Μα ότι κι αν είδα δεν φοβήθηκα…




Δεν θα ξεχάσω ποτέ τι είδα στα μάτια σου τη πρώτη φορά που τα αντίκρισα…
Είδα θύελλες και καταιγίδες… είδα βουνά από αγώνες … τους δικούς σου αγώνες…

είδα θάλασσες από δάκρυα… τα δικά σου…

GetAttachment.aspxΜα ότι κι αν είδα δεν φοβήθηκα…

Κοίταξα βαθιά μέσα στα μάτια σου και βούτηξα στη θάλασσα σου…
Άφησα τις τρικυμίες σου να με κυκλώσουν… χτύπησα στα βράχια των αμφιβολιών σου και έζησα κάθε σου φιλί… υγρό τόσο όσο τα κύματα σου…
Κολύμπησα ακόμα κι όταν η φόρα σου με έπνιγε σε μια μπόρα από συναισθήματα…

Έμεινα να αντικρίζω τη θέα σου ακόμα κι όταν με ξέβραζες στη στεριά …
Δεν επαψα ποτέ να σου μιλάω… δεν επαψα ποτέ να σου φωνάζω! Γιατί…. Ήξερα!

Σου φώναζα να δεις αυτό που έβλεπα σε εσένα… μέσα στη απέραντη θάλασσά σου έκρυβες το βυθό σου… ένα βυθό γεμάτο κοράλλια, κοχύλια, γοργόνες και πλάσματα θεϊκά… ανύπαρκτα στο μάτι του ανθρώπου…

Κι όμως εγώ τα είδα… η ψυχή μου τα είδε και περίμενε…

Πότε θα τα δεις κι εσύ…

Πότε θα αφήσεις τη φουρτούνα της ψυχής σου να καταλαγιάσει και να φάνουν όλα κάτω από το φως του ήλιου….

Και ξαφνικά… κοίταξα τα μάτια σου χτες!

Είχαν μια ηλιαχτίδ