καταγράφηκε ανοδική πορεία στις εξαγωγές μέχρι τουλάχιστον το 2008, δομικές αλλαγές στη διάρθρωση του εξαγωγικού μείγματος δεν έχουν πραγματοποιηθεί.

Αντίθετα την τελευταία δεκαπενταετία πολλές χώρες αλλάζουν τον εξαγωγικό τους προσανατολισμό. Χώρες όπως η Βραζιλία, η Ρωσία, η Ινδία, και πρωτίστως η Κίνα εκμεταλλεύτηκαν το χαμηλό κόστος και τη γεωγραφική τους θέση. Ετσι, τα προϊόντα που κυρίως εξάγονταν από την Ελλάδα (κλωστοϋφαντουργικά κ.ά.), πλέον παράγονται από χώρες με αρκετά χαμηλότερο κόστος. Παράλληλα, η Ελλάδα δεν ακολούθησε τον προσανατολισμό άλλων οικονομιών, οι οποίες προσαρμόστηκαν στην παραγωγή προϊόντων με υψηλή προστιθέμενη αξία.


Η μείωση των μισθών δεν θα διορθώσει την κατάσταση

Παρ΄ ότι η διαρθρωτική ανταγωνιστικότητα αποτελεί το κυριότερο πρόβλημα, παράγοντες της Τραπέζης της Ελλάδος υποστηρίζουν ότι δεν θα πρέπει να παραβλέπουμε την επιβάρυνση που δέχεται εξαιτίας του κόστους εργασίας. Η διεθνής ανταγωνιστικότητα της χώρας παραμένει σε πτωτική πορεία επί μία εικοσαετία ως προς τις τιμές και το κόστος εργασίας. Ομως, κατά τον κ. Στουρνάρα η μείωση των μισθών στον ιδιωτικό τομέα δεν θα διορθώσει την κατάσταση και δεν θα συμβάλει στην ενίσχυση της ανταγωνιστικότητας της ελληνικής οικονομίας.

tanea

           Πόσο ακριβά πληρώνουμε κάθε χρόνο τους τρεις οίκους που μας αξιολογούν;



Πόσες δεκάδες χιλιάδες ευρώ πληρώνει η Ελλάδα κάθε χρόνο τους τρεις πιο γνωστούς διεθνείς οίκους αξιολόγησης (Standard & Poor΄s, Moody΄s και Fitch), για να χαρακτηρίζουν σκουπίδια (junk) τα κρατικά της ομόλογα και τίτλους; Το ότι είμαστε οι χειρότεροι μαθητές στην ευρωζώνη των 16 το ξέρει και ο γραφικός Χωνόκωλας του χωριού μου (στην ωραία Ακράτα), αλλά για το πώς δουλεύουν αυτοί οι οικονομικοί εκτιμητές, ο κοσμάκης έχει μαύρα μεσάνυχτα. Άσε τα παιχνίδια που παίζοντα! Κι από πάνω τους χρυσοπληρώνουμε . Για παράδειγμα, οι φίλοι μας οι Ισπανοί δίνουν κάθε χρόνο στους τρεις παραπάνω οίκους μεταξύ ...
... 365.000 και 530.000 ευρώ. Είπατε τίποτα; Εμείς, κύριοι του υπουργείου Οικονομικών, πόσα δίνουμε μέσα από το σύστημα Issuer Pays;


Ωραία, να μας υποβαθμίζουν στην τελευταία κατηγορία (ΒΒ+) μεταξύ αυτών όπου βασιλεύει το ευρώ (εκτός συναγωνισμού, είμαστε πιο κάτω κι από το Καζακστάν, παρά τον ορυκτό του πλούτο και τις ατέλειωτες οικονομικές του δυνατότητες), αλλά αυτοί οι οικονομικοί εγκέφαλοι κοιμόντουσαν τον ύπνο του δικαίου όταν έσκασαν τα κανόνια της Lehman Brothers και της AIG, αφού μέχρι λίγες ώρες πριν το μπαμ τούς ευλογούσαν και σιωπούσαν. Με την χρεοκοπία της Ιρλανδίας, δεν έπαθαν το ίδιο χουνέρι; ΄Η μήπως μπορούν να μας πουν γιατί αδιαφορούν για το δημόσιο χρέος στο state της Καλιφόρνιας, το οποίο είναι μεγαλύτερο κι απ΄ αυτό της Ψωροκώσταινας;


Να μάθουμε, επί τέλους, το πώς δουλεύουν αυτοί οι οργανισμοί αξιολόγησης. Από τον περασμένο χρόνο η Ε.Ε. ετοιμάζει νομοθεσία για να τους βάλει τα δύο πόδια σ΄ ένα παπούτσι. Μη ξεχάσω να επισημάνω ότι, αυτοί που μας έβαλαν το ...junk, η Standard & Poor's, ανήκει στον γιγαντιαίο εκδοτικό και όχι μόνο οργανισμό McGraw-Hill που πέρσι είχε κέρδη πάνω από 1.400 εκατομμύρια ευρώ, εκ των οποίων το 74% προήλθαν από τον δικό τους οίκο αξιολόγησης πιστοληπτικής ικανότητας χωρών, τραπεζών, εταιριών και ό,τι άλλο έχει σχέση με το χρήμα, ιδίως με χρέη στον δημόσιο ή ιδιωτικό τομέα

Διαφάνεια; Δεν είμαι οικονομολόγος, αλλά αναρωτιέμαι πώς ένας οίκος μάς βάζει στην κατηγορία των...σκουπιδιών, και ένας άλλος με τα ίδια κριτήρια μας βάζει πολλά σκαλοπάτια παραπάνω! Η τωρινή κρίση άρχισε πριν περίπου δύο χρόνια με τα κανόνια των ξένων χρηματιστηριακών εταιριών και τραπεζών, για να μεταμορφωθεί από τον περασμένο Οκτώβριο σε ένα ατέλειωτο σίριαλ με τα δημόσια χρέη των χωρών της Ε.Ε. Πρώτη και χειρότερη η Ελλαδάρα, που νόμιζε ότι πάντα θα καλοπερνάμε με δανεικά. Την λύση για καθαρούς λογαριασμούς αυτών των οίκων θα δώσει ένας αυστηρός έλεγχος ξεχωριστής υπηρεσίας της Ε.Ε., η οποία σύντομα θα τους αναγκάσει να δημοσιεύουν τις μεθόδους για τις εκτιμήσεις τους .

                                        Πως φουντώνει ο έρωτας;



Όλοι ξέρουμε ότι ο έρωτας είναι από τα πράγματα που έρχονται από μόνα τους, όταν είναι η ώρα του, όταν υπάρχει η κατάλληλη «χημεία» ή «μαγεία», ίσως και όταν κάποιος είναι έτοιμος γι’ αυτόν. Δεν μπορούμε να τον εκμαιεύσουμε με το ζόρι από κάποιον, αλλά ούτε και να πιέσουμε τον εαυτό μας να νιώσει ερωτευμένος. Aυτός όμως δεν είναι λόγος για να απελπιζόμαστε όταν το μικρό φτερωτό παιδάκι της Aφροδίτης δεν μας σημαδεύει με τα βέλη του. H έρευνα στην ψυχολογία, τη νευροβιολογία και την εξελικτική βιολογία μάς δείχνει τι αρέσει στο μικρό θεούλη και πώς μπορούμε εμείς να βοηθήσουμε τα πράγματα ώστε να ανάψει ή να ξαναζωντανέψει η φλόγα του έρωτα...
Kι όμως, υπάρχουν «ελιξήρια»

Στο «Όνειρο καλοκαιρινής νύχτας» του Σαίξπηρ, ο Oμπερόν, ο βασιλιάς των τελώνιων, παραγγέλνει να του φέρουν ένα μαγικό λουλούδι που όταν στάξει κάποιος από το χυμό του στα μάτια ενός κοιμισμένου, ερωτεύεται τρελά αυτόν που θα πρωτοαντικρίσει μόλις ξυπνήσει. Aν και στο έργο το λουλούδι αυτό φέρνει μόνο μπερδέματα, ωστόσο, πόσοι από εμάς δεν έχουμε ευχηθεί, έστω μία φορά, να είχαμε ένα τέτοιο μαγικό ελιξήριο του έρωτα στα χέρια μας, για να κάνουμε ένα αγαπημένο πρόσωπο να μας ερωτευθεί ή απλά για να ξυπνήσουμε ξανά τον έρωτά του; Δυστυχώς, απ’ ό,τι ξέρουμε, τέτοιο λουλούδι δεν υπάρχει. Oύτε και πιο μοντέρνα «ελιξήρια», όπως οι διάφορες διεγερτικές ουσίες, μπορούν να κάνουν κάποιον που δεν ενδιαφέρεται για μας, να μας ερωτευθεί. Δεν έχουμε, λοιπόν, καμιά δυνατότητα να επέμβουμε στο παιχνίδι του θεού Έρωτα και να δώσουμε μια ώθηση στην ερωτική επιθυμία κάποιου άλλου ή στη δική μας; Φαίνεται πως υπάρχει ελπίδα. Tουλάχιστον όταν πρόκειται για κάποιον που έχει εκδηλώσει ένα ενδιαφέρον για μας και θέλουμε να το ενισχύσουμε ή όταν υπάρχει η βάση μιας μακροχρόνιας σχέσης, που έχει χάσει όμως την ένταση και τη φλόγα των πρώτων ερώτων.
Ένα ερωτικό πείραμα

Mπορεί να μην ακούγεται ιδιαίτερα ρομαντικό, σύσσωμη όμως η επιστήμη συμφωνεί ότι όλη η χημεία του έρωτα υπάρχει μέσα στον εγκέφαλό μας. Oύτε η καρδιά που χτυπάει τόσο δυνατά, ούτε οι υπόλοιπες ερωτικές ζώνες του σώματός μας δεν μπορούν να κάνουν τίποτε αν δεν δοθεί πρώτα εντολή «άνωθεν», από τα κέντρα του εγκεφάλου. Xαρακτηριστικό παράδειγμα είναι μία κλασική πια μελέτη πάνω στις συνθήκες που ευνοούν την αφύπνιση της ερωτικής επιθυμίας. Πρόκειται για το γνωστό πια πείραμα της «γέφυρας που τρίζει». Aπό μία ομάδα ανδρών που συμμετείχαν στο πείραμα, οι μισοί πήραν την εντολή να περάσουν πάνω από ένα μεγάλο απόκρημνο φαράγγι μέσω μιας στενής και μισοχαλασμένης κρεμαστής γέφυρας και οι άλλοι μισοί μέσω μιας καλοχτισμένης και φαρδιάς γέφυρας. Στη μέση τής κάθε γέφυρας μία όμορφη νεαρή γυναίκα τούς έβαζε να απαντήσουν σε ένα ερωτηματολόγιο και τους προέτρεπε να της τηλεφωνήσουν αν έχουν κάποιες απορίες σχετικά με αυτό. Aπό τους 32 άντρες που πέρασαν τη χαλασμένη γέφυρα, οι 9 ανταποκρίθηκαν στο κάλεσμα και τηλεφώνησαν στην κοπέλα, ενώ μόνο 2 από την άλλη ομάδα έκαναν το ίδιο. Oι ερευνητές κατέληξαν στο συμπέρασμα ότι η αίσθηση του κινδύνου, που ήταν έντονη κατά τη συνάντηση της πρώτης ομάδας με την κοπέλα, συνδέεται άμεσα με τη γένεση μιας αυθόρμητης ρομαντικής έλξης. O κίνδυνος και η κοντινή σε αυτόν πρόκληση του καινούργιου και του άγνωστου, συνεχίζουν οι επιστήμονες, προκαλεί την έκκριση αδρεναλίνης, ενός φυσικού διεγερτικού που βρίσκεται στο σώμα μας και συγγενεύει με την ντοπαμίνη, τη χημική ουσία που σχετίζεται και με την ερωτική έλξη.
Tι «ξυπνάει» την επιθυμία

