VOULIARATINOS

GlitterGraphics
English French German Spain Italian Dutch Russian Portuguese Japanese Korean Arabic Chinese Simplified


commentscute


thanks Comments

Κυριακή 30 Μαΐου 2010

                              ΔΕΝ ΜΟΥ ΚΑΙΓΕΤΑΙ ΚΑΡΦΙ



Ας γίνει ότι θέλει. Ας πάρουν όλα τα μέτρα του κόσμου, ας γίνει ολοκληρωτική πτώχευση της χώρας, ας βγούμε από το ευρώ, ας μπούμε στη δραχμή, ας πτωχεύσει η μισή Ευρώπη,

ας πτωχεύσει κι ολόκληρη (καλύτερα ακόμη), ας πτωχεύσει κι η Αμερική, ας χάσει τις εκλογές το αγαπημένο μου κόμμα, ας διαλυθεί ολόκληρο το κοινοβούλιο, ας διαλυθούν τα μεγάλα κόμματα που έδρασαν τα τελευταία 35 χρόνια στην χώρα μου, ας εμφανιστεί νέο πολιτικό κόμμα, από τον κεντρώο χώρο, από την νεολαία, από την κολοπετινίτσα, ας πεινάσουμε, ας πουληθούν (ότι έχει απομείνει) όλα τα δημόσια ακίνητα, ας ξεπουλήσουμε ο καθένας ότι μας έχει απομείνει, ας έρθει η συντέλεια του κόσμου!! Δεν σκάω καθόλου!


Αν όμως έρθει αυτή η μεγάλη οικονομική καταστροφή στην Ευρώπη ολόκληρη, που...


προμηνύουν όλοι οι ειδικοί , πολιτικοί και οικονομικοί αναλυτές, εγώ δεν ανησυχώ καθόλου. Και για να μην πω ότι κατά βάθος – μιλάμε για πολύ βάθος – μπορεί και να την ψιλοθέλω, σαν επιλογή ή κατάληξη. Γιατί νομίζω ότι τότε θα καταλάβουν εκείνοι οι Βόρειοι του Ευρωπαϊκού χάρτη, ότι εκείνα τα ατίθασα παιδιά του νότου, που κλέβουν, λένε ψέματα κλπ., τελικά εκείνα θα επιβιώσουν στην πιθανότητα ολικής οικονομικής Ευρώπης.


Και λέω εγώ τώρα, θες να μην έχουμε μία δραχμούλα τσακιστή στην τσέπη μας, θες να μην μπορούμε να ζήσουμε με ανέσεις και χλιδές όπως σήμερα? Ε λοιπόν η γη της Ελλάδας και μάλλον και της Μεσογείου (δηλαδή τα κακά παιδιά της Ευρωπαϊκής Ένωσης) θα επιβιώσουν, γιατί η γη τους είναι ευλογημένη από τον ήλιο, από την θάλασσα, από την πέτρα της, από τους πολέμους και τους αγώνες της για ελευθερία. Κάθε σπιθαμή της έχει ποτιστεί από ιδρώτα και αίμα πολεμιστών, από αγάπη, πάθος, μίση και κάθαρση, μέσα από θρησκεία, γράμματα και πολιτισμό. Από δάκρυα χαράς, θλίψης, λατρείας, πόνου. Η πέτρα της Ελλάδος απ’άκρη σ’άκρη έχει ευλογηθεί από τον Θεό και έχει τσακμακίσει από το πάτημα του περήφανου ελεύθερου Έλληνα.


Η χώρα μας ποτέ δεν χωρίστηκε στα δύο, σε βόρεια και νότια, σε ανατολική και δυτική και πάντα οι αγώνες μας ήταν για όλη την επικράτεια, παρόλη την γεωμορφολογία της.


Οι αυλές της Ελλάδος αγαπητοί δυτικοευρωπαίοι θα είναι γεμάτες με τριανταφυλλιές, βασιλικούς, γιασεμιά και θα μοσκοβολάνε και οι κήποι μας γεμάτοι λαχανικά και οι κάμποι μας γεμάτοι ελιές και εσπεριδοειδή και θάλασσά μας γεμάτη ψάρια. Τα ζωντανά μας θα γεμίζουν το τραπέζι μας με φρέσκο κρέας, γάλα και αυγά και το κοκορέτσι (που μας το απαγορεύσατε θα σας σπάει τη μύτη μαζί με το τζατζίκι, την ρετσίνα, τη ρακή και το ουζάκι μας, ενώ στο γιορτινό τραπέζι μας δίπλα από το ολόφρεσκο λαχταριστό ψωμί μας θα βρίσκεται άφθονο κρασί και τα πετούμενα από τον ουρανό θα φυλάνε την ισορροπία του βασιλείου μας.


Οι αχλαδιές, οι μηλιές και οι πορτοκαλιές θα μας κρατήσουν υγιείς και όλα τα φάρμακα του Ιπποκράτη θα τα φτιάχνουμε από τα βότανά μας.

Και πάλι θα ερωτευτούμε και πάλι θα παντρευτούμε και πάλι θα γεμίσουν οι αυλές και οι δρόμοι από παιδιά και φωνές, γιατί ο γείτονας ποτέ δεν ενοχλείται, επειδή είναι σαν και εμάς.

Κι εσάς το τραπέζι σας θα είναι γεμάτο με μούχλα και μούσκλια, από την υγρασία της χώρα σας και την ανήλια πλευρά της ψυχής σας.

Αλλά ως εδώ λεβέντες μου!

ΜΗΝ τολμήσετε να έρθετε να πάρετε από τους καρπούς και τα αγαθά, που μας έχει χαρίσει ο μεγαλοδύναμος από αρχής κόσμου .Εκείνος ήξερε τι μας χάριζε, εσείς ακόμη δεν το έχετε καταλάβει. Και μην τεντώσετε χέρι, όπως κάνατε στο παρελθόν!!

Αυτή τη φορά, ούτε τα βελανίδια μας δεν θα σας δώσουμε να φάτε!


Ο καθένας μόνος του, κι ο καθένας στον τόπο του, για να μην ξεχνάμε από πού πρωτοπήρατε το φως του πολιτισμού και τις πρώτες ύλες για να διαφεντεύετε την ανθρωπότητα.

Γιατί καλή η τεχνολογία και η εξέλιξη, αλλά εμείς στην περίπτωση που όλα μηδενίσουν και ξεκινήσουν από την αρχή, να ξέρετε ότι έχουμε το προβάδισμα.

Γι’αυτό σας το λέω για τελευταία φορά: ΔΕΝ ΜΟΥ ΚΑΙΓΕΤΑΙ ΚΑΡΦΙ!!

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου