Άμεση Δημοκρατία


Υπάρχουν προβληματισμοί για το ποια θα ήταν η καλύτερη διάδοχη κατάσταση σε περίπτωση που καταρρεύσει το πολιτικό σύστημα. Όλες οι πολιτικές τάσεις ονειρεύονται τον εαυτό τους σε θέση ισχύος την επόμενη ημέρα. Για το λόγο αυτό ήδη βλέπουμε αλλαγές στα κόμματα. Άλλα με πρόσφατο παράδειγμα το ΣΥΡΙΖΑ οδηγούνται σε διάσπαση, άλλα σκέφτονται να αλλάξουν όνομα και σήμα, γίνονται διαγραφές και...
.

ζυμώσεις και κάποια πολιτικά πρόσωπα ετοιμάζουν καινούρια κόμματα. Υπάρχουν και απόψεις για δημιουργία απολυταρχικών καθεστώτων όπως μία χούντα ή ακόμη και η θεωρία του χάους, κάποιοι, πιστεύουν πως θα ήμασταν καλύτερα χωρίς κυβέρνηση. Η μοναρχία επίσης είναι μία από τις λύσεις που προτείνονται, όπως και ο κομμουνισμός.

Κατά την ταπεινή μου άποψη όλα τα παραπάνω έχουν τις παθογένειες τους, κάποια έχουν εφαρμοστεί και έχουν αποτύχει στην πράξη, κάποια είναι ανέφικτα και κάποια άλλα είναι ξαναζεσταμένο φαγητό. Εκείνο που χρειάζεται είναι μία αναθεώρηση στο σύνταγμα μας, η οποία θα προκύψει ύστερα από δημόσια διαβούλευση και θα εστιάζει σε μηχανισμούς που θα φτιαχτούν για να προστατεύουν την εφαρμογή του. Είναι πάρα πολύ απλά τα πράγματα. Στο υπάρχον σύνταγμα να προστεθούν άρθρα που θα εξασφαλίζουν την εφαρμογή του, δεν θα επιτρέπουν σε πονηρούς, ανθελληνικούς εγκέφαλους να εφευρίσκουν νομικά παράθυρα και να το προσπερνάνε και τα ίδια άρθρα θα προβλέπουν κυρώσεις για τη μη εφαρμογή τους.

Προϋπόθεση για να επιτύχει κάτι τέτοιο θα ήταν η άμεση κατάργηση των κομμάτων. Τα κόμματα δεν έχουν να προσφέρουν απολύτως τίποτα, είναι από μόνα τους εστία διχασμού, παρασιτοζωούν εις βάρος του Ελληνικού λαού και στο μόνο πράγμα που έχουν χρησιμεύσει είναι να λειτουργούν ως αποχέτευση στα βρώμικα νερά της κοινωνίας.

Ιδανική θα ήταν η δημιουργία ενός μόνο, εθνικού ψηφοδελτίου όπου ο κάθε Έλληνας πολίτης ανάλογα με τα προσόντα και τις γνώσεις που έχει θα μπορεί να συμμετέχει σε αυτό και όταν εκλεγεί θα αναλαμβάνει τα καθήκοντα του στο ανάλογο υπουργείο υπό τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας. Όλες οι σημαντικές αποφάσεις που αφορούν το σύνολο του Ελληνικού λαού θα λαμβάνονται με δημοψήφισμα. Έτσι εξασφαλίζεται η άμεση δημοκρατία, παίρνει πραγματική αξία η ατομική ψήφος και εκμηδενίζονται τα σκοτεινά συμφέροντα. Παράλληλα εξασφαλίζουμε πως την ανάλογη θέση θα την κατέχει ο κατάλληλος άνθρωπος και επιτυγχάνεται ποιο δίκαια εκπροσώπηση για όλους.

Παραδείγματος χάριν δεν μπορεί να αναλαμβάνει υπουργός Εθνικής Αμύνης κάποιος που είναι αστράτευτος ή υπουργός υγείας κάποιος που είναι άσχετος με την ιατρική επιστήμη. Κάθε εκλεγμένος θα ασχολείται με τον κλάδο του και σε περίπτωση απιστίας, ανικανότητας ή βλάβης του εθνικού συμφέροντος, θα καθαιρείται από το αξίωμα του και θα υποστεί κυρώσεις με συνοπτικές διαδικασίες, ενώ θα χάνει και το δικαίωμα του εκλέγειν και εκλέγεσθαι.

Μπορεί να ακούγεται ουτοπιστική η παραπάνω σκέψη αλλά δεν είναι. Στην Ελβετία για παράδειγμα μπορούν να προκαλέσουν για οποιονδήποτε λόγο οι πολίτες δημοψήφισμα και το αποτέλεσμα αυτού γίνεται αυτόματα νόμος του κράτους. Είναι ποιο έξυπνοι από εμάς οι Ελβετοί; Εδώ όμως κάθε σκέψη ή αναφορά σε πραγματική συμμετοχική δημοκρατία προκαλεί αλλεργία στο πολιτικό κατεστημένο διότι ένα τέτοιο ενδεχόμενο θα έβαζε φραγμό στον ανθελληνικό του οίστρο και στο ιδιοτελές συμφέρων και θα το σταματούσε από το να έχει στο περιθώριο τον Ελληνικό λαό. Ας σκεφτούμε τι πραγματικά θέλουμε.