Kαλά όλα αυτά, αλλά πρέπει να εγκαταστήσουμε κρεμαστές γέφυρες από το μπαλκόνι μας στην απέναντι πολυκατοικία ή να γίνουμε φανατικοί των extreme sports, για να γίνουμε θελκτικοί; Aυτό δεν είναι απαραίτητο. Aυτό όμως που χρειάζεται για να διατηρείται η φλόγα του έρωτα και να μην «τελματώνει» η σχέση είναι εναλλαγή και περιπέτεια, έστω και λίγη, έστω και χωρίς ιδιαίτερους κινδύνους. Χρειάζεται να περπατήσουμε (ξανά) μαζί σε μία άγνωστη πόλη, να πέσουμε τη νύχτα στη θάλασσα, να αγοράσουμε ξαφνικά εισιτήρια για ένα ταξίδι-αστραπή, ακόμη και να αποφασίσουμε τελευταία στιγμή μια έξοδο εκεί που είμαστε έτοιμοι να βουλιάξουμε στον καναπέ. Kαθετί ενδιαφέρον και ασυνήθιστο είναι δυνητικά ικανό να ξυπνήσει ερωτική διάθεση κι επιθυμία.
Πότε οι καβγάδες είναι σεξουαλικοί

Πολλές φορές όμως δεν χρειάζεται καν να κινητοποιηθούν τα «μεγάλα μέσα», ούτε είναι απαραίτητο να πάει κανείς μακριά. Όπως επιβεβαιώνουν πολλά ζευγάρια, ένα μη καταφρονητέο ερωτικό ελιξήριο μπορεί να είναι οι συγκρούσεις και οι καβγάδες. Φυσικά, δεν είναι κάτι που μπορούν να το κάνουν όλα τα ζευγάρια, είτε γιατί κάποια δεν συνηθίζουν να τσακώνονται είτε γιατί σε άλλα οι καβγάδες μπορεί να είναι ιδιαίτερα έντονοι και καταστροφικοί. Eίναι όμως αλήθεια ότι οι τσακωμοί σε πολλές περιπτώσεις ανανεώνουν τη σχέση και δρουν ερωτικά. Aκούγεται σχεδόν σαν κλισέ και σίγουρα κάθε ζευγάρι έχει τους δικούς του κώδικες συμπεριφοράς, αλλά φαίνεται να επιβεβαιώνεται ότι μεταξύ ζευγαριών που επιθυμούν να παραμείνουν μαζί, δηλώνουν πιο ικανοποιημένα από τη σχέση τους και πιο ερωτευμένα αυτά που μπορούν να καβγαδίζουν με ένταση και να τα ξαναφτιάχνουν, από αυτά που έχουν διαφορές και παράπονα αλλά δεν τα εκφράζουν έντονα για να μην καταστρέψουν την ειρηνική ατμόσφαιρα. Mε τους καβγάδες δίνεται χώρος για να εκτονωθούν και πολλές φορές να ξεπεραστούν δυσαρέσκειες, παράπονα, διχόνοιες, θυμοί.


Kοιτάξτε τη στα μάτια...

Πέρα από όλα αυτά, η οικειότητα στη συνεύρεση δύο ανθρώπων είναι ένα από τα σπουδαιότερα συστατικά για να υπάρξει ερωτική επιθυμία και έλξη. Kαι αυτό βέβαια δεν σημαίνει απλά και μόνο το μοίρασμα του κοινού κρεβατιού. Οικειότητα δημιουργείται κατ’ αρχάς με την κουβέντα, την ανταλλαγή προσωπικών «μυστικών» ή το μοίρασμα ευχάριστων δραστηριοτήτων. H κουβέντα είναι ένας από τους πιο αποτελεσματικούς τρόπους επικοινωνίας, δημιουργίας οικειότητας, φλερτ και πρόκλησης ερωτικού ενδιαφέροντος. Mόνο που άνδρες και γυναίκες έχουν φυλογενετικά λίγο διαφορετικές προτιμήσεις. Φαίνεται λοιπόν πως οι γυναίκες συνδέουν την οικειότητα και την ερωτική διάθεση με την κατά πρόσωπο κουβέντα, στην οποία μπορούν να κοιτάζουν το συνομιλητή τους κατευθείαν στα μάτια. Oι εξελικτικοί βιολόγοι υποθέτουν ότι αυτή η προτίμηση των γυναικών συνδέεται με την αρχέτυπη συνήθεια να κρατούν τα παιδιά τους μπροστά τους και να τα νουθετούν, να τα ψυχαγωγούν ή να τα καθησυχάζουν μιλώντας τους. Eπίσης, οι γυναίκες αγαπούν την ομιλία, τα λόγια και σε όλους τους πολιτισμούς της γης είναι κατά μέσο όρο πιο ταλαντούχες γλωσσικά από τους άνδρες. Oι γλωσσικές ικανότητες είναι συνδεδεμένες στις γυναίκες με το οιστρογόνο, τη γεννητική ορμόνη. Aυτός είναι ένας λόγος που οι περισσότερες γυναίκες γοητεύονται από το λέγειν των ανδρών και δηλώνουν ότι αυξάνεται η ερωτική τους επιθυμία όταν κουβεντιάζουν με το σύντροφό τους πριν από την ερωτική επαφή.

...ή καθίστε δίπλα του

Oι άνδρες, από την άλλη, αισθάνονται μεγαλύτερη οικειότητα όταν κάθονται πλάι-πλάι και κουβεντιάζουν ή μοιράζονται κάποιαν άλλη δραστηριότητα. Eδώ, εικάζουν οι ειδικοί, έχει παίξει ρόλο η ιδιότητά τους ως κυνηγών, στην οποία βάδιζαν δίπλα-δίπλα με τους συντρόφους τους ενώ αντίκριζαν κατά πρόσωπο τους εχθρούς τους, κάτι που τους κάνει ενδόμυχα να αισθάνονται ακόμη και σήμερα απειλή ή πρόκληση όταν τους κοιτούν κατευθείαν στα μάτια. Tο να μοιράζονται δίπλα-δίπλα με ένα πρόσωπο που τους ενδιαφέρει μία δραστηριότητα που τους ευχαριστεί, είτε είναι σπορ, συζήτηση, σινεμά, μουσική, τους κάνει να αναπτύσσουν αίσθημα οικειότητας και αυξάνει την ερωτική τους έλξη για το πρόσωπο αυτό. Aπό την άλλη μεριά, το σεξ είναι για τους άντρες αυτό που γεννά κατ’ αρχάς την οικειότητα και που τους κάνει να θέλουν και να απολαμβάνουν την κουβέντα «μετά». Aυτό λοιπόν που πρέπει να κάνουν όσοι θέλουν να (ξανα-) ζωντανέψουν την ερωτική φλόγα με το αγαπημένο τους πρόσωπο είναι, λαμβάνοντας υπόψη τις ιδιαιτερότητες της ερωτικής του συμπεριφοράς, να δημιουργήσουν το κατάλληλο κλίμα μέσα στο οποίο και οι δύο θα έχουν όσο γίνεται περισσότερο αυτό που ενεργοποιεί την ερωτική τους διάθεση.



Tο ενδιαφέρον ανάβει το... ενδιαφέρον

Πράγματι, φαίνεται να επιβεβαιώνεται ξανά και ξανά, τόσο στην καθημερινή μας εμπειρία όσο και από σχετικές επιστημονικές έρευνες, ότι τα ζευγάρια που βιώνουν μαζί ενδιαφέροντα και καινούργια πράγματα νιώθουν πιο ερωτευμένα και είναι πιο ικανοποιημένα από τη σχέση τους σε σχέση με αυτά που ακολουθούν την πεπατημένη και αφήνονται στη «στεγνή» καθημερινότητα και τη ρουτίνα. H εναλλαγή, οι καινούργιες εμπειρίες που βιώνονται από κοινού αυξάνουν τη διάθεση για οικειότητα.



Oι δυσκολίες είναι διεγερτικές

«Σεξουαλικά» μπορεί να λειτουργήσει και η διατήρηση κάποιας απόστασης από το επιθυμητό πρόσωπο. H βιολογία παίζει εδώ σημαντικό ρόλο. Όσο πιο γρήγορα «ανταμείβεται» η ερωτική επιθυμία, τόσο πιο πολύ μειώνεται η διάρκεια και η ένταση της παραγωγής ντοπαμίνης στον εγκέφαλο, ενώ αυξάνεται όταν η ερωτική ανταπόκριση καθυστερεί. Φαίνεται λοιπόν ότι μια σχετική δυσκολία στην κατάκτηση κάποιου μάς κάνει και βιολογικά να τον θέλουμε περισσότερο. O Λιβανέζος ποιητής Xαλίλ Γκιμπράν, βασιζόμενος μάλλον περισσότερο στην ανθρώπινη σοφία και διαίσθηση και λιγότερο σε γνώσεις βιολογίας συμβούλευε: «...αφήστε χώρο ανάμεσά σας...».

"Έχει σημασία το πως περνάς το μήνυμα"
Έλλειψη Επικοινωνίας

Πόσοι άνθρωποι συνειδητοποιούμε την έλλειψη επικοινωνίας που έχουμε με τους γύρω μας? Πόσοι άνθρωποι παραπονιόμαστε για αυτήν?

Πολλοί!


Πόσοι αναρωτηθήκαμε ποτέ... "Μήπως η σκέψη μου ήταν σωστή αλλά δεν είχα τον σωστό και τον κατάλληλο τρόπο να δώσω στον άλλον να καταλάβει αυτό που ήθελα?"

Πραγματικά δεν ξέρω!

Αν και το πρόβλημα συνεννόησης είναι παγκόσμιο!

Δεν ξέρω πόσοι αναρωτήθηκαν αν έχουν μερίδιο ευθύνης στην ασυνεννοησία που επικρατεί.

Επίσης αν κάποιοι συνειδητοποίησαν μέρος της ευθύνης τους σε όλα αυτά δεν γνωρίζω αν έκαναν και την προσπάθεια να το βελτιώσουνε.


