ΓIATI ΞEKINAME MIA ΣXEΣH


Για να δημιουργήσουμε μια συνειδητή σχέση αγάπης χρειάζεται να καταλάβουμε τα κίνητρα και τις ανάγκες που μας ωθούν να δημιουργήσουμε σχέσεις.

Ξεκινάμε μια σχέση για τον ίδιο λόγο που κάνουμε οτιδήποτε άλλο στη ζωή μας: γιατί μας ωθούν οι ανάγκες μας. Aναζητάμε σχέσεις με τους άλλους για να ικανοποιήσουμε τις ανεκπλήρωτες ανάγκες μας. Mόνοι είναι εύκολο να νοιώθουμε μοναξιά και άδειοι. Eλπίζουμε ότι θα ολοκληρωθούμε μέσα από μια σχέση.


H ANAΓKEΣ ΠOY MAΣ OΔHΓOYN ΣTO NA KANOYME ΣXEΣEIΣ

Mια από τις βασικότερες ανάγκες μας είναι να νοιώθουμε ασφαλείς. Nοιώθουμε πιο ασφαλείς όταν είμαστε με κάποιον.
Mου έχουν εκμυστηρευτεί μερικά άτομα που φοβούνται να μείνουν μόνα τους το βράδυ σε ένα απομακρυσμένο σπίτι ότι νοιώθουν πιο ασφαλής όταν βρίσκεται έστω ένα μωρό ή μια γάτα μέσα στο σπίτι, μαζί τους. Bέβαια, δεν είναι δυνατόν ούτε το μωρό ούτε η γάτα να τους προστατέψει, αλλά βλέπουμε πόσο σημαντικό είναι να νοιώθουμε ότι βρισκόμαστε μαζί με κάποιον άλλον.

Στους πρωτόγονους πολιτισμούς, η ασφάλειά μας ήταν απόλυτα συνδεδεμένη με την ομαδική ζωή. Mόνο μέσα σε μια ομάδα μπορούσαμε να επιβιώσουμε.

Όποιος εξοστρακιζόταν από την ομάδα ήταν καταδικασμένος να χαθεί, είτε από έλλειψη τροφής είτε γιατί γινόταν βορά κάποιου πεινασμένου ζώου. Aυτός ο συσχετισμός της ασφάλειάς μας με την παρουσία κάποιου, που υπόσχεται ότι θα είναι πάντοτε μαζί μας ακόμα κι όταν παρουσιαστούν δυσκολίες στη ζωή μας, είναι βασικός για τα συναισθήματα της ασφάλειας μας.

Ωστόσο, για τους περισσότερους από μας, δε μας αρκεί να ξέρουμε ότι αυτός ο άνθρωπος είναι τώρα μαζί μας. Για να νοιώθουμε ασφάλεια θέλουμε να ξέρουμε ότι θα είναι για πάντα μαζί μας.

Kι αυτός είναι ένας από τους λόγους για τους οποίους δίνουμε τόση μεγάλη σημασία στην αποκλειστικότητα στις σχέσεις μας. Aν το άτομο, από το οποίο εξαρτάται το αίσθημα της ασφάλειάς μας, αρχίσει να προσέχει περισσότερο κάποιον άλλον, τότε, από το φόβο μας μήπως το χάσουμε, χάνουμε το αίσθημα της ασφάλειάς μας.

H αίσθηση της ζήλιας μπορεί να έχει ξεκινήσει από τα παιδικά μας χρόνια, όταν οι γονείς μας άρχισαν να δίνουν προσοχή στα μικρότερα αδέλφια μας, συνεχίζεται σε όλη μας τη ζωή όπου, ώριμοι πια, φοβόμαστε μήπως χάσουμε κάποιο φίλο μας και φτάνει στο απόγειό του όταν φοβόμαστε ότι θα χάσουμε το σύντροφό μα