Μοναξία..Που γίνεται δύναμη τελικά.


Κι όμως περάσαμε από φουρτούνες πολλές!Εσύ τις δικές σου κι εγώ τις δικές μου!

Και έμοιαζε ο ιδρώτας από τα κουρασμένα μας σώματα που τα χτυπούσαν τα βράχια της ζωής μας να είναι μοναδικός…Κι εμείς τόσο μόνοι, τόσοι ασήμαντοι, μπροστά σε όλα αυτά συνεχίζαμε να ταξιδεύουμε σε απάτητα όρη, σε κρυφές βουνοπλαγιές, σε ακανθώδη μονοπάτια και χαράδρες επικίνδυνες!

Νύχτες ατέλειωτες μέσα στην ησυχία της μοναξιάς μας μέναμε βουβοί να κοιτάζουμε τον θόλο των αστεριών και να αναρωτιόμαστε αν άραγε ήμασταν οι μόνοι που τα περνάμε όλα αυτά!Αν υπάρχει ένα αύριο που να ξημερώνει καλύτερο κι αν οι θύελλες κι οι τρικυμίες ποτέ … θα σταματήσουν!!!

Και μια νύχτα από αυτές οι δρόμοι μας συναντηθήκανε πίσω από το θολό τοπίο της μοναξιάς μας κι ανακαλύψαμε ότι δεν ήμασταν οι μόνοι τόσο καιρό… ήταν ο αέρας δυνατός που ξεσήκωνε τα πάντα στο πέρασμα του και θόλωνε την όραση μας… και δεν βλέπαμε καθαρά…

Μα επιτέλους είχε έρθει εκείνη η τόση σημαντική ώρα που ίσως να έρχεται μια φορά στη ζωή του καθενός … που η καρδιά χτυπάει τόσο δυνατά και σαν κεραυνός φωτίζει τα πάντα στο πέρασμά της και τα μάτια επιτέλους βλέπουν!

Είσαι κι εσύ … Είμαι κι εγώ… Ένας από αυτούς !

Που τους χτυπάνε οι δίνες της ζωής μα που δεν το βάζουν κάτω!!!Ο ιδρώτας ρέει ακόμα από τα κουρασμένα μας κορμιά όμως η ψυχή δεν νιώθει κούραση πιά ! Τώρα είναι ευτυχισμένη !!! Δεν μοιράζεται στα δύο πια..

Τώρα αντλεί και από τη δική σου μοναξιά, τη δύναμη, τη χαρά!Τώρα ζω – ζεις - ζούμε! Μια δύναμη έγιναν όλα αυτά !!!Και δεν χρειάζονται πολλά … Τα βρήκαμε όλα μέσα σε μία βαθιά ματιά!