Πόσες φορές έχουμε χρεώσει τον συνομιλητή μας σε οποιοδήποτε επίπεδο σχέσης, εργασιακής, οικογενειακής, συντροφικής, φιλικής, ότι δεν μας καταλαβαίνει?

Είμαστε σίγουροι ότι το μήνυμα που θέλουμε να περάσουμε...

Αυτό που νιώθουμε ή που σκεφτόμαστε, το μεταφέρουμε με τον καταλληλότερο τρόπο?

Με τα σωστά λόγια που θα βοηθήσουν το εκάστοτε συνομιλητής μας να καταλάβει αυτό που θέλουμε να του πούμε, την κατάλληλη στιγμή, κάτω από τις κατάλληλες συνθήκες?
Πόσες φορές δώσαμε ένα ραντεβού ή λάβαμε ένα "ναι συμφωνώ" σε κάτι που εκ των υστέρων είδαμε ότι δεν τηρήθηκε?


Η ζωή μου, μου δείχνει καθημερινά πως πάσχουμε από έλλειψη συνεργασίας...και επικοινωνίας...

και καμία φορά αυτό συμβαίνει και μεταξύ ανθρώπων που πραγματικά επιθυμούν μέσα από την καρδιά τους να συνεννοηθούν και να επικοινωνήσουν...

Άρα... Αφού θέλουνε… Τι φταίει άραγε?


Μου έχει τύχει να κλείνω ραντεβού σε συγκεκριμένο χρόνο και τόπο και αυτός που περίμενα να καταλήγει να με περιμένει σε άλλο σημείο τελικά...

Ποιος φταίει?

Εκείνος που πήγε αλλού ή εγώ που του είπα που να πάει?

Εκείνος που δεν άκουσε σωστά ή εγώ που δεν το είπα ξεκάθαρά?


Με λίγα λόγια θέλω να πω πως... Δεν φταίει μόνο ο άλλος για ότι δεν κατανοεί...

Κι αν όταν εγώ έκλεισα το ραντεβού ο φίλος μου ήταν στον δρόμο και επικρατούσε πανικός και δεν άκουσε καλά?

Μήπως φταίω και εγώ που δεν επέμεινα ή που δεν ξεκαθάρισα ή που δεν ζήτησα επιβεβαίωση ότι κατάλαβε που θα συναντηθούμε,

ή που δεν του μίλησα για τον τόπο και χρόνο του ραντεβού μας κάποια άλλη στιγμή?

Που θα ήταν πιο ήρεμος και όχι μέσα στον πανικό του?

Κι αν έχω κάνει σε κάποιον μια πρόταση και εκείνος μου απάντησε "Ναι συμφωνώ" και εγώ το συμπεριέλαβα στα σχέδια μου, παρατήρησα πότε του το είπα?

Παρατήρησα αν είναι αφηρημένος, αν εκείνη τη στιγμή ασχολείται με κάτι άλλο και μου απάντησε μηχανικά?

Και στη χειρότερη περίπτωση κάνοντας μια συμφωνία με κάποιον, λαμβάνω υπ' όψιν μου το κατά πόσο συνεπής είναι? Αν τον γνωρίζω φυσικά!

Μήπως θα έπρεπε να διπλό επιβεβαιώσω κάποια άλλη στιγμή τη συμφωνία μας?


Ακούγεται κουραστικό αλλά… Μήπως και σε εμάς δεν έχει τύχει να μας κατηγορούν για κάτι που ούτε καν θυμόμαστε?

Δεν θα θέλαμε να μας το έχουν πει σε κάποια άλλη στιγμή? Κάπου που να ακούμε τι μας λένε, όταν δεν είμαστε σε πανικό, όταν δεν είμαστε αφοσιωμένοι στη δουλειά μας, κουρασμένοι κτλ.

Δεν θα είχαμε γλιτώσει πολλές εντάσεις με αυτόν τον τρόπο?

Καταλήγω λοιπόν πως πιθανότατα σε ότι ασυνεννοησία προκύπτει,

δεν φταίει μόνο ο άλλος που δεν άκουσε, δεν κατάλαβε, συμφώνησε αλλά αθέτησε το λόγο του κτλ.

Άλλα κι εμείς που δεν δίνουμε με τον σωστό τρόπο, το κατάλληλο μήνυμα αλλά και τη σωστή ώρα που ο άλλος είναι διατεθειμένος αλλά και σε κατάλληλη ψυχολογική κατάσταση να το καταλάβει...


Είναι καλό να σεβόμαστε τον χώρο, τον χρόνο, αλλά και την ψυχολογική κατάσταση στην οποία βρίσκεται ο συνομιλητής μας,

όπως είναι καλό το ίδιο να ζητάμε κι εμείς για εμάς!


Αν δεν είμαστε σε θέση, κατάλληλη κατάσταση, γιατί θα πρέπει να πιεστούμε να απαντήσουμε σε κάτι άμεσα?

Ότι δεν μας αρέσει να μας κάνουνε γιατί να το κάνουμε εμείς προς άλλους?


Είναι ζήτημα σεβασμού προς τον άλλον και θέσεων σεβασμού και κατανόησης και προς τον ίδιο μας τον εαυτό.

Πρέπει να βρίσκουμε τον τρόπο .. Τον κατάλληλο τρόπο ... που ο κάθε ένας μπορεί να κατανοήσει, να καταλάβει αυτό που του λέμε για να έχουμε το επιθυμητο αποτελεσμά.


Μια δεύτερη σκέψη που κύλησε μέσα στο μυαλό μου παρακολουθώντας το βίντεο αυτό είναι:

Το θέμα της Προσφοράς προς κάποιον άλλον!


Πολλές φορές μπήκαμε στη διαδικασία από ενδιαφέρον να βοηθήσουμε κάποιον!

Ο κάθε ένας μας πάντα δίνει αυτό που μπορεί να δώσει και ανάλογα με το πνευματικό - ψυχικό - υλικό επίπεδο στο οποίο βρίσκεται.

Συνηθίζουμε όμως να ζητάμε πάντοτε αυτό

που πιστεύουμε πως θα μας κάνει καλό,

την ώρα που πιστεύουμε ότι θα μας ωφελήσει

με τον τρόπο που εμείς και πάλι πιστεύουμε ότι είναι το σωστό!


Ναι! Αλλά… ξέρουμε τα πάντα?

Κι αν κάποιος έχει κάτι να μας προσφέρει που δεν μας πέρασε καν ποτέ από το μυαλό ότι υπάρχει καν

κι όμως που πρόκειται να μας βοηθήσει ή να μας εξυπηρετήσει σε κάποια ανάγκη μας?

Γιατί να μην είμαστε λίγο πιο διαλλακτικοί?


Φυσικά κάνεις δεν είπε να μας προσφέρουν ότι να ναι και εμείς να αποδεχόμαστε τα πάντα!

Λίγη διάκριση δεν βλάπτει!

Για παράδειγμα, θα χρησιμοποιήσω τα λόγια μιας φίλης μου που νομίζω πως θα βοηθήσουνε . Έμένα πάντως με βοήθησαν πόλυ.


"Αν θες να φτιάξεις τα μαλλιά σου αλλά δεν ξέρεις σε ποιο καλό κομμωτήριο να πας, δεν θα ρωτήσεις τον Αχτένιστο που χτενίζεται.

Αλλά αυτόν που τα μαλλία του είναι περιποιημένα!"


Έχει ο κάθε ένας μας την ευθύνη του εαυτού του, για το ποιον διαλέγει, για να δεχτέι τη βοήθεια του!

Επίσης έχει ο κάθε ένας την ευθύνη για τον ποιον διαλέγει να βοηθήσει αλλά και για τον τρόπο με τον οποίο θα προσπαθήσει να τον βοηθήσει!

Γιατί πολύ απλα:

Αν ρωτήσει τον Αχτένιστο που να πάει να χτενιστει, θα καταλήξει Αχτένιστος και αυτός!


Αν πάλι εμείς είμαστε οι καλοχτενισμένοι όσο και να επιμένουμε να πείσουμε τον Αχτένιστο να πάει να χτενιστεί...

Το πιο πιθανό είναι ότι ... Δεν θα πάει ποτέ!

Άσε που στη προσπάθεια μας να το κάνουμε αυτό μπορεί και να μας πείσει ότι το αχτένιστο είναι και το καλύτερο Λουκ!


Άλλη μια σκέψη που κύλησε μέσα μου παρακολουθώντας το βίντεο και αυτή σε σχέση με τη προσφορά είναι πως:

Όταν κάποιος κινείται με πραγματικό ενδιαφέρον, ακόμα κι αν αυτό που προσφέρει είναι από το υστέρημά του, « Εκ του περισσεύματος της καρδιάς του» δηλαδή,

όσο λίγο και αν φαίνεται αυτό που προσφέρει δεν είναι καθόλου λίγο...Άλλά... Σημαντικό πολύ!

Και καλό θα ήτανε να το εκτιμάμε….


Σε σχέση με τη προσφορά που κάνουμε εμέις σε κάποιον ...

Η συζήτηση του πως την κάνουμε, του τι προσφέρουμε δηλαδή και πως... είναι πολύ μεγάλη!!!
Θα παραθέσω ορισμένες σκέψεις μου ... και παρακαλώ συμπληρώστε με ή διορθώστε με.


Άκουσα κάτι κάποτε, που το κράτησα γιατί ένιωσα ότι θα με ωφελήσει όπως και πραγματικά έγινε ως τώρα και για αυτό το μοιράζομαι με όλους εσάς.


Αγάπη είναι να δίνεις αυτό που έχει πραγματικά ανάγκη ο άλλος, με τον τρόπο που το έχει ανάγκη!

Αν πραγματικά τον αγαπάς ψάχνεις να βρεις τι είναι αυτό και πως να του το προσφέρεις!


Για παράδειγμα:

Αν κάποιος διψάει αλλά εσύ είσαι καλός μάγειρας και αγαπάς αυτόν που διψάει,

δεν θα του δώσεις φαγητό γιατί θα σκάσει!

Όσο καλός μάγειρας κι αν είσαι!

Θα ψαξεις να βρεις νερό για να του δώσεις!

Αν κάποιος πεινάει και δεν έχεις φαγητό να προσφέρεις αλλά πολύ νερό... Μάθε να μαγειρεύεις κάτι για να του το προσφέρεις!
Αν κάποιος θέλει νερό και η αγάπη σου για αυτόν είναι δυνατή και θες να του δώσεις όλο το νερό του κόσμου ... Μη!!!

Να πιει θέλει ο άνθρωπος και όχι να πνιγεί!!!
Αν κάποιος θέλει απλά να φάει!

Φτιάξε ένα πιάτο φαγητό, όσο χρειάζεται και δως του αυτό!

Όχι εξ αιτίας της πολύς αγάπης που το έχεις, να κλειστείς όλη την ημέρα στη κουζίνα φτιάχνοντας "όλον τον τσελεμεντέ" και στο τέλος αφού φάει να σκάσει!

Άσε που κι εσύ θα αγανακτήσεις και θα νιώσεις άσχημα που μετά από τόσο κόπο και δίνοντας τοοοοσα πολλά εκείνος δεν το εκτίμησε ούτε το αξιοποίησε!

Όμως… Να φάει ήθελε ο άνθρωπος... Δεν λιμοκτονεί!!!


Τα παραθέτω λίγο χιουμοριστικά και σαφώς συμβολικά .

Αν παρατηρήσουμε προσεκτικά όμως το συμβολισμό και όλα αυτά τα μεταφέρουμε σε όλες τις στιγμές τις ζωής μας,

και στην κάθε φάση που θελήσαμε να προσφέρουμε σε κάποιον ή που λάβαμε τη προσφορά από κάποιον,

θα τα δούμε όλα πολύ διαφορετικά και θα δούμε πως υπάρχουν αντιστοιχίες σε όλα τα στιγμιότυπα, αυτά της ζωής μας!
Επίσης:
Θα είμaστε ευγνώμονες για την κάθε προσφορά που λάβαμε όσο μικρή και αν ήταν.
Θα καταλάβουμε πως κι εμείς δεν προσφέρουμε την αγάπη μας πάντα με τον καλύτερο και τον σωστότερο τρόπο

όπως το ίδιο συμβαίνει και με τους γύρω μας που δεν την προσφέρουν κι αυτοί με τον σωστό τρόπο προς εμάς πάντα...
Θα συνειδητοποιήσουμε έτσι ότι το ίδιο λάθος το έχουμε κάνει κι εμείς αρκετές φορές.

Κι έτσι θα πάψουμε να εκνευριζόμαστε με αυτούς που κατά καιρούς κατηγορούμε ότι μας πνιγούνε ή ότι μας πιέζουν ή ότι δεν μας δίνουν αυτό που θα θέλαμε ή ότι δεν εκτιμάνε τη προσφορά που τους κάναμε.
Θα μπούμε στη θέση τους και θα τους νιώσουμε αλλά και θα προσπαθήσουμε πιο όμορφα να τους εξηγήσουμε ότι...

" Δεν θέλω τόσο πολύ φαγητό, δεν λιμοκτονώ" ή "Νερό θέλω γιατί διψάω, δεν πεινάω!"
ή δεν θα εκνευριστούμε και θα είμαστε πιο δεκτικοί όταν το ίδιο το ακούσουμε από κάποιον άλλον προς εμάς!
Νομίζω ότι είπα αρκετά όμως και από τη δική μου πλευρά, κάλυψα όσο μπορούσα το θέμα.
Περιμένω τις δικές σας απόψεις για να συμπληρώσουμε ο ένας τον άλλον!

                                                Ο έρωτας στα 20 στα 40 στα 60



Έχει ηλικία ο έρωτας; Aλλάζει μέσα στα χρόνια; Aνήκει μονάχα στους νέους ή μήπως μπορούν να τον απολαύσουν και οι μεγαλύτεροι; Άραγε ο έρωτας ανατέλλει, ωριμάζει, επιβιώνει και πεθαίνει μαζί με τον άνθρωπο ή νωρίτερα και πότε; Eίναι αδύνατον να προβλέψουμε πώς θα συμπεριφερθούμε βάσει της ηλικίας μας και μόνο. Yπάρχουν όμως κάποιες διαδρομές που συνδέονται με την ίδια τη φύση του ανθρώπου και που ο καθένας τις διανύει με τον τρόπο του και την ιδιαίτερη προσωπικότητά του.
                                                       Nεανικός έρωτας

Kάθε άνθρωπος έχει τη δική του μοναδική ιστορία, αλλά όταν μιλάμε για νεανικό έρωτα, στο νου μάς έρχεται η ρομαντική σχέση της απόλυτης εξιδανίκευσης του άλλου, ένα είδος σχέσης που οι περισσότεροι άνθρωποι έχουμε ζήσει τουλάχιστον μία φορά στη ζωή μας. Όταν δύο νέοι άνθρωποι ερωτεύονται, είναι σαν να φτιάχνουν κατά κάποιον τρόπο ένα μικρό φανταστικό κόσμο, μέσα στον οποίον κυριαρχεί ο αλληλοθαυμασμός και η ταύτιση. Ό,τι κάνει το αγαπημένο μας πρόσωπο είναι τέλειο, σχεδόν μαγικό. Ό,τι κάνουμε οι ίδιοι, κάθε κομματάκι του σώματός μας, κάθε λεπτομέρεια της ύπαρξής μας αποτελεί αντικείμενο λατρείας και θαυμασμού.

 Aυτή η απόλυτη αποδοχή της ύπαρξής μας από τον άλλον που και εμείς αποδεχόμαστε πλήρως, μας επιτρέπει να κατασκευάσουμε ένα μικρόκοσμο, μέσα στον οποίον, για λίγο, όλα είναι μαγικά και προστατευμένα. Bιώνουμε ένα αίσθημα πληρότητας και ευφορίας πρωτόγνωρο μέχρι εκείνη τη στιγμή. Tις περισσότερες φορές ο έρωτας σε αυτές τις ηλικίες συνοδεύεται και από μία φαντασιακή «συγχώνευση» μεταξύ δύο ανθρώπων που βιώνουν τον εαυτό τους σαν «ένα σώμα, μία ψυχή». Yπό αυτό το πρίσμα, η προσδοκία είναι ότι θα υπάρχει μία διαρκής ταύτιση απόψεων, επιθυμιών και προτιμήσεων και ότι ο ένας θα διαβάζει στο μυαλό τού άλλου τις επιθυμίες του.

H ένταση αυτής της σχέσης αρχίζει να ατονεί μετά από κάποιο διάστημα, μαζί με την πικρή αίσθηση της απομυθοποίησης. Όταν ο έρωτας αφορά στην ουσία ένα εξιδανικευμένο πρόσωπο που στην πραγματικότητα υπάρχει μονάχα στη φαντασία μας, είναι θέμα χρόνου η καθημερινότητα να αποκαλύψει την αλήθεια. «Tελικά, ούτε κι εσύ είσαι ο άνθρωπός μου», λέμε, και εννοούμε ότι τελικά το αγαπημένο μας πρόσωπο έχει ανάγκες, επιθυμίες και προτιμήσεις που δεν σχετίζονται πάντα με τις δικές μας.

 H ουσιαστική επιβίωση αυτής της σχέσης εξαρτάται από το αν το ζευγάρι αντέχει να μετουσιώσει την αγάπη του από σχέση συγχώνευσης σε σχέση ουσιαστικής εγγύτητας: μία σχέση δηλαδή αμοιβαιότητας ανάμεσα σε δύο ανθρώπους που αντιλαμβάνονται ότι είναι αυτόνομες υπάρξεις, ενώ συγχρόνως διατηρούν το βαθύ «δέσιμο» που υπάρχει μεταξύ τους. Διαφορετικά, η σχέση ατονεί, χάνει τον ερωτισμό της και μάλιστα πολλές φορές μετατρέπεται σε πεδίο μάχης και συγκρούσεων.


                                           Πώς ξεκινά η σχέση μας με τον έρωτα

Πώς είναι δυνατόν να μιλάμε για παιδική ηλικία και για έρωτα; Δεν είναι τα παιδάκια «αθώα» από τέτοιου είδους συναισθήματα; Kι όμως, ο Φρόιντ έχει ανατρέψει αυτή την εντύπωση εδώ και παραπάνω από έναν αιώνα. Για όλους, ανεξάρτητα από το φύλο μας, η σχέση μας με τον έρωτα ξεκινά από πολύ νωρίς, από τη σχέση με τη μητέρα μας. Mέσα σε αυτή τη σχέση διαμορφώνουμε για πρώτη φορά μία αίσθηση του σώματός μας, αλλά και το βαθμό της άνεσης και της ευχαρίστησης που αποκομίζουμε από τη σωματική επαφή με τους άλλους. Στη συνέχεια, γύρω στα τρία χρόνια, αγόρια και κορίτσια ακολουθούν διαφορετικούς δρόμους.

Oι άνδρες διατηρούν ως ερωτικό πρότυπο τη μητέρα, αλλά ταυτίζονται περισσότερο με τον πατέρα. Oι γυναίκες παραμένουν ταυτισμένες κυρίως με τη μητέρα, αλλά το ερωτικό αντικείμενο του πόθου τους μετατίθεται από τη μαμά στον μπαμπά, ο οποίος γίνεται το ανδρικό πρότυπο που αναζητούν στο μέλλον τους ως ενήλικες γυναίκες. Πάντως, τα συναισθήματα που νιώθει ένα παιδάκι για τους γονείς είναι πολύ κοντά σ’ αυτό που αργότερα ονομάζουμε έρωτα: ευχαρίστηση από το κάθε χάδι τους, αισθήματα στέρησης όταν απουσιάζουν, απέραντο θαυμασμό στο πρόσωπό τους.

Tη σωματική εγγύτητα που ζούμε ως βρέφη, την ξαναβρίσκουμε αργότερα μόνο όταν αρχίζουμε τις πρώτες ερωτικές μας στιγμές. Yπάρχουν βέβαια και τα πρώτα ερωτικά σκιρτήματα που αισθάνονται τα παιδιά για άλλα παιδιά. Kι αυτές οι πρώτες «αγάπες» έχουν τις ρίζες τους στον έρωτα προς τους γονείς, ο οποίος ήδη αρχίζει να προσανατολίζεται προς άλλα πρόσωπα.


                                                 O έρωτας της ωριμότητας

Δεν είναι λίγοι οι άνθρωποι που μετά τη νεότητά τους βάζουν τον έρωτα... για ύπνο. Mέσα στη δίνη της ζωής και των υποχρεώσεων, ο ερωτικός τους εαυτός αποτελεί πια μονάχα μια μακρινή ανάμνηση που δεν τους αφορά καθόλου. H πλειοψηφία όμως των ανθρώπων δεν αποχαιρετά τόσο εύκολα την πηγή αυτή της ζωτικότητας. Tο πιθανότερο είναι ότι κάποιο άτομο, γύρω στα 40-50 χρόνια του, θα βρίσκεται ήδη σε μια μακροχρόνια σχέση, που μάλιστα οριοθετείται από τα δεσμά του γάμου. Aπό εδώ και πέρα είναι λοιπόν τελείως διαφορετικό εάν μιλάμε για τη ρήξη με το αγαπημένο πρόσωπο της πιο νεανικής ηλικίας για χάρη ενός καινούργιου έρωτα ή για τη διατήρηση του έρωτα με το ίδιο πρόσωπο.

                                       Tο δεύτερο «κύμα» του έρωτα μέσα στην ίδια σχέση

Mπορεί ένα ζευγάρι που είναι μαζί είκοσι και τριάντα χρόνια να είναι ακόμα ερωτευμένο ή να ερωτευτεί εκ νέου ο ένας τον άλλον; Mετά από τόσα χρόνια, και ανεξάρτητα από το πόσο ερωτευμένο υπήρξε στο ξεκίνημα του, ένα πιθανό σενάριο είναι ότι κάθε ελπίδα για έρωτα έχει πια εκλείψει. Eίναι όμως απαραίτητο κάτι τέτοιο; Φαίνεται ότι κάποια ζευγάρια διατηρούν τον ερωτισμό τους ή ξανασυναντιούνται συναισθηματικά και ζουν ένα είδος δεύτερου έρωτα, ειδικά όταν τα παιδιά μεγαλώσουν και οι υποχρεώσεις ελαττωθούν. Aυτό όμως εξαρτάται από το πώς το ζευγάρι «διαπραγματεύτηκε» την περίοδο της απομυθοποίησης και αποδέχθηκε τη διαφορετικότητά του.

Από την αποδοχή ότι ο άλλος είναι διαφορετικός από αυτόν που πλάσαμε στη φαντασία μας στη νεανική φάση του έρωτά μας, χωρίς όμως η αποδοχή αυτή να επιφέρει την αποξένωση και τη διάλυση του δεσμού μεταξύ μας. Έτσι, με αυτή την έννοια, αυτό το δεύτερο «κύμα» έρωτα που προκύπτει δεν είναι μία επανάληψη του πρώτου. Eίναι μια διαφορετικού είδους σχέση μεταξύ δύο ανθρώπων που, έχοντας αποχαιρετήσει τον κόσμο της ουτοπίας, ενδιαφέρονται να γνωρίσουν για πρώτη φορά ποιον άνθρωπο πραγματικά παντρεύτηκαν.

Να τον ακούσουν, να τον κοιτάξουν, να του μιλήσουν, χωρίς να τον περνούν συνεχώς από υποσυνείδητα τεστ με γνώμονα το κατά πόσο καλύπτει τις δικές τους ανάγκες. Mε διαμορφωμένη πλέον την προσωπικότητά τους, επιτρέπουν σε αυτό τον πιο νηφάλιο έρωτα να τους προσφέρει ικανοποίηση και τρυφερότητα με έναν τρόπο που δεν ήταν δυνατόν να υπάρξει στα πιο νεανικά και ανασφαλή χρόνια.



                                                     Oι διέξοδοι της ερωτικής ορμής

O Φρόιντ μάς εξήγησε ότι η λίμπιντο, η δύναμη της ερωτικής ορμής που χαρακτηρίζει την ιδιοσυγκρασία ενός ατόμου, χαρακτηρίζεται από πλαστικότητα: το ερωτικό δηλαδή στοιχείο είναι μία μονάχα διέξοδος αυτής της ερωτικής ενέργειας, η οποία για κάποιους μπορεί να βρίσκει διέξοδο στη δημιουργικότητα και στην προσφορά σε μη ερωτικές αλλά πάντως σημαντικές και έντονες σχέσεις. Eξάλλου, αν μας επιτρέπεται και λίγο ιστορικό κουτσομπολιό, ο ίδιος ο πατέρας της ψυχανάλυσης, αφού υπήρξε τόσο ερωτικός και μας μίλησε τόσο πολύ για το σεξ, μαθαίνουμε από μία δημοσιευμένη προσωπική επιστολή σε κάποιο φίλο του ότι ήδη από τα σαράντα του παραιτήθηκε από αυτό το κομμάτι του εαυτού του και διοχέτευσε όλη του τη λίμπιντο στις μελέτες του.



                                                        Kαινούργια αρχή με καινούργιο πρόσωπο

Aς μην εξετάσουμε αναλυτικά εδώ τους λόγους που βρίσκει κανείς το κουράγιο ύστερα από δέκα, είκοσι, μπορεί και τριάντα χρόνια κοινής ζωής να αρχίσει μία καινούργια σχέση με ένα άλλο πρόσωπο. Aναφέρουμε απλώς ότι σε μία πολύ πρόσφατη έρευνα, στην οποία έλαβαν μέρος 4.300 άτομα, το 90% απάντησε ότι ο σημαντικότερος λόγος που ξεκίνησαν εξωσυζυγική σχέση ήταν η έλλειψη συναισθηματικής ικανοποίησης μέσα στο γάμο και όχι κάποιο αμιγώς σεξουαλικό κίνητρο.

Πώς ερωτεύεται λοιπόν κάποιος άνθρωπος που έχει φτάσει τα πενήντα; Διαφέρει από τον άνθρωπο των είκοσι πέντε ετών; Δυστυχώς, η στερνή μας γνώση δεν προκύπτει αυτόματα από τη συσσωρευμένη εμπειρία και την ηλικιακή ωρίμανσή μας.

Στο βαθμό που διατηρήσαμε πεισματικά τη δήθεν απόλυτη αθωότητά μας σε σχέση με τα προβλήματα των προηγούμενων σχέσεων, είναι βέβαιο ότι θα επαναλάβουμε τα ίδια λάθη στην καινούργια μας ζωή. H μόνη περίπτωση να δημιουργήσουμε ένα νέο είδος σχέσης είναι αν αναλάβουμε την ευθύνη που μας αναλογεί για την έλλειψη ικανοποίησης και εξέλιξης στην προσωπική μας ζωή.



                                                       H ωριμότητα δεν έρχεται από μόνη της

Όταν αναφερόμασταν στον έρωτα της νεότητας, είπαμε ότι μια σχέση, για να ωριμάσει και να διατηρήσει τη ζωτικότητά της, οφείλει να εξελιχθεί από σχέση συγχώνευσης (είμαστε ένα, είσαι υπεύθυνος/η για την ευτυχία μου) σε σχέση ουσιαστικής εγγύτητας. Kάτι τέτοιο όμως προϋποθέτει μία σταδιακή μεταβολή στην αίσθηση που έχουμε για τον εαυτό μας, η οποία οδηγεί στην αναζήτηση της πολύτιμης για την ύπαρξή μας υποστήριξης των άλλων, που όμως δεν είναι απαραίτητη για τη συναισθηματική μας επιβίωση.

H ουσιαστική δηλαδή ωριμότητά μας μας επιτρέπει να απολαμβάνουμε μία σχέση, βιώνοντας μάλιστα πολύ βαθιά συναισθήματα, χωρίς όμως να αισθανόμαστε ότι ο άλλος πρέπει να είναι το δεκανίκι μας. H ωριμότητα αυτή δεν αποτελεί προνόμιο μόνο των μεσηλίκων, αφού και κάποιο νέο άτομο μπορεί να κατακτήσει ουσιαστική ωριμότητα στον τρόπο που αγαπά το σύντροφό του.

Δεν είναι όμως ούτε και αυτόματη κατάκτηση της μέσης ηλικίας, αφού η ηλικιακή ωρίμανση δεν υπόσχεται από μόνη της και συναισθηματική ωριμότητα. Xωρίς την ανάληψη της συναισθηματικής ευθύνης για τη ζωή μας, μπορεί, μετά τον αρχικό ενθουσιασμό, να επαναλαμβάνουμε σε όλη μας τη ζωή την ίδια σχέση με διαφορετικά άτομα, αποδίδοντας πάντα τη δυσμενή αυτή εξέλιξη στην κακή μας μοίρα, που δεν μας έφερε το ταίρι εκείνο που θα μας άξιζε και που θα μας προσέφερε την απόλυτη αγάπη και ευτυχία που ονειρευόμαστε.



                                                     Ο έρωτας στην τρίτη ηλικία

Oι νέοι άνθρωποι αδυνατούν να καταλάβουν πώς ένα άτομο ηλικιωμένο, που μπορεί να βρίσκεται ακόμα και στο γεροκομείο, ερωτεύεται. Δεν είναι λίγες όμως οι φορές που ακούμε για έναν τέτοιον έρωτα, ο οποίος μάλιστα προκαλεί τεράστιες αντιδράσεις από το περιβάλλον του ηλικιωμένου, κυρίως από το φόβο της οικονομικής εκμετάλλευσης (πολλές φορές μάλιστα δικαιολογημένα).
 
Tο τι υπάρχει πίσω από αυτό τον έρωτα μπορεί να διαφέρει μαζί με τον αριθμό των διαφορετικών ιστοριών. Έχοντας στραμμένα τα μάτια της αποκλειστικά στη νεότητα, η κοινωνία μας, σοκαρισμένη, κάνει τις δικές της απαξιωτικές υποθέσεις, αδυνατώντας να ταυτιστεί με αυτή τη φάση της ζωής. Tα στοιχεία όμως από συγκεκριμένες έρευνες έρχονται να κλονίσουν λιγάκι τις υπεραπλουστευτικές μας προσεγγίσεις:
 
Σύμφωνα με πρόσφατη αμερικανική έρευνα, το 87% των παντρεμένων ανδρών και το 89% των παντρεμένων γυναικών ηλικίας 60-64 ετών έχουν ενεργή σεξουαλική ζωή. Tα ποσοστά αυτά πέφτουν στις μεγαλύτερες ηλικίες, αλλά, πάντως, ένα 25% των ανθρώπων άνω των ογδόντα συνεχίζουν να έχουν σεξουαλική ζωή. Bέβαια, τα στοιχεία αυτά δεν αποκαλύπτουν πόσο ερωτευμένοι νιώθουν όλοι αυτοί, αποτελούν όμως ένδειξη μιας ερωτικής διάθεσης που επιβιώνει.

                     Αλκοόλ και αντιβιοτικά



Ένα ποτηράκι κατά λάθος πιθανότατα δεν θα βλάψει. Όμως, η χρήση αλκοόλ με τα αντιβιοτικά κατά κανόνα απαγορεύεται, όχι μόνο επειδή μπορεί να αλλοιωθεί ο μεταβολισμός και η δράση του αντιβιοτικού, αλλά κυρίως επειδή το αλκοόλ σε συνδυασμό με ορισμένα αντιβιοτικά μπορεί να σας προκαλέσει συμπτώματα εφάμιλλα του εμφράγματος. Πρόκειται για την αντίδραση της δισουλφιράμης, όπου ο ασθενής νιώθει ένα έντονο αίσθημα βάρους στο στήθος, η πίεσή του μπορεί να μειωθεί σε ανησυχητικά επίπεδα και το αποτέλεσμα να είναι μοιραίο.


(ΠΗΓΗ: Πανελλήνιος Φαρμακευτικός Σύλλογος www.pfs.gr)

                            Η ιστορία του τζιν


Η ιστορία του τζιν -ενός κατεξοχήν αμερικάνικου ενδύματος- είναι περίπου τόσο παλιά, όσο κι αυτή της ίδιας της Αμερικής. Από μία εκδοχή του συγκεκριμένου υφάσματος ήταν κατασκευασμένα τα πανιά στις καραβέλες «Νίνα», «Πίντα» και «Σάντα Μαρία», με τις οποίες έφτασε το 1492 στον Νέο Κόσμο ο Χριστόφορος Κολόμβος. Περίπου τρεισήμισι αιώνες αργότερα, το 1850, ένας 20χρονος βαυαρός μετανάστης, ο Λιβάι Στρος, ξεκίνησε από τη Νέα Υόρκη για την Καλιφόρνια, ακολουθώντας το ρεύμα των χρυσοθήρων. Πωλούσε το ανθεκτικό καραβόπανο, που είχε χρησιμοποιήσει ο Κολόμβος, για την κατασκευή σκηνών και σκεπάστρων για τα βαγονέτα. Αυτό που χρειάζονταν, όμως, περισσότερο......... οι χρυσοθήρες ήταν ρούχα που να αντέχουν στις δοκιμασίες της Άγριας Δύσης. Έτσι, ο Στρος σκέφτηκε να χρησιμοποιήσει το ύφασμά του για να φτιάξει ανθεκτικά παντελόνια, τα οποία έγιναν ανάρπαστα. Λόγο της γενοβέζικης καταγωγής τους -«τζένοαν» για τους αμερικανούς- ονομάστηκαν «τζινς». Σύντομα, όμως, οι χρυσοθήρες άρχισαν να διαμαρτύρονται ότι το σκληρό καραβόπανο τους προκαλούσε διάφορους ερεθισμούς. Για το λόγο αυτό, ο Στρος αποφάσισε να αντικαταστήσει το ύφασμα με ένα γαλλικό βαμβακερό, διαγώνιας ύφανσης, το οποίο ονομαζόταν «Serge de Nimes» κι έγινε γνωστό ως «ντένιμ» - δίμιτο στα ελληνικά.

Ένα άλλο σημαντικό πρόβλημα που αντιμετώπιζαν οι εργάτες στα ορυχεία ήταν ότι οι τσέπες τους σκίζονταν εύκολα. Τη λύση σκέφτηκε ένας πελάτης του Στρος, ο Τζέικομπ Ντέιβις, και δεν ήταν άλλη από τις μεταλλικές κόπιτσες που φέρουν και τα σημερινά τζινς. Όμως, δεν διέθετε τα απαραίτητα χρήματα για να κατοχυρώσει την ιδέα του. Πρότεινε, λοιπόν, στον Λιβάι Στρος να πληρώσει εκείνος για την πατέντα και να μοιραστούν τα κέρδη από την εμπορική εκμετάλλευσή της. Το πρώτο παντελόνι με κόπιτσες πωλήθηκε στις 20 Μαΐου του 1874. Τα πρώτα τζιν, έως τις αρχές του 1860, ήταν μπεζ, αλλά ήδη είχαν τον κωδικό «501». Τότε ήταν που κυριάρχησε το μπλε, καθώς είναι το χρώμα που λερώνεται λιγότερο. Η δερμάτινη ετικέτα, που απεικονίζει δύο άλογα να τραβούν ένα τζιν, προστέθηκε στο πίσω μέρος του παντελονιού το 1886. Η εταιρία «Levi Strauss & Co», η οποία είχε ιδρυθεί από το 1853, χρησιμοποίησε αυτή την παράσταση για να διαφημίσει την ανθεκτικότητα των προϊόντων της. Μέχρι τον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο το τζιν παρέμεινε ένα ρούχο εργασίας. Στη δεκαετία του '50 η εξέγερση των νέων ενάντια στον κοινωνικό κομφορμισμό έφερε τη μαζική εξάπλωσή του. Μία έρευνα το 1958 στις Η.Π.Α. αποκάλυπτε ότι το 90% των νέων φορούσε το τζιν σε όλες τις περιστάσεις. Ανάλογη πορεία ακολούθησε και στην Ευρώπη, ενώ το 1970 αποτέλεσε τη νέα πρόταση στις παριζιάνικες πασαρέλες από τον γάλλο σχεδιαστή μόδας Ιβ Σεν Λοράν

Κακάο, Σοκολάτα και ...Υγεία

                           Κακάο, Σοκολάτα και ...Υγεία

Είναι δικαιολογημένος ο έρωτας μας ως προς αυτή την τροφή;

Η ιστορία της σοκολάταςΤο κακάο και η σοκολάτα προέρχονται από το κακαόδεντρο, το οποίο αρχικά εμφανίστηκε στη Νότια Αμερική. Οι άνθρωποι χρησιμοποιούσαν το κακάο 1400 χρόνια πριν. Η πρώτη ονομασία του κακάο ως Theobroma δόθηκε από τον Σουηδό βοτανολόγο Linnaeus και ουσιαστικά σημαίνει η τροφή των θεών. Στη συνέχεια ονομάστηκε κακάο kawkaw από τη φυλή των Μάγια και η τροφή αυτή είχε υψηλή αξία και καταναλωνόταν από ευγενείς, καθότι είχε υψηλό κόστος.
Το κακάο ήρθε στην Ευρώπη και ειδικότερα στην Ισπανία τον 16ο αιώνα, όπου μετονομάστηκε σοκολάτα λόγω της πρόσμιξής του με ζάχαρη και της κατανάλωσής του ως ρόφημα.
Η πρώτη στερεά μορφή της σοκολάτας παρασκευάστηκε στην Μεγάλη Βρετανία και ειδικότερα στην Αγγλία τον 19ο αιώνα.

Τα θρεπτικά συστατικά της σοκολάτας και η επίδραση της στην υγεία.
Όπως βλέπουμε στον πίνακα η σοκολάτα αποτελείται κυρίως από υδατάνθρακες και λίπος. Πέρα από τα βασικά αυτά θρεπτικά συστατικά, το κακάο και η σοκολάτα μας παρέχουν πληθώρα μεταλλικών στοιχείων, όπως κάλιο, νάτριο, ασβέστιο, μαγνήσιο, σίδηρο, ψευδάργυρο και χαλκό, ανάλογα με την προέλευση του κακάο και την επεξεργασία του.

Πίνακας: Τα κύρια θρεπτικά συστατικά της σοκολάτας.

	ΥΔΑΤΑΝΘΡΑΚΕΣ ΑΝΑ 100 γρ.	ΛΙΠΟΣ ΑΝΑ 100 γρ.	ΠΡΩΤΕΪΝΗ ΑΝΑ 100 γρ.
Μαύρη Σοκολάτα	63.5 γρ.	28 γρ.	5 γρ.
Σοκολάτα γάλακτος	56.9 γρ.	30.7 γρ.	7.7 γρ.
Λευκή Σοκολάτα	58.9 γρ.	30.9 γρ.	8 γρ.

Επίσης, άλλο ένα συστατικό της σοκολάτας είναι η καφεϊνη, η οποία περιέχεται στη σοκολάτα σε μικρότερο βαθμό, συγκριτικά με τον καφέ. Αν αναλογιστούμε πως 40 γραμμάρια σοκολάτα γάλακτος μας παρέχουν 10mg καφεϊνης, αναλογικά με 1 κούπα στιγμιαίου καφέ που μας προσδίδει 60 mg καφεϊνης.
Τέλος, άλλο ένα βασικό συστατικό της σοκολάτας είναι οι πολυφαινόλες, οι οποίες είναι αντιοξειδοτικές ουσίες που βρίσκονται επίσης στο τσάι και στο κόκκινο κρασί, και μας προστατεύουν από τα καρδιαγγειακά νοσήματα και την εμφάνιση καρκίνου.

Πρόσφατες έρευνες σε υγιή άτομα έχουν παρουσιάσει ότι η μέτρια κατανάλωση μαύρης σοκολάτας προστατεύει την καρδιαγγειακή λειτουργία. Επίσης μειώνει την πίεση και βοηθά τη δράση της ινσουλίνης, ενισχύοντας το ανοσοποιητικό μας σύστημα λόγω των φλαβονοειδών ουσιών του κακάο.

Τελικά η σοκολάτα μας παχαίνει;
Και όμως, δεν είναι η ίδια η σοκολάτα που μας παχαίνει, αλλά η συνολική πρόσληψη θερμίδων και ειδικότερα λίπους στη διατροφή μας, όπως και η έλλειψη φυσικής δραστηριότητας και άσκησης, που μας οδηγεί στην παχυσαρκία.
Μια ισορροπημένη διατροφή, όπου τίποτα δεν είναι απαγορευμένο, αλλά όλα τα τρόφιμα καταναλώνονται ισορροπημένα, μαζί με καθημερινή δραστηριότητα μας βοηθά να ελέγχουμε το βάρος μας. Όσον αφορά τη σωματική και ψυχική μας υγεία, η μέτρια κατανάλωση κακάο και σοκολάτας μας αποτρέπει από την υπερκατανάλωση λόγω περιορισμού, βοηθώντας μας να μειώσουμε τις πιθανότητες εμφάνισης καρδιαγγειακών νοσημάτων και καρκίνου. Ας απολαύσουμε λοιπόν χωρίς τύψεις αυτό, το αγαπημένο σε όλους μας, τρόφιμο μέσα στο πλαίσιο μιας ισορροπημένης διατροφής, αξιοποιώντας τις ευεργετικές του ιδιότητες.

                 

Αν σας τσιμπήσει μέλισσα ή σφίγγα:

Αν σας τσιμπήσει μέλισσα ή σφίγγα:

Αν σας τσιμπήσει μέλισσα ή σφίγγα:

- Πάρτε μιά ασπιρίνη και λιώστε την σε λίγο νερό.
- Αυτό το μίγμα το βάζετε εκεί που σας τσίμπησε το έντομο....

Aπό τον τζόγο ώς την πυρηνική απειλή ..... Θεωρία παιγνίων

           Aπό τον τζόγο ώς την πυρηνική απειλή ..... Θεωρία παιγνίων

Μια σύγχρονη μαθηματική θεωρία μπορεί να αναλύσει κάθε είδος αναμέτρησης, από την ντάμα και το σκάκι μέχρι τον «τζόγο» ή έναν πυρηνικό πόλεμο, και να προβλέψει τον νικητή.

Η φύση αποτελεί το μεγαλύτερο εργαστήριο πειραμάτων. Πράγματι, για να επεξεργαστούν μια θεωρία, οι επιστήμονες συνήθως ξεκινούν παρατηρώντας τη φύση, στη συνέχεια αφαιρούν τα μη ουσιώδη στοιχεία και τέλος δοκιμάζουν να κάνουν προβλέψεις για αυτό που θα έπρεπε να συμβεί σε απόλυτα ελεγχόμενες πειραματικές συνθήκες. Αυτό έκανε ο Ισαάκ Νεύτων για να επεξεργαστεί τη θεωρία της παγκόσμιας έλξης: παρατήρησε ότι τα σώματα πέφτουν, παράβλεψε την τριβή με τον αέρα και εφάρμοσε τις υποθέσεις του για την αμοιβαία έλξη ακόμα και στους πλανήτες. Η παρατήρηση των τροχιακών κινήσεών τους επιβεβαίωσε τους συλλογισμούς του.

«Ανθρώπινες» εξισώσεις

Ο Τζον Νας, τη δεκαετία του ’50, έκανε κάτι παρόμοιο δημιουργώντας ένα νέο μαθηματικό πεδίο που ονομάστηκε «θεωρία παιγνίων»: παρατήρησε πώς συμπεριφέρονται οι άνθρωποι σε διάφορες καταστάσεις, έφτιαξε ένα απλοποιημένο σχήμα των σχέσεων και των ενεργειών τους και επεξεργάστηκε κάποιες εξισώσεις που τις περιέγραφαν. Το αποτέλεσμα δεν ήταν βέβαια ο μαθηματικός τύπος των ανθρώπινων σχέσεων, όμως αποδείχτηκε αρκετά σημαντικό ώστε να του χαρίσει το νόμπελ οικονομίας το 1994.

Το 2000 ο Κρις Φέργκιουσον κέρδισε το πρώτο βραβείο και 1,5 εκατομμύριο δολάρια, στο Poker World Series Champion στο Λας Βέγκας. Στο τουρνουά συμμετείχαν περίπου 500 παίκτες, όμως ο Φέργκιουσον, που είχε το παρατσούκλι «Ιησούς» λόγω των γενειάδας και των μακριών μαλλιών του, κατάφερε να τους νικήσει όλους, ακόμα και παίκτες πολύ πιο έμπειρους από εκείνον, χάρη στη θεωρία παιγνίων.

Η εποχή με τους παίκτες που είναι προικισμένοι μόνο με ταλέντο έχει περάσει ανεπιστρεπτί. Για να νικήσει κάποιος στο πόκερ, εκτός από τα απαραίτητα χαρίσματα της πειθαρχίας και της υπομονής, πρέπει να έχει και μαθηματική ικανότητα, για να μπορεί να υπολογίζει τις επιπτώσεις κάθε κίνησης. Πράγματι, ο Φέργκιουσον ανέλυσε ένα μεγάλο αριθμό παρτίδων, για να επεξεργαστεί τη νικηφόρα στρατηγική του.

Βομβαρδίστε την ΕΣΣΔ!

«Αν παίζουν δύο, συμφέρει να μπλοφάρεις μόνο όταν έχεις τα χειρότερα χαρτιά, όχι όταν έχεις μέτρια». Αυτός ο κανόνας αναφέρεται στο βιβλίο Theory of Games and Economic Behaviour (1944) του μαθηματικού Τζον φον Νόιμαν και του οικονομολόγου Όσκαρ Μόργκενστερν, που συγκαταλέγονται τους θεμελιωτές της θεωρίας παιγνίων.

Ας υποθέσουμε ότι έχουμε μείνει μόνο δύο παίκτες. Ο μοναδικός τρόπος για να κερδίσω ενώ έχω τα χειρότερα χαρτιά είναι να μπλοφάρω. Αν περιμένω την κίνηση του αντίπαλου, θα χάσω, είτε αυτός ποντάρει είτε όχι.

Τον Φον Νόιμαν τον ενδιέφερε το πόκερ μόνο ως σημείο αφετηρίας για μια θεωρία που θα εξηγούσε κάθε είδος ανθρώπινης σχέσης, από την οικονομία ως τις σχέσεις των ζευγαριών. «Η ζωή είναι γεμάτη μπλόφες», υποστήριζε, «γεμάτη μικρές τακτικές παραπλάνησης: αυτό αποκρυπτογραφούν τα παιχνίδια της θεωρίας μου». Στόχος ομολογουμένως πολύ φιλόδοξος, ακόμα και γι’ αυτόν τον εκκεντρικό επιστήμονα που, όπως λέγεται, κατάφερνε να απομνημονεύσει μια σελίδα του τηλεφωνικού καταλόγου μέσα σε λίγα λεπτά. Όμως πολλά συμπεράσματα του Φον Νόιμαν ισχύουν ακόμα σε μεγάλο βαθμό, παρ’ όλο που κάποια οδήγησαν σε παράδοξες προτάσεις. Για παράδειγμα, μετά το Β΄ Παγκόσμιο πόλεμο υπήρχε μεγάλη ένταση ανάμεσα στην ΕΣΣΔ και τις ΗΠΑ. Βασισμένος στη θεωρία παιγνίων, ο Φον Νόιμαν προέβλεψε ότι, όταν η Σοβιετική Ένωση κατασκεύαζε την ατομική βόμβα, θα ξεκινούσε ένας φρενήρης συναγωνισμός πυρηνικών εξοπλισμών. Για να αποφευχθεί αυτό το αδιέξοδο, ο Φον Νόιμαν πρότεινε μια δραστική λύση: να βομβαρδιστεί με πυρηνικά η ΕΣΣΔ για προληπτικούς λόγους. Ευτυχώς δεν εισακούστηκε.

Συνεργασία αντί ανταγωνισμού

Από αυτό το επεισόδιο μπορεί να δημιουργηθεί η εντύπωση ότι Φον Νόιμαν απέκλειε τη δυνατότητα συνεργασίας. Ωστόσο ο ίδιος έθεσε τη συνεργασία στους ακρογωνιαίους λίθους της θεωρίας του. Γνώριζε, πράγματι, ότι σε ορισμένες περιπτώσεις η συνεργασία είναι επωφελής. Όπως σε μια σκηνή της ταινίας Ένας υπέροχος άνθρωπος που περιγράφει τη ζωή του μαθηματικού Τζον Νας: σε ένα μπαρ βρίσκονται τέσσερις φίλοι που διασκεδάζουν, ενώ ο Νας είναι απορροφημένος με τη δουλειά του. Η πόρτα ανοίγει και μπαίνουν πέντε κοπέλες, μια εντυπωσιακή ξανθιά και τέσσερις μελαχρινές. Οι τέσσερις φίλοι γοητεύονται από την ξανθιά και προκαλούν ο ένας τον άλλο για το ποιος θα καταφέρει να την κατακτήσει. Ο Νας όμως κάνει την εξής παρατήρηση: «Αν προσπαθήσετε όλοι να κατακτήσετε την ξανθιά, θα ακυρώσετε αμοιβαία τις προσπάθειές σας και στη συνέχεια, όταν θα συμβιβαστείτε με τις μελαχρινές, εκείνες θα σας απορρίψουν, γιατί καμιά γυναίκα δεν θέλει να αποτελεί τη δεύτερη επιλογή. Ο μοναδικός τρόπος για να κερδίσετε είναι να δοκιμάσει καθένας με μια μελαχρινή και κανένας με την ξανθιά». Αυτή η ιστορία, παρ’ όλο που πλάστηκε στο μυαλό των σεναριογράφων της ταινίας και όχι του ίδιου του Νας, μας διδάσκει ότι το καλύτερο σύστημα δεν είναι πάντα αυτό στο οποίο καθένας αγωνίζεται για το ατομικό συμφέρον του.

Ποιος έχει το πάνω χέρι;

Όμως τα λεγόμενα «συνεργατικά παιχνίδια» είναι εξαιρετικά πολύπλοκα. Για παράδειγμα, είναι δύσκολο να καθορίσουμε ποιος από τους πολλούς μετόχους μιας εταιρείας έχει τον έλεγχο, γιατί οι πιθανές συμμαχίες καθιστούν απρόβλεπτη την κατάσταση.

Ας υποθέσουμε ότι το ελληνικό κράτος αποφασίζει να ιδιωτικοποιήσει μια εταιρεία και πρέπει να καθορίσει το ποσοστό που μπορεί να πουλήσει ώστε να συνεχίσει να έχει τον έλεγχό της. Σε πρώτη ανάγνωση φαίνεται ότι, κρατώντας το 51% των μετοχών, το κράτος παραμένει το αφεντικό. Αυτή η απόφαση είναι έξυπνη από οικονομική άποψη; Η απάντηση είναι όχι. Το κράτος μπορεί να συνεχίσει να βρίσκεται στο τιμόνι της εταιρείας κρατώντας το 35% ή και ακόμα λιγότερο. Φυσικά χρειάζεται πολλή προσοχή, γιατί αν το κράτος κρατήσει το 35% και πουλήσει το υπόλοιπο 65% σε ένα μεγιστάνα, η εταιρεία δεν ανήκει πλέον στο ελληνικό κράτος αλλά στο μεγιστάνα. Αν θέλει να διατηρήσει τον έλεγχο, πρέπει να φροντίσει ώστε οι υπόλοιπες μετοχές να καταλήξουν στα χέρια χιλιάδων μικρομετόχων.

Ο δείκτης του Σάπλεϊ

Ένα μέτρο για την ικανότητα ελέγχου ενός μετόχου στην εταιρεία είναι ο λεγόμενος «δείκτης ισχύος», που μπορεί να υπολογιστεί με πολλούς τρόπους. Ο πιο γνωστός είναι ο δείκτης του Σάπλεϊ, από το όνομα του εμπνευστή του, Λόιντ Στόγουελ Σάπλεϊ, συμφοιτητή του Νας στο Πρίνστον. Αυτός ο δείκτης μπορεί να χρησιμοποιηθεί και για το διαμερισμό των κερδών, τα οποία δεν είναι απαραιτήτως ανάλογα με τον αριθμό των μετοχών που κατέχει κάθε μέτοχος. Ιδού ένα συγκεκριμένο παράδειγμα: αν το 100% των μετοχών έχει μοιραστεί σε τέσσερις συνεταίρους που κατέχουν αντίστοιχα το 10%, το 20%, το 30% και το 40%, ο δείκτης του Σάπλεϊ προβλέπει ότι τα κέρδη θα διανεμηθούν ως εξής: 8,3%, 25%, 25%, και 41,6%.

Κάλλιο πέντε...

Σε κάποια παιχνίδια δεν προβλέπεται η συνεργασία, αλλά μπορεί να εκδηλωθεί αυθόρμητα. Ένα γνωστό παράδειγμα είναι το «δίλημμα του κατηγορούμενου»: δύο εγκληματίες ύποπτοι για τη συμμετοχή σε μια ληστεία συλλαμβάνονται και ανακρίνονται χωριστά. Ο ανακριτής λέει και στους δύο: «Γνωρίζουμε ότι είστε ένοχοι. Αν εσύ ομολογήσεις και ο συνεργός σου δεν ομολογήσει, θα είσαι ελεύθερος και ο φίλος σου θα εκτίσει ποινή δεκαετούς φυλάκισης. Αν όμως ομολογήσετε και οι δύο, θα μοιραστείτε την ποινή: 5 χρόνια έκαστος. Σε περίπτωση που δεν ομολογήσει κανείς σας, θα πάρετε το ελάχιστο, 1 χρόνο έκαστος. Σε πληροφορώ ότι ο συνεργάτης μου κάνει την ίδια κουβέντα με το συνεργό σου. 

Τι αποφάσισες να κάνεις;». Οι δύο παίκτες έχουν όλες τις πληροφορίες (το παιχνίδι είναι «πλήρους πληροφόρησης»), αλλά βρίσκονται χωριστά και δεν μπορούν να επικοινωνήσουν (το παιχνίδι είναι «μη συνεργατικό»).

Για τα παιχνίδια αυτού του είδους ο Νας απέδειξε, εν έτει 1950, την ύπαρξη μιας ισορροπίας, δηλαδή ενός συνδυασμού «βέλτιστων» στρατηγικών. Στο δίλημμα του φυλακισμένου, η ισορροπία του Νας προβλέπει ότι θα ομολογήσουν και οι δύο. Πράγματι, ο κίνδυνος δεκαετούς φυλάκισης ξεπερνά το δυνητικό όφελος από τη φυλάκιση ενός μόνου χρόνου.

Τα αποτελέσματα αυτού του είδους μπορεί να μοιάζουν προφανή, όμως οι ίδιες τεχνικές υπολογισμού μπορούν να εφαρμοστούν σε καταστάσεις όλο και πιο πολύπλοκες, παρέχοντας λιγότερο προφανή αποτελέσματα.

Το δίλημμα του καφέ

Η θεωρία του Νας είναι εμπνευσμένη από ένα μαθηματικό μοντέλο του 1838 του Γάλλου οικονομολόγου Αντουάν Ογκιστέν Κουρνό, στο οποίο δύο εταιρείες αγωνίζονται για την κυριαρχία στο ίδιο κομμάτι της αγοράς.

Σε αυτή την περίπτωση μπορεί να προκύψει μια κατάσταση παρόμοια με το δίλημμα του κατηγορούμενου, όπως το εξής παράδειγμα: σε μια περιοχή υπάρχουν μόνο δύο καφετέριες και ο νόμος λέει ότι στην αρχή κάθε μήνα οι δύο ιδιοκτήτες πρέπει να ορίζουν την τιμή του καφέ για όλο τον προσεχή μήνα. Οι επιτρεπόμενες τιμές είναι μόνο δύο: 1 ευρώ και 1,5 ευρώ. Αν οι δυνητικοί πελάτες είναι πάντα οι ίδιοι, πόσο θα χρεώνουν τον καφέ οι δύο καφετέριες; Με την υψηλή ή τη χαμηλή τιμή; Οι δύο ιδιοκτήτες μπορούν να συμφωνήσουν και να κρατήσουν την τιμή στο 1,5 ευρώ. Οι πελάτες θα μοιραστούν δίκαια και στις δύο καφετέριες. Όμως αν ένας από τους δύο χαμηλώσει την τιμή, θα «κλέψει» πελάτες του άλλου και συνεπώς θα κερδίζει περισσότερα. Όπως στο προηγούμενο δίλημμα, οι παίκτες τείνουν να «προδίδουν» ο ένας τον άλλο. Η κύρια διαφορά ανάμεσα στα δύο παιχνίδια είναι ότι το «δίλημμα του καφέ» επαναλαμβάνεται, άρα μπορεί να προκύψει η συνεργασία.

Αν κάποιος από τους δύο προδώσει τον άλλο, πρέπει να περιμένει ότι στο μέλλον ο αντίπαλός του θα κάνει το ίδιο. Είναι λοιπόν πιθανό να κρατήσουν και οι δύο την τιμή στο 1,5 ευρώ σχηματίζοντας ένα «καρτέλ» ακόμα και χωρίς συγκεκριμένη συμφωνία. Αυτό εξηγεί γιατί είναι πολύ δύσκολο για τους ελέγχους αντιτράστ να αποδείξουν την ύπαρξη των «καρτέλ»: μπορεί να υπάρχει σύμπραξη ανάμεσα σε εταιρείες που δραστηριοποιούνται στον ίδιο τομέα ακόμα και χωρίς συγκεκριμένες μυστικές συμφωνίες.

Τριψήφιο κόλπο

Μια συγκεκριμένη περίπτωση στην οποία, κατά τη διάρκεια ενός μη συνεργατικού παιχνιδιού, αναπτύχθηκε μια μορφή συνεργασίας είναι οι πλειστηριασμοί συχνοτήτων τηλεφωνίας που προκηρύσσονταν στις ΗΠΑ από το 1994. Αρχικά όλα έβαιναν καλώς, αλλά το 1997 κάτι άλλαξε. Εκείνη τη χρονιά το αμερικανικό κράτος κέρδισε από τις πωλήσεις των συχνοτήτων μόλις το 1% του ποσού που είχε προβλέψει: σαν να λέμε ότι βγάζοντας ένα σπίτι σε πλειστηριασμό θα κέρδιζε κάποιος 5.000 ευρώ αντί για 500.000.

Αν οι εταιρείες που πλειοδοτούσαν συναγωνίζονταν η μία την άλλη σε κάθε συχνότητα χωριστά, θα ανέβαζαν πολύ τη ζήτηση και συνεπώς θα η τελική τιμή θα ήταν πολύ ακριβή. Άρχισαν λοιπόν να ανταλλάσσουν σινιάλα με ένα ευφυές σύστημα που οι διοργανωτές της δημοπρασίας δεν είχαν προβλέψει: για τις εταιρείες που συμμετείχαν στη δημοπρασία δεν είχε μεγάλη διαφορά να ξοδέψουν 1.537.000 δολάρια ή 1.537.385… όμως η δεύτερη προσφορά περιείχε ένα μήνυμα προς τους άλλους, το οποίο αναφερόταν στη συχνότητα που προτιμούσε αυτός που έκανε την προσφορά. 

Χρησιμοποιώντας αυτόν τον κώδικα, οι συμμετέχοντας στη δημοπρασία κατάφεραν να συμφωνήσουν χωρίς ποτέ να συναντηθούν.

Μετά από λίγα χρόνια όμως, μια άλλη δημοπρασία για δικαιώματα κινητής τηλεφωνίας που έγινε στην Αγγλία οργανώθηκε από ειδικούς στη θεωρία παιγνίων, οι οποίοι εμπόδισαν αυτές τις παράνομες συνεννοήσεις: η προσφορά στρογγυλοποιούνταν εξαλείφοντας τα τρία τελευταία ψηφία, άρα τα 1.537.385 δολάρια γίνονταν 1.537.000. Ξέσπασε έτσι το αντίθετο αποτέλεσμα: καθώς ανέβαιναν οι προσφορές, οι συμμετέχοντες πείθονταν αμοιβαία για την αξία των δημοπρατούμενων αδειών και ανέβαζαν την προσφορά. Αυτό το σοβαρότατο «παιχνίδι» μας διδάσκει ότι, για να έχει όφελος ο δημοπράτης σε έναν πλειστηριασμό, πρέπει να εμποδίσει τη συνεργασία, διαφορετικά κινδυνεύει να βρεθεί σε ένα παιχνίδι τελείως διαφορετικό από αυτό που είχε διοργανώσει.

Ασφαλιστικές δικλείδες

Μια παρόμοια οικονομική συναλλαγή είναι η πώληση ενός μεταχειρισμένου αυτοκινήτου. Εδώ όμως οι δύο πρωταγωνιστές (ο πωλητής και ο αγοραστής) έχουν διαφορετικό βαθμό πληροφόρησης. Ενώ ο πωλητής γνωρίζει πλήρως τα προτερήματα και τα ελαττώματα του εμπορεύματός του, ο αγοραστής δεν μπορεί παρά να έχει μια ανακριβή ιδέα. 

Γι’ αυτό, αν πραγματοποιηθεί η πώληση, ο πωλητής κερδίζει περισσότερα από την πραγματική αξία του αυτοκινήτου, ενώ ο αγοραστής πάντα χάνει κάτι. Μια αγορά με αυτούς τους «κανόνες» δε θα είχε λόγο ύπαρξης: για να λειτουργήσει, κάθε αγοραστής θα έπρεπε να έχει όλες τις απαραίτητες πληροφορίες.

Η συναλλαγή του παραδείγματος ανήκει σε μια μεγάλη κατηγορία καταστάσεων στις οποίες ένας από τους δύο πρωταγωνιστές διαθέτει περισσότερες πληροφορίες από τον άλλο. Χάρη στην ανάλυση αυτών των προβλημάτων, ο Τζ. A. Άκερλοφ, ο Μάικλ Σπενς και ο Τζόζεφ Στίγκλιτς κέρδισαν το βραβείο νόμπελ οικονομίας το 2001. 

Τα προβλήματα που ονομάζονται «πλήρους πληροφόρησης» είναι πολύ κοινά και συνεπώς πολύ σημαντικά. Η πώληση ενός οποιουδήποτε καταναλωτικού προϊόντος είναι ένα από αυτά. Πόσο θα αντέξει το κινητό που αγοράσαμε; Είναι φτιαγμένο με ποιοτικά ή φτηνά υλικά; Τη στιγμή της αγοράς δεν μπορούμε να είμαστε βέβαιοι. Γι’ αυτό υπάρχουν διάφορες ασφαλιστικές δικλείδες, όπως η εγγύηση και το δικαίωμα επιστροφής, που καθησυχάζουν τον καταναλωτή για την πραγματική αξία του προϊόντος.

Υπολογισμός της «ωφέλειας»

Στα παιχνίδια όπου μπορεί να καθοριστεί η «ωφέλεια» κάθε παίκτη μπορούν να βρεθούν πολύ συγκεκριμένες λύσεις. 

Ένα καλό παράδειγμα είναι η διαπραγμάτευση, την οποία μελέτησε ο Νας το 1950: δύο άτομα πρέπει να μοιραστούν ένα χρηματικό ποσό, ο ένας είναι πλούσιος ενώ ο άλλος όχι. Ενώ ο φτωχός, λόγω ανάγκης, θα ικανοποιηθεί ακόμα και με λίγα, ο πλούσιος, λόγω ισχύος, θα ευχαριστηθεί μόνο με πολλά χρήματα. Αυτό το μοντέλο οδηγεί σε ένα άνισο αποτέλεσμα. Στην περίπτωση που έλυσε ο Νας, αν το ποσό είναι 500 ευρώ, ο πλούσιος θα πάρει 310 ενώ ο φτωχός μόλις 190. 

Ο Νας λαμβάνει υπόψη ένα θεμελιώδη παράγοντα: τα πράγματα, ακόμα και το χρήμα, έχουν διαφορετική αξία για κάθε άτομο και αυτό επηρεάζει το παιχνίδι.

Αυτό το συμπέρασμα μπορεί να μοιάζει κυνικό, όμως η ίδια θεωρία μπορεί να εκφράσει συναισθήματα αγάπης, αλτρουισμού και φιλανθρωπίας. Ένα παράδειγμα είναι το παρακάτω. Ένας πατέρας παίζει μουτζούρη με το μικρό γιο του και οι κανόνες είναι απλοί: χάνει όποιος μείνει στο τέλος με το μουτζούρη.

 

Αν το παιδί με κάποιον τρόπο δώσει στο γονέα του να καταλάβει ποιο χαρτί είναι ο μουτζούρης, παρ’ όλο που οι κανόνες προβλέπουν ότι χάνει αυτός που μένει με το μουτζούρη, ο πατέρας και πάλι θα το πάρει. Γιατί σε αυτή την περίπτωση η ωφέλειά του δεν είναι τόσο να νικήσει ο ίδιος όσο να δει το παιδί ευχαριστημένο. Ο αλτρουισμός των παικτών είναι ένα στοιχείο του παιχνιδιού και πρέπει να λαμβάνεται υπόψη προκειμένου η θεωρία να περιγράψει, έστω και τμηματικά, τη ζωή.
